Сымон Міхайлавіч Белы

Сымон Міхайлавіч Белы
Сымон Міхайлавіч Белы
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	26 ліпеня 1929
Месца нараджэння	Мікалаеўшчына, Стаўбцоўскі павет, Навагрудскае ваяводства, Польская Рэспубліка;
Дата смерці	18 кастрычніка 2005 (76 гадоў)
Пахаванне	Радашковічы;
Грамадзянства	БССР; Беларусь;
Бацька	Міхась Казіміравіч Белы[d]
Маці	Юзэфа Міхайлаўна Міцкевіч[d]
Альма-матар	Мінскі дзяржаўны лінгвістычны ўніверсітэт;
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік
Грамадская дзейнасць
Член у	ЗБС Бацькаўшчына; Саюз беларускіх пісьменнікаў;
Узнагароды

Сымон Міхайлавіч Белы (1929, в. Мікалаеўшчына, Стаўбцоўскі павет, Навагрудскае ваяводства, Польская Рэспубліка — 18 кастрычніка 2005) — беларускі пісьменнік. Заслужаны настаўнік БССР (1968).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў 1929 годзе ў в. Мікалаеўшчына (цяпер — Стаўбцоўскага раёна Мінскай вобласці) ў сялянскай сям’і. Сын Міхася Казіміравіча Белага (1886—1966, вясковая мянушка — Зімок) і Юзэфы Міхайлаўны з Міцкевічаў, роднай сястры Я. Коласа. Меў братоў Міхася і Лявона.

Скончыў сярэднюю школу імя Я. Коласа (1952), Інстытут замежных моў (1956). Па рэкамендацыі Я. Коласа паехаў працаваць у г.п. Радашковічы настаўнікам англійскай мовы. Пражыў у Радашковічах амаль 50 гадоў, з іх 38 гадоў працаваў у школе. Абіраўся дэлегатам Усесаюзнага з’езда настаўнікаў. З 1982 г. — пазаштатны карэспандэнт газеты «Мінская праўда». З 2000 г. — карэспандэнт навукова-практычнага часопіса «Изобретатель». Быў карэспандэнтам «Народнай газеты», на месцы жыхарства арганізаваў карэспандэнцкі пункт, які спыніў існаванне пасля смерці заснавальніка. З 1996 г. — член Саюза пісьменнікаў Беларусі. Старшыня Міжнароднага фонду Якуба Коласа, сябра Рады ЗБС «Бацькаўшчына».

Памёр 18 кастрычніка 2005 года. Пахаваны ў Радашковічах побач са сваім трохгадовым сынам Сашам.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

На пачатку 1970-х гг. пачаў пісаць нарысы, артыкулы, замалёўкі аб працаўніках сельскай гаспадаркі, вытворчай працы, ветэранах Вялікай Айчыннай вайны. Друкаваўся газетах і часопісах: «Полымя», «Маладосць», «Вожык» і інш.

Аўтар кніг «На бацькоўскай зямлі» (1993), «Нам засталася спадчына» (1999), «Родныя карані» (2001). Таксама напісаў кнігу «Коласаў радавод», амаль падрыхтаваў да выдання, але не паспеў выдаць яе пры жыцці, у кнізе шмат унікальных звестак.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

За дасягнутыя ў педагогіцы поспехі неаднакроць узнагароджаны ганаровымі граматамі, у т.л. граматамі Вярхоўнага Савета БССР. Указам Прэзідыума ВС БССР ад 22 сакавіка 1968 г. С. Беламу было прысвоена званне Заслужанага настаўніка БССР.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Белы С. М. На бацькоўскай зямлі: Успаміны. — Мн.: Маст. літ., 1993. — 190 с., 8 л.іл.