Сульфанілавая кіслата
| Сульфанілавая кіслата | |
| |
| |
| Агульныя | |
|---|---|
| Сістэматычнае найменне | Сульфанілавая кіслата |
| Хім. формула | C6H7NO3S |
| Фізічныя ўласцівасці | |
| Малярная маса | 173,2 г/моль |
| Шчыльнасць | (адносна воды, вада - 1): 1,5 г/см³ |
| Тэрмічныя ўласцівасці | |
| Тэмпература плаўлення | 288 °C |
| Хімічныя ўласцівасці | |
| Растваральнасць у вадзе | слабая, (пры 20 °C) 1 г/100 мл |
| Класіфікацыя | |
| Рэг. нумар CAS | |
| PubChem | |
| Рэг. нумар EINECS | 204-482-5 |
| SMILES | |
| ChemSpider | |
Сульфанілавая кіслата (параамінабензолсульфакіслата, n-амінабензолсульфакіслата, 4-амінафенолсульфонавая кіслата, анілін-4-сульфонавая кіслата) — унутраная соль, формула якой C6H7NO3S, структурная NH2—C6H4—SO3H.
Уласцівасці[правіць | правіць зыходнік]
Уяўляе сабой белыя ці шэрыя крышталі, раскладаюцца пры 280-300 ° C, абмежавана растваральныя ў вадзе (1 г у 100 г пры 20 ° C). Сульфанілавая кіслата - унутраная соль, у якой амінагрупа нейтралізаваная астаткам сульфакіслаты, таму яна не ўтварае соляў з мінеральнымі кіслотамі, але яе сульфагрупа можа быць нейтралізаваная шчолачамі.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0251-2 (Т. 15).