Сенхаджа
| Сенхаджа | |
|---|---|
 | |
| Краіны | Марока |
| Агульная колькасць носьбітаў | 40 тыс. чал. (2011) |
| Статус | на мяжы знікнення[d][1] |
| Класіфікацыя | |
| Катэгорыя | Мовы Афрыкі |
| Пісьменнасць | старажытналівійскае пісьмо[d] і лацінскае пісьмо |
| Моўныя коды | |
| ISO 639-1 | — |
| ISO 639-2 | — |
| ISO 639-3 | sjs |
| Atlas of the World’s Languages in Danger | 1288 |
| Ethnologue | sjs |
| ELCat | 8489 |
| IETF | sjs |
| Glottolog | senh1238 |
Сенхаджа (таксама сенхажа, сенхаджа-сраір) — адна з моў атласкай групы паўночнаберберскай галіны бербера-лівійскі сем'і, на якой размаўляць у паўднёвай частцы мараканскага Рыфа. Утварае асобную падгрупу сярод атласкіх моў. Генетычна бліжэй да шыльхскім моў, чым да тамазігхцкім. Выяўляе рысы, падобныя з рысамі моў зенецкай групы. Дакладнае месца ў класіфікацыі сенхаджа да канца не зразумелае, хутчэй за ўсё яна мае атласкае паходжанне, але сфарміравалася пад моцным уплывам суседніх рыфскіх моў. Многія носьбіты сенхаджа пераходзяць на арабскую мову.
У класіфікацыі, прадстаўленай у працы «Параўнальна-гістарычнае мовазнаўства» (С. А. Бурлак і С. А. Старасцін)[2] сенхаджа разам з рыфскай мовай утвараюць паўночнамараканскую падгрупу. Таксама з рыфскай мовай аб'ядноўвае сенхаджа класіфікацыя ў даведніку моў свету Ethnologue. У класіфікацыі афразійскіх моў брытанскага лінгвіста Роджэра Бленча (Roger Blench) сенхаджа ўключаны ў падгрупу мзаб-уаргла[3].
Мова сенхаджа таксама вядомая пад назвай сенхаджа-сраір (магчыма, ад назвы ракі Сра, якая працякае па тэрыторыі рассялення носьбітаў мовы сенхаджа), гэтае ўдакладненне для мовы і этнічнай групы неабходнае, каб адрознівацца ад іншых берберскіх народаў, якія звязваюць сваё паходжанне з сярэдневяковым аб'яднаннем берберскіх плямёнаў «сенхаджа».
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ UNESCO Atlas of the World's Languages in Danger Праверана 24 чэрвеня 2018.
- ↑ Бурлак С. А., Старостин С. А. Приложение 1. Генетическая класификация языков мира. Афразийские (= семитохамитские) языки // Сравнительно-историческое языкознание. — М.: Академия, 2005. — С. 338—341. — ISBN 5-7695-1445-0. (Праверана 24 мая 2013)
- ↑ Blench, Roger.. The Afro-Asiatic Languages. Classification and Reference List (англ.) (pdf) P. 13. Cambridge: Roger Blench Website. Publications (1 ліпеня 2006). Архівавана з першакрыніцы 23 мая 2013. (Праверана 24 мая 2013)
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Peter Behnstedt, «La frontera entre el bereber y el árabe en el Rif», Estudios de dialectología norteafricana y andalusí vol. 6, 2002.
- Esteban Ibañez, Diccionario español-senhayi (dialecto beraber de Senhaya de Srair), 1959.
- A. Renisio, Études sur les dialectes berbères des Beni Iznassen, du Rif et des Senhaja de Sraïr. Grammaire, textes et lexique. PIHEM, vol. 12. Paris 1932.
