Сямён Давыдавіч Камінскі

Сямён Давыдавіч Камінскі
Сямён Давыдавіч Камінскі
2-і народны камісар аховы здароўя БССР[d]
	15 ліпеня 1920 — кастрычнік 1920
Папярэднік	Ілья Ісаевіч Пузыроў[d]
Пераемнік	Сцяпан Варфаламеевіч Балкавец
Нараджэнне	1861; Барзна, Барзнянскі павет[d], Чарнігаўская губерня, Расійская імперыя;
Смерць	15 мая 1939; Менск, Менская вобласць, БССР, СССР;
Член у	Таварыства мінскіх урачоў; мінскі аддзел Рускага таварыства аховы народнага здароўя[d];
Адукацыя	медыцынскі факультэт Кіеўскага ўніверсітэта[d] (1889);
Навуковая ступень	доктар медыцынскіх навук
Навуковае званне	прафесар;
Дзейнасць	медыцына, ахова здароўя і афтальмалогія
Месца працы	БДМУ; медыцынскі факультэт БДУ; Мінская яўрэйская бальніца[d];
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сямён Давыдавіч Камінскі (1861 — 15 мая 1939) — беларускі медык-афтальмолаг, наркам аховы здароўя БССР, член камісіі па стварэнні БДУ^[4].

Біяграфія

Нарадзіўся ў м. Барзна Чарнігаўскай губерні ў сям’і служачага^[5]. У 1889 годзе скончыў медыцынскі факультэт Кіеўскага ўніверсітэта^[4].

Вольнапрактыкуючы ўрач-афтальмолаг у Мінску^[4]. У 1903 годзе заснаваў на ўласныя сродкі прыватную лячэбніцу на вочы. Прыватная лякарня С. Камінскага, якая была разлічана на 6 ложкаў, месцілася ў адным з дваровых флігеляў дома Гурвіча па Койданаўскай вуліцы^[6]. Адначасова працаваў у Мінскай яўрэйскай бальніцы^[4].

У 1900—1905 гадах старшыня камісіі народных чытанняў пры Таварыстве мінскіх урачоў; член мінскага аддзела Рускага таварыства аховы народнага здароўя^[5]. Удзельнік рэвалюцыйных падзей 1905 года ў Мінску^[5].

Арганізатар савецкай аховы здароўя ў рэспубліцы, узначальваў Мінскі губернскі аддзел аховы здароўя, рэарганізаваны ў Наркамздароўя^[5]. У 1920 годзе наркам аховы здароўя БССР^[4], пасля загадчык Аддзела аховы здароўя Ваенна-рэвалюцыйнага камітэта ССРБ^[7]. У складаных умовах праводзіў супрацьэпідэмічныя мерапрыемствы, арганізаваў у 1920 годзе з’езд загадчыкаў павятовых аддзелаў аховы здароўя^[5]. 7 жніўня 1920 года атрымаў мандат упаўнаважанага па справах арганізацыі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта ў Менску, курыраваў стварэнне медыцынскага факультэта, які быў адкрыты ў ліпені 1921 года^[7].

Затым — прафесар, загадчык кафедры вочных хвароб медфака БДУ, потым — Мінскага медыцынскага інстытута; у 1935—1939 гадах — галоўны афтальмолаг БССР^[4].

Навуковая дзейнасць

Асноўныя навуковыя працы прысвечаны праблеме барацьбы з трахомай. У 1924—1939 гадах старшыня камісіі па барацьбе з трахомай пры Наркамздароўя БССР.

У 1924 годзе быў ініцыятарам арганізацыі спецыяльных атрадаў па выяўленні і вывучэнні захворвання насельніцтва рэспублікі трахомай, аказання хворым спецыялізаванай медыцынскай дапамогі. З дакладам «Трахома, ступень яе распаўсюджання ў Беларусі і меры барацьбы з ёй» выступіў у 1926 годзе на I Усерасійскім з’ездзе вочных урачоў. Па яго ініцыятыве ў 1929 годзе арганізавана трахаматозная лячэбніца ў Менску, а ў 1934 годзе створаны Навукова-даследчы трахоматозна-афтальмалагічны інстытут у Гомелі. Працаваў над праблемамі вочнага траўматызму, вывучаў прафесійныя захворванні вачэй.

