Сяргей Паўлавіч Марозаў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Сяргей Паўлавіч Марозаў
Дата нараджэння 6 красавіка 1985(1985-04-06)[1] (39 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Маці Святлана Валянцінаўна Марозава
Род дзейнасці гісторык, фатограф, выкладчык універсітэта, відэограф
Навуковая сфера гісторыя[2] і фатаграфія[2]
Месца працы
Навуковая ступень кандыдат гістарычных навук
Навуковае званне
Альма-матар
Навуковы кіраўнік Іван Іванавіч Коўкель і Міхаіл Паўлавіч Касцюк
Член у
Узнагароды
юбілейны медаль «100 год міліцыі Беларусі»

Сяргей Паўлавіч Марозаў (нар. 6 красавіка 1985, Дрэздэн, ГДР) — беларускі гісторык, фотамастак, відэамастак. Кандыдат гістарычных навук (2016), дацэнт (2019). Удзельнік байкерскага руху.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Сын Паўла Паўлавіча Палуцкага і гісторыка Святланы Марозавай[3].

Скончыў у 2007 годзе факультэт гісторыі і сацыялогіі ГрДУ імя Я. Купалы, у 2008 годзе магістратуру, а ў 2011 годзе аспірантуру ГрДУ імя Я. Купалы.

У 2009 годзе скончыў магістратуру па спецыяльнасці «Параўнальная гісторыя краін Паўночна-Усходняй Еўропы» Еўрапейскага гуманітарнага ўніверсітэта. У 2006—2007 гадах прайшоў прафесійную перападрыхтоўку па спецыяльнасці «PR-сувязі з грамадскасцю» ў Маскоўскім універсітэце культуры і мастацтва пры Маскоўскім дзяржаўным універсітэце імя М. Ламаносава; у 2020—2021 гадах — курс педагагічнага дызайну (Deutsche Gesellschaft fur Osteuropakunde Fellowship Programm Belarus у супрацоўніцтве з BE Student Support Organization).

Стажыраваўся ў Інстытуце гісторыі Варшаўскага ўніверсітэта (пры падтрымцы Fundacja na rzecz nauki Polskiej oraz Kasa im. Mianowskiego, 2010), Вільнюскім універсітэце (стыпендыя Education Exchanges Support Foundation, 2010), Нямецкім гістарычным інстытуце ў Маