Старажытнафранкская мова

Старажытнафранкская мова
Саманазва	*Frenkisk
Краіны	—
Вымерла	VIII ст.
Класіфікацыя
Катэгорыя	Мовы Еўразіі
Індаеўрапейскія мовы Германскія мовы Заходнегерманскія мовы
Пісьменнасць	Elder Futhark[d]
Моўныя коды
ISO 639-1	—
ISO 639-2	—
ISO 639-3	frk
IETF	frk
Glottolog	fran1264

Старажытнафранкская мова (фр.: francique, ням.: Altfränkisch) — старажытнагерманская мова, якая вымерла ў VIII стагоддзі. На ёй размаўлялі салічныя франкі, якія заваявалі Рымскую Галію ў канцы V стагоддзя. Каля 100 тыс. франкаў паступова мігравала на поўдзень з тэрыторыі сучаснай Фландрыі, якую яны засялілі ў III—IV стагоддзях. У раманамоўнай Галіі салічныя франкі апынуліся акружаны шматлікім (6-8 млн.) гала-раманскім насельніцтвам, і таму з часам страцілі родную мову, якая выйшла з ужытку да канца VIII стагоддзя. Тым не менш, франкі доўгі час складалі аснову новага кіруючага класа Галіі, а таму іх мова адыграла важную ролю суперстрата ў фарміраванні сучаснай французскай мовы, у тым ліку і яе назвы. У французскай мове захоўваюцца шматлікія франкскія запазычанні (jardin, bande, guerre, fauteuil, rang, blond, blanc, bleu, brun і іншыя). Франкскія паводле паходжання рысы маюцца ў фанетыцы (прыдыхальнае h) і ў граматыцы. Там, дзе народна-лацінская гаворка была слаба прадстаўлена, франкская гаворка захавалася і працягвала развівацца. Ёй карысталіся так званыя рыпуарскія франкі. На поўначы на яе аснове развіліся сучасныя фламандскія дыялекты, літаратурная нідэрландская мова, а таксама франкскі дыялект нямецкай мовы.

Гл. таксама

• Германскі суперстрат у французскай мове
• Германскі суперстрат у раманскіх мовах