Апублікаваў больш за 10 навуковых прац, у т.л. — у замежных выданнях. Аўтар падручніка «Трахома» (1931, 1935).

Зноскі

↑ ^а ^б ^в https://www.bsmu.by/page/55/3184/
↑ http://mishpoha.org/n28/28a11.php
↑ ^а ^б http://unicat.nlb.by/opac/pls/dict.prn_ref?tu=r&tq=v0&name_view=va_aall&a001=BY-SEK-ar9728348&strq=l_siz=20
↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е Старая фотография (руск.)
↑ ^а ^б ^в ^г ^д Каминский Семен Давыдович (1861-15.05.1939) (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 4 снежня 2022. Праверана 9 мая 2023.
↑ БУДЫНАК № 6 ДОМ ГУРВІЧА
↑ ^а ^б Аляксей Капліеў. Вытокі вышэйшай медыцынскай адукацыі ў Савецкай Беларусі ў 1920-я гады (бел.). «Беларуская думка» № 11 (29 лістапада 2021). Праверана 9 мая 2023.

Літаратура

Профессор С. Д. Каминский: [Некролог] // Вестник офтальмологии. — 1939. — Т. 15, вып. 2, № 8. — С. 111.
Крючок Т. И. С. Д. Каминский: К 100-летию со дня рождения // Вестник офтальмологии. — 1964. — № 3. — С. 90-92.

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Сямён Давыдавіч Камінскі

[_104b751c704f52e0-1] а ^б ^в https://www.bsmu.by/page/55/3184/

[_ea8a9fae05c5ccd8-2] ttp://mishpoha.org/n28/28a11.php

[_4ac4855554f774e0-3] а ^б http://unicat.nlb.by/opac/pls/dict.prn_ref?tu=r&tq=v0&name_view=va_aall&a001=BY-SEK-ar9728348&strq=l_siz=20

[СФ-4] а ^б ^в ^г ^д ^е Старая фотография (руск.)

[bsmu-5] а ^б ^в ^г ^д Каминский Семен Давыдович (1861-15.05.1939) (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 4 снежня 2022. Праверана 9 мая 2023.

[spadchina-6] БУДЫНАК № 6 ДОМ ГУРВІЧА

[beldumka-7] а ^б Аляксей Капліеў. Вытокі вышэйшай медыцынскай адукацыі ў Савецкай Беларусі ў 1920-я гады (бел.). «Беларуская думка» № 11 (29 лістапада 2021). Праверана 9 мая 2023.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Кіраўнікі аховы здароўя Беларусі
Наркамы аховы здароўя БССР	Ілья Пузыроў (1919, 1919—1920) Сямён Камінскі (1920) Сцяпан Балкавец (1920—1921) Аляксандр Сянкевіч (1921—1922) Мар’ян Стакоўскі (1922—1924) Міхаіл Барсукоў (1924—1930) Саламон Цынцыпер (1930—1933) Рыгор Шпектараў (1933) Іван Сурта (1933—1936) Павел Бурачэўскі (1936—1937) Кузьма Кісялёў (1937—1938) Іван Новікаў (1938—1940) Міхаіл Кавалёнак (1940—1946)
Міністры аховы здароўя БССР	Міхаіл Кавалёнак (1946—1948) Іван Інсараў (1948—1966) Мікалай Саўчанка (1966—1987) Уладзімір Улашчык (1987—1990) Васіль Казакоў (1990—1991)
Міністры аховы здароўя РБ	Васіль Казакоў (1991—1994) Інэса Драбышэўская (1994—1997) Ігар Зелянкевіч (1997—2001) Уладзіслаў Астапенка (2001—2002) Людміла Пастаялка (2002—2005) Віктар Рудэнка (2005—2006, в. а.) Васіль Жарко (2006—2016) Валерый Малашка (2017—2019) Уладзімір Каранік (2019—2020) Дзмітрый Піневіч (2020—2024) Аляксандр Хаджаеў (з 2024)