Себасцьян Посас

Себасцьян Посас
Себасцьян Посас
Дата нараджэння	1876[…]
Месца нараджэння	Сарагоса, Сарагоса[d], правінцыя Сарагоса, Арагон, Іспанія;
Дата смерці	1946[…]
Месца смерці	Мехіка, Мексіка;
Грамадзянства	Іспанія;
Прыналежнасць	Рэспубліканская фракцыя (Іспанія)
Род войскаў	Народная армія Іспанскай Рэспублікі і Сухапутныя войскі Іспаніі[d]
Званне	генерал
Бітвы/войны	грамадзянская вайна ў Іспаніі; Рыфская вайна[d];
Узнагароды і званні

Себасцьян Посас Перэа (ісп. Sebastián Pozas Perea; 1876 або 1880, Сарагоса — 1946, Мехіка) — іспанскі ваенны дзеяч, генерал. Удзельнік грамадзянскай вайны 1936—1939 гадоў.

Ваенная служба[правіць | правіць зыходнік]

Атрымаў ваенную адукацыю, стаў кавалерыйскім афіцэрам. Удзельнічаў у вайне ў Марока, неаднаразова атрымліваў павышэння ў чынах за ваенныя поспехі, быў узнагароджаны Асабістым ваенным медалём. У 1926-м выраблены ў брыгадныя генералы. Пасля абвяшчэння Іспаніі рэспублікай у 1931 годзе падтрымліваў рэспубліканцаў, у пачатку 1936 года займаў адзін з ключавых пастоў ва ўзброеных сілах — генеральнага дырэктара Грамадзянскай гвардыі (жандармерыі). Выступіў супраць планаў начальніка Генеральнага штаба генерала Франсіска Франка здзейсніць ваенны пераварот з тым, каб не дапусціць да ўлады левы Народны фронт, які перамог на парламенцкіх выбарах у лютым 1936 года. Захаваў сваю пасаду і пры ўрадзе Народнага Фронту.

Удзел у грамадзянскай вайне[правіць | правіць зыходнік]

У ліпені 1936 года, пасля пачатку паўстання правых вайскоўцаў, застаўся прыхільнікам Рэспублікі і дамогся таго, што многія афіцэры грамадзянскай гвардыі засталіся на баку ўрада. 19 ліпеня быў прызначаны міністрам унутраных спраў ва ўрадзе Хасэ Хіраля — гэта прызначэнне прафесійнага вайскоўца выглядала крокам насустрач сярэдняму класу, які з павагай ставіўся да генералітэту. У якасці міністра генерал Посас кіраваў раздачай зброі грамадзянскім прыхільнікам Народнага Фронту (рашэнне аб гэтым было прынята ўрадам Хіраля). 29 жніўня Грамадзянская гвардыя была перайменавана ў Нацыянальную рэспубліканскую гвардыю.

У склад урада Франсіска Ларга Кабальера, які змяніў у верасні 1936 года Кабінет Хіраля, генерал Посас не ўвайшоў. 5 кастрычніка ён быў прызначаны камандзірам 1-й змешанай дывізіі і старшынёй хунты абароны Мадрыда, 23 кастрычніка ён перадаў камандаванне дывізіяй генералу Хасэ Міяха і быў прызначаны камандуючым Цэнтральным фронтам. 6 лістапада склаў з сябе і абавязкі кіраўніка хунты абароны, таксама перадаўшы іх Міяхе (пры гэтым хунта афіцыйна засталася ў падначаленні Посаса як камандуючага фронтам). У канцы кастрычніка войскі Цэнтральнага фронту нанеслі паспяховы контрудар пад Сесеньяй, у якім удзельнічала толькі што пастаўленая рэспубліканцам бранятэхніка з СССР, кіраваная савецкімі танкістамі. 31 снежня Цэнтральны фронт быў ператвораны ў армію цэнтра, на чале якога застаўся генерал Посас, які арганізаваў абарону раёна Мадрыда. На гэтай пасадзе ўдзельнічаў у Харамскай бітве. 27 лютага 1937 года быў вызвалены ад камандавання па хваробе і заменены тым жа Міяхам.

Пасля майскіх падзей у Барселоне (выступленні анархістаў супраць уладаў Рэспублікі ў 1937 годзе) цалкам лаяльны ўраду генерал Посас быў прызначаны 6 мая камандзірам 4-й змешанай дывізіі і камандуючым арміяй Каталоніі. Адным з яго першых рашэнняў стала пераўтварэнне арміі Каталоніі ў армію Усходу, непасрэдна падпарадкаваную цэнтральнаму ўраду, а не Генералідаду (рэгіянальнаму ўраду Каталоніі). У гэты ж час Посас стаў членам Аб’яднанай сацыялістычнай партыі Каталоніі, афіляванай з Камуністычнай партыі Іспаніі, што ўмацавала яго палітычныя пазіцыі.

У чэрвені 1937 года арганізаваў сіламі двух дывізій і некалькіх брыгад наступленне на Уэску, якое скончылася няўдачай, нягледзячы на трох—чатырохразовую перавагу ў сілах над абаранялымі нацыяналістамі. У канцы жніўня ўзначаліў новае наступленне — на Сарагосу — якое «завязла» ля невялікага населенага пункта Бельчытэ. Мястэчка абаранялася нацыяналістамі да 6 верасня (пасля гэтага наступленне рэспубліканцаў цалкам сарвана). Больш паспяхова дзейнічаў як адміністратар — актыўна супрацоўнічаючы з камуністамі і савецкімі ваенспецамі, кіраваў ліквідацыяй структур анархістаў. Апошняе спрыяла ўмацаванню тылу рэспубліканскіх войскаў, але ў той жа час знізіла баяздольнасць падраздзяленняў анархістаў, якія дзейнічалі на фронце.

Пасля таго, як войскі нацыяналістаў, разгарнуўшы наступленне ў сакавіку 1938 года, нанеслі паражэнне арміі Усходу і занялі ўсю тэрыторыю Арагона, Посас быў зрушаны з займаемай пасады (тым больш, што выявілася непадрыхтаванасць арміі да вядзення баявых дзеянняў, нягледзячы на наяўнасць значных сіл — каля 200 тысяч чалавек). У канцы вайны стаў камандуючым войскамі ў Жыроне, а затым у Фігерасе, горадзе блізу мяжы з Францыяй, куды пасля страты рэспубліканцамі практычна ўсёй Каталоніі ў пачатку 1939 года перабраўся ўрад Рэспублікі.