Перайсці да зместу

Суджанскі раён

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Суджанскі раён
Герб
Герб
Краіна
Уваходзіць у
Адміністрацыйны цэнтр
Дата ўтварэння 30 ліпеня 1928
Насельніцтва
  • 25 119 чал. (2021)[3]
Плошча
  • 996 км²
Суджанскі раён на карце
Часавы пояс MSD і UTC+03:00
Афіцыйны сайт
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Суджанскі раён (руск.: Суджанский район) — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка (раён) і муніцыпальнае ўтварэнне (муніцыпальны раён) на паўднёвым захадзе Курскай вобласці Расіі.

Адміністрацыйны цэнтр — горад Суджа.

Плошча — 995 км²[4]. Раён мяжуе з Коранеўскім, Льгоўскім, Бальшасалдацкім, Бялоўскім раёнамі Курскай вобласці, а таксама з Украінай.

Асноўныя рэкі — Суджа (працягласць на тэрыторыі раёна 46 км), Псёл (34 км), Снагасць (22 км), Варобжа (28 км), Іўніца (23 км), Локня (26 км), Малая Локня (24 км), Смердзіца (17 км), Ржава (9 км), Алешня (12 км), Канапелька (16 км).

Суджанскі раён утвораны 30 ліпеня 1928 года[4] з часткі скасаванага Суджанскага павета. Першапачаткова ўваходзіў у склад Льгоўскай акругі Цэнтральна-Чарназёмнай вобласці. Пасля скасавання акруг у 1930 перайшоў у непасрэднае падпарадкаванне абласному цэнтру Цэнтральна-Чарназёмнай вобласці (Варонеж). У 1934 годзе ўвайшоў у склад зноў утворанай Курскай вобласці.

Год Колькасць
1989 34 438 [5]
2002 31 466 [6]
2004 30 800 [7]
2007 29 273
2009 29 012 [8]
Год Колькасць
2010 26 964 [9]
2011 26 889 [10]
2012 26 526 [11]
2013 26 422 [12]
2014 26 412 [13]
Год Колькасць
2015 26 370 [14]
2016 26 433 [15]
2017 26 773 [16]
2018 26 689 [17]
2019 26 479 [18]
Год Колькасць
2020 26 206 [19]
2021 25 119 [3]

Гарадское насельніцтва (горад Суджа) складае 19,67 % ад усяго насельніцтва раёна.

Нацыянальны склад

[правіць | правіць зыходнік]

Па выніках перапісу насельніцтва 2020 года пражывалі наступныя нацыянальнасці (нацыянальнасці менш 0,1 % і іншае, гл. у зносцы да радка «Іншыя»)[20]:

Нацыянальнасць Колькасць, чал. Доля
Рускія 23 981 95,47 %
Украінцы 242 0,96 %
Армяне 155 0,62 %
Езіды 136 0,54 %
Азербайджанцы 73 0,29 %
Малдаване 32 0,13 %
Туркі 30 0,12 %
Іншыя[21] 470 1,87 %
Разам 25 119 100,00 %

Адміністрацыйны падзел

[правіць | правіць зыходнік]

Суджанскі раён адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка уключае 21 сельсавет і адзін горад[22][23].

У рамках арганізацыі мясцовага самакіравання ў муніцыпальны раён уваходзяць 17 муніцыпальных утварэнняў, уключаючы 1 гарадскі і 16 сельскіх паселішчаў. У ходзе муніцыпальнай рэформы 2006 года ў складзе новаўтворанага муніцыпальнага раёна законам Курскай вобласці ад 21 кастрычніка 2004 года былі створаны 22 муніцыпальных утварэння, у тым ліку адно гарадское паселішча (у межах горада) і 21 сельскае паселішча ў межах сельсаветаў.

Законам Курскай вобласці ад 26 красавіка 2010 года быў скасаваны шэраг сельскіх паселішчаў: Іўніцкі сельсавет (уключаны ў Паграбскі сельсавет); Лебедзеўскі сельсавет (уключаны ў Свярдлікаўскі сельсавет); Гогалеўскі сельсавет (уключаны ў Заалешанскі сельсавет); Кірэеўскі сельсавет і Рускапарэчанскі сельсавет (уключаны ў Парэчанскі сельсавет). Адпаведныя сельсаветы як адміністрацыйна-тэрытарыяльныя адзінкі скасаваныя не былі[22].

У Суджанскім раёне адзін горад і 81 Сельскі населены пункт[22].

