Сцяпан Сцяпанавіч Піменаў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Сцяпан Сцяпанавіч Піменаў
Фатаграфія
Аўтапартрэт 1830-х
Дата нараджэння 1784(1784)
Месца нараджэння Санкт-Пецярбург,
Расійская імперыя
Дата смерці 22 сакавіка (3 красавіка) 1833(1833-04-03)
Месца смерці Санкт-Пецярбург,
Расійская імперыя
Месца пахавання
Грамадзянства  Расійская імперыя
Дзеці Nikolay Stepanovich Pimenov[d] і Q64416824?
Род дзейнасці скульптар
Месца працы
Вучоба
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сцяпан Сцяпанавіч Піменаў (1784 — 1833) — скульптар рускага класіцызму  (руск.), які сумесна з В. І. Дэмут-Маліноўскім афармляў будынкі і збудаванні К. І. Росі і А. Н. Вараніхіна. Да ліку яго лепшых твораў належыць калясніца Славы над аркай Галоўнага штаба, якая афармляе ўезд на Палацавую плошчу.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў Пецярбургу ў 1784 годзе ў сям’і служачага. Яго бацька — Сцяпан Апанасавіч меў чын губернскага сакратара.

Вучыўся ў М. І. Казлоўскага і І. П. Пракоф'ева  (руск.) ў пецярбургскай Акадэміі мастацтваў (1795—1803). Неаднаразова атрымліваў за свае поспехі медалі: у 1801 годзе — Першы сярэбраны медаль «за лепку з натуры», а ў 1802 годзе — Першы залаты медаль за барэльефную кампазіцыю «Юпітэр і Меркурый, якія наведваюць у выглядзе вандроўнікаў Філемона і Баўкіду». Увосень 1803 года, узнагароджаны Вялікім залатым медалём за выкананую праграму «Забойства двух варагаў-хрысціян, якія адмовіліся пакланіцца Перуну», Піменаў заканчвае Акадэмію, атрымаўшы пры выпуску атэстат першай ступені, шпагу і званне мастака 14-га класа.

Выкладаў у Акадэміі ў 1809—1830 гадах, прафесар — з 1814 года. Выкладчыцкая дзейнасць Піменава ў Акадэміі мастацтваў працягвалася амаль да самай смерці скульптара.

Група «Геркулес і Антэй» перад уваходам у Горны інстытут

У 1809—1830 гадах загадваў скульптурнай часткай Імператарскага фарфоравага завода, па яго мадэлям вырабляліся вазы, посуд і статуэткі.

У верасні 1814 года Піменаў ганаруецца званнем прафесара «па каласальнай статуі, якая прадстаўляе Славу, і па ранейшых вядомых яго работах», як паведамляе кароткі запіс у часопісе азначэнняў Савета Акадэміі мастацтваў.

У 1815 годзе ён прымае ўдзел ва ўпрыгожванні Адміралцейства, спраектаванага А. Д. Захаравым. Скульптарам былі вылеплены 16 статуй для вонкавага ўпрыгожання вежы, галоўнага фасада і павільёнаў з боку набярэжных.

У 1819—1820 гадах Піменаў сумесна са скульптарамі І. П. Мартасам, В. І. Дэмут-Маліноўскім і І. П. Пракоф’евым працаваў над стварэннем вялікіх гіпсавых барэльефаў, прызначаных для памяшкання пад скляпеннямі столі зноў пабудаванай чыгуннай лесвіцы ў Акадэміі мастацтваў, дзе ён выканаў барэльеф «Жывапіс».

Памёр 22 сакавіка (3 красавіка па новым стылі) 1833 года. Быў пахаваны на Смаленскіх праваслаўных могілках. У 1936 °C. С. і М. С. Піменавы былі перапахаваныя ў Некропаль майстроў мастацтваў на Ціхвінскіх могілках Аляксандра-Неўскай Лаўры[1].

Дзеці — дачка і два сыны. Старэйшы сын, Мікалай  (руск.), неўзабаве пасля смерці бацькі скончыў Акадэмію мастацтваў і стаў вядомым скульптарам.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Статуя князя Уладзіміра ля ўваходу ў Казанскі сабор

Выкананае Піменавым скульптурнае афармленне шэрагу выбітных архітэктурных збудаванняў, пабудаваных К. І. Росі ў Пецярбургу, адносіцца да ліку найбольш значных твораў манументальна-дэкаратыўнай скульптуры горада на Няве:

Зноскі

  1. См. информацию на сайте lavraspb.ru

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Шмидт И. М. Степан Степанович Пименов, 1784—1833. — М.: Искусство, 1951. — 36, [8] с. — (Массовая библиотека).
  • Степан Степанович Пименов: Альбом / Автор-составитель Е. Петрова. — М.; Л.: Изогиз, 1961. — 40 с. — (Мастера русского искусства). — 11 000 экз.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]