Сеткавы пратакол

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Се́ткавы пратако́л — набор правіл, які дазваляе ажыццяўляць злучэнне і абмен данымі паміж двума і больш падключанымі да сеткі прыладамі.

Розныя пратаколы даволі часта апісваюць толькі розныя бакі аднаго тыпу сувязі; узятыя разам, яны ўтвараюць стэк пратаколаў. Назвы «пратакол» і «стэк пратаколаў» таксама паказваюць на праграмнае забеспячэнне, якім рэалізуецца пратакол.

Новыя пратаколы для Інтэрнэту вызначаюцца IETF, а іншыя пратаколы — IEEE або ISO. ITU-T займаецца тэлекамунікацыйнымі пратаколамі і фарматамі.

Найболей распаўсюджанай сістэмай класіфікацыі сеткавых пратаколаў з'яўляецца так званая мадэль OSI, у адпаведнасці з якой пратаколы падзяляюцца на 7 узроўняў па сваім прызначэнні — ад фізічнага (фарміраванне і распазнаванне электрычных або іншых сігналаў) да прыкладнога (API для перадачы інфармацыі праграмамі).

Некаторыя сеткавыя пратаколы[правіць | правіць зыходнік]

Фізічны ўзровень[правіць | правіць зыходнік]

Канальны ўзровень[правіць | правіць зыходнік]

Сеткавы ўзровень[правіць | правіць зыходнік]

Транспартны ўзровень[правіць | правіць зыходнік]

Сеансавы ўзровень[правіць | правіць зыходнік]

Узровень падання даных[правіць | правіць зыходнік]

Прыкладны ўзровень[правіць | правіць зыходнік]

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]