  • ААТ «Суджанскі завод трактарных агрэгатаў»
  • ААТ «Суджанскі масларобны камбінат»
  • ЗАТ «Суджанскі мясакамбінат»
  • ТАА «Зернесэрвіс» (элеватар)
  • ААТ «Калядны спіртзавод»
  • ЗАТ «Суджанскае ДРБУ № 2»
  • ААТ «Надзея»
  • Камбікормавы завод
  • Холадакамбінат
  • МАПП «Суджа» — суджанскі мытны пост

Прамысловыя распрацоўкі крэйды[4]:

  1. Руска-Канапельскае, для вытворчасці цэменту;
  2. Крэйдзянскае, для будаўнічай вапны.

Праз раён праходзяць[4]:

  1. чыгуначныя пуці «Санкт-ПецярбургЛьгоў—Суд—Харкаў», са станцыямі на тэрыторыі раёна: Леўшынка, Гродзенскі, Лакнінскі, Курчанінава, Суджа і Канапелькі;
  2. аўтамабільная траса «КурскВялікае Салдацкае—Суджа—Сумы» (Украіна).

Раёны пабрацімы Суджанскага раёна — Краснапільскі і Сумскі раён Сумскай вобласці Украіны[24]. Суджа і вёска Гуева — месцы пастаянных творчых экспедыцый ураджэнца гэтых месцаў члена Маскоўскага саюза мастакоў С. Ф. Прылуцкага.

Замосце. Царква Спаса Праабражэння.

У вёсцы Гуева — сядзіба кн. П. Д. Далгарукава,У вёсцы Рубаншчына — сядзіба Тахтаміравых,У вёсцы Горналь — Вялікае Гарнальскае гарадзішча у складзе археалагічнага комплексу Горналь і Гарнальскі Свята-Мікалаеўскі Белагорскі мужчынскі манастыр (заснаваны ў 1672),У Суджы — царква Святой Тройцы і Ушэсця Гасподняга (1812)[25], Царква Пакрова Прасвятой Багародзіцы (1799—1828)[26],У вёсцы Замосце — царква Праабражэння Гасподняга (1865)[4].

Археалогія і палеагенетыка

[правіць | правіць зыходнік]
  • На тэрыторыі Суджанского раёна знойдзена сем рэчавых скарбаў VII стагоддзя, якія ўваходзяць у групу дняпроўскіх раннесярэднявечных скарбаў або «старажытнасцяў анты»: новасуджанскі, фанасееўскі, княжынскі, курылоўскі, суджанскі-замасцянскі, канапельскі, уланкоўскі. Магчыма, на Ніжняй Суджы ў VII стагоддзі размяшчаўся адзін з цэнтраў улады Дняпроўскага Саюза плямёнаў[27].
  • Каля вёскі Уланак знойдзена два літых скроневых кальца пастырскага тыпу з дзюбападобнымі атожылкамі і бранзалет з падгранёнымі полымі пашыранымі канцамі VII стагоддзя. Гэта самая аддаленая ад Пастырскага гарадзішча і Паўночная знаходка скроневых кольцаў гэтага тыпу[28]
  • У прадстаўніка валынцаўскай культуры з розначасовага паселішча Курылаўка-1 мітахандрыяльная гаплагрупа H1b. Яго поўны мітахандрыяльны геном апынуўся цалкам ідэнтычны геному венгерскага караля Белы III (кіраваў у 1172—1196 гг.), маці якога была Ефрасіння Мсціслаўна — дачка вялікага кіеўскага князя Мсціслава і ўнучка Наўгародскага пасадніка Дзмітра Завідзіча, і сучаснаму геному з Даніі[29]

Людзі, звязаныя з раёнам

[правіць | правіць зыходнік]

Мастакі Л. І. Саламаткін, Ф. П. Несцераў, П. К. Ліхін, Багамазаў В. Ф., Прылуцкі с. ф., акцёр М. С. Шчэпкін, авіяканструктар М. І. Гурэвіч, кампазітар А. М. Абаза, князь П. Д. Далгарукаў, рэвалюцыянер П. А. Заломаў, гісторык д.г.н. М. В. Леўчанка і М. М. Клевенскі, прафесар, д.м.н. К. І. Пікін, пісьменнік, вучоны-матэматык П. І. Кацельнікаў, вучоны-вынаходнік, д.т.н. Б. Г. Скрамтаеў, засл.мастак РФ, член-кар РАХ, скульптар А. В. Тарасенка, сав. парт. дзеяч В. І. Палякоў.

  1. АКТМУ. 179/2016. Цэнтральная ФА Праверана 27 кастрычніка 2016.
  2. а б АКТМУ. 179/2016. Цэнтральная ФА Праверана 28 кастрычніка 2016.
  3. а б https://rosstat.gov.ru/storage/mediabank/tab-5_VPN-2020.xlsx
  4. а б в г д Суджанский район\\КУРСКАЯ ЭНЦИКЛОПЕДИЯ\Гойзман Ш.Р, Курск 2004—2009.. Архівавана з першакрыніцы 14 чэрвеня 2020. Праверана 28 лістапада 2019.
  5. http://demoscope.ru/weekly/ssp/rus89_reg1.php
  6. http://www.perepis2002.ru/ct/doc/1_TOM_01_04.xls
  7. http://ivo.garant.ru/document?id=5268004&byPara=1
  8. http://www.gks.ru/bgd/regl/B09_109/IssWWW.exe/Stg/d01/tabl-21-09.xls
  9. http://kurskstat.gks.ru/wps/wcm/connect/rosstat_ts/kurskstat/resources/ee617b804e86dcf6bf81ffb8fc91c3ba/том%201.pdf
  10. Курская область. Оценка численности постоянного населения на 1 января 2009-2016 годов
  11. http://www.gks.ru/free_doc/doc_2012/bul_dr/mun_obr2012.rar
  12. Численность населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2013 года. Таблица 33. Численность населения городских округов, муниципальных районов, городских и сельских поселений, городских населённых пунктов, сельских населённых пунктовРосстат, 2013. — 528 с.
  13. http://www.gks.ru/free_doc/doc_2014/bul_dr/mun_obr2014.rar
  14. http://www.gks.ru/free_doc/doc_2015/bul_dr/mun_obr2015.rar
  15. http://www.gks.ru/free_doc/doc_2016/bul_dr/mun_obr2016.rar — 2018.
  16. Численность населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2017 годаМ.: Росстат, 2017.
  17. http://kurskstat.gks.ru/wps/wcm/connect/rosstat_ts/kurskstat/resources/ddc623004fa17a7bb12dbd9b972d8349/численность_2018_районы.pdf
  18. http://www.gks.ru/free_doc/doc_2019/bul_dr/mun_obr2019.rar
  19. https://rosstat.gov.ru/storage/mediabank/CcG8qBhP/mun_obr2020.rar
  20. Итоги Всероссийской переписи населения 2020 года. Том 5. Национальный состав и владение языками. Таблица 1. Национальный состав населения по городским округам и муниципальным районам. Архівавана з першакрыніцы 24 мая 2023. Праверана 20 кастрычніка 2023.
  21. Абхазы (1), Аварцы (7), Агулы (1), Арабы (7), Башкіры (2), Беларусы (10), Венгры (1), Гагаузы (1), Грэкі (8), Грузіны (8), Даргінцы (2), Яўрэі (2), Казахі (4), Калмыкі (1), Кіргізы (6), Комі (1), Карэйцы (7), Лезгіны (5), Літоўцы (1), Мардва (2), Немцы (7), Асеціны (4), Палякі (2), Табасараны (8), Таджыкі (2), Узбекі (4), Хакасы (1), Чачэнцы (11), Чувашы (1), Эвенкі (1), Якія азначылі іншыя адказы пра нацыйную прыналежнасць (169), Няма нацыянальнай прыналежнасці (21), Асобы, у перапісных лістах якіх нацыянальная прыналежнасць не пазначана (95)
  22. а б в Реестр административно-территориальных единиц и населённых пунктов Курской области. Архівавана з першакрыніцы 21 мая 2021. Праверана 28 ліпеня 2022.
  23. Постановление Губернатора Курской области от 06.11.2008 № 489 «Об утверждении Реестра административно-территориальных единиц и населенных пунктов Курской области». Архівавана з першакрыніцы 18 верасня 2018. Праверана 18 верасня 2018.
  24. Информация о выполнении районами Курской области в 2008 году Мероприятий по укреплению побратимских связей между Курской областью и регионами Украины в сфере государственно-церковных отношений, утверждённых Губернатором Курской области А. Н. Михайловым 6 апреля 2006 года(нявызн.).
  25. Храм Святой Троицы и Вознесения Господня в городе Судже. Архівавана з першакрыніцы 22 лютага 2016. Праверана 9 студзеня 2016.
  26. Храм Покрова Пресвятой Богородицы. Архівавана з першакрыніцы 22 лютага 2016. Праверана 9 студзеня 2016.
  27. В пространстве археологии: клады древних славян Архівавана 17 кастрычніка 2021., 20 сентября 2021 г.
  28. Щеглова О. А. Маленький комплекс пастырского типа из окрестностей села Уланок (Суджанский район Курской области) Архівавана 25 мая 2021., 2012
  29. Андреева Т. В. и др. Индивид волынцевского времени из Куриловки: первые археогенетические данные Архівавана 18 кастрычніка 2023., 2023