Сцяпан Рыгоравіч Драбязка

Сцяпан Рыгоравіч Драбязка
Сцяпан Рыгоравіч Драбязка
	1997 — 2002
Нараджэнне	7 жніўня 1932 (91 год); Уюнышчэ[d], Мэнскі раён, УССР, СССР;
Адукацыя	Мінскі юрыдычны інстытут (1949);
Навуковая ступень	доктар юрыдычных навук
Навуковае званне	дацэнт;
Месца працы	БДУ;
Узнагароды	; Ганаровы работнік юстыцыі Беларусі[d] Нагрудны знак Міністэрства юстыцыі «За адзнаку»[d]

Сцяпа́н Рыго́равіч Драбя́зка (нар. 7 жніўня 1932, вёска Уюнішча (цяпер у складзе п. г. т. Сосныця), Чарнігаўская вобласць, Украінская ССР) — доктар юрыдычных навук, Заслужаны юрыст Рэспублікі Беларусь, прафесар кафедры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права Юрыдычнага факультэта Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта, удзельнік Вялікай Айчынай вайны^[1].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Сцяпан Рыгоравіч нарадзіўся ў вёсцы Уюнішча ва Украінскай ССР.

У 1949 годзе скончыў Мінскі юрыдычны інстытут (зараз юрыдычны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта). Паступіў у аспірантуру, якую скончыў у 1953 годзе, абараніўшы кандыдацкую дысертацыю па тэме «Закон саюзнай рэспублікі»^[2], а ўжо ў 1969 годзе абараніў доктарскую дысертацыю ў Ленінградскім дзяржаўным універсітэце па тэме «Эфектыўнасць заканадаўства ў стварэнні матэрыяльна-тэхнічнай базы грамадства»^[3].

З 1950 года працуе на кафедры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права юрыдычнага факультэта, якую ўзначальваў у перыяд з 1972 па 1989 гг.. Пачынаючы працу з пасады выкладчыка зараз займае пасаду прафесара^[3] гэтай кафедры (з 1989 году).

Прафесар Драбязка прымаў удзел у распрацоўцы трох Канстытуцый^[1]:

Канстытуцыі СССР 1977 года;
Канстытуцыі БССР 1978 года;
Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь 1994 года.

Займаў пасаду Старшыні Дзяржаўнага экспертнага савета па сацыяльна-эканамічных праблемах і праблемах развіцця дзяржаўнасці Рэспублікі Беларусь^[1].

У сваёй навуковай дзейнасці з’яўляецца аўтарам звыш 200 навуковых прац, у тым ліку манаграфій, чатырох брашур, трох падручнікаў і вучэбных дапаможнікаў з грыфам Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь^[4].

Узнагароды і званні[правіць | правіць зыходнік]

Сярод узнагарод і званняў, неабходна ўказаць наступныя^[1]^[2]:

Заслужаны юрыст Рэспублікі Беларусь;
Ганаровы работнік юстыцыі Беларусі;
Лаўрэат вышэйшай юрыдычнай прэміі «Феміда»;
Нагрудны знак Міністэрства юстыцыі «За адзнаку» ІІ ступені;
Ордэн Айчынай вайны ІІ ступені (згодна з Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 11 сакавіка 1985);
Ганаровая грамата Вярхоўнага Савета Беларускай ССР;
Медаль «За перамогу над Германіяй ў Вялікай Айчынай вайне» (ад 23.10.1945);
Медаль «За працоўную доблесць» (ад 23.10.1945);
Медаль «Ветэран працы» (ад 12.12.1985);
Медаль «За доблесную працу» (ад 31. 03. 1970);
Медаль «За шматгадовую добрасумленную працу» (ад 12.12.1985);
Медалі ў гонар 20, 30, 40, 50 і 60 гадоў перамогі у ВАВ;
Медалі ў гонар 60 і 70 гадоў Узброеных сілаў;
Медалі ў гонар 60 і 65 годдзя вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў.

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г Юрыдычны факультэт. Гісторыя. Сучаснасць. Імёны / рэдсавет : С. А. Балашэнка (старш.) і інш. ; рэдкал. : С. А. Балашэнка (адк. рэд.), А. В. Шыдлоўскі (нам. адк. рэд.) [і інш.]. — Мінск : БДУ, 2015. — 263 с. : іл.
↑ ^а ^б http://www.law.bsu.by/users/?113 Архівавана 8 верасня 2017.
↑ ^а ^б https://bsu.by/?guid=64631&detail=140353(недаступная спасылка)
↑ http://jour.folkndl.bsu.by/index.php/personalii/fakultety-i-vuchebnyya-instytuty/79-law/598-drabyazka-stsyapan-rygoravich-07-08-1922(недаступная спасылка)

[:0-1] а ^б ^в ^г Юрыдычны факультэт. Гісторыя. Сучаснасць. Імёны / рэдсавет : С. А. Балашэнка (старш.) і інш. ; рэдкал. : С. А. Балашэнка (адк. рэд.), А. В. Шыдлоўскі (нам. адк. рэд.) [і інш.]. — Мінск : БДУ, 2015. — 263 с. : іл.

[:2-2] а ^б http://www.law.bsu.by/users/?113 Архівавана 8 верасня 2017.

[:1-3] а ^б https://bsu.by/?guid=64631&detail=140353(недаступная спасылка)

[4] ttp://jour.folkndl.bsu.by/index.php/personalii/fakultety-i-vuchebnyya-instytuty/79-law/598-drabyazka-stsyapan-rygoravich-07-08-1922(недаступная спасылка)

[1]

[2]

[3]

[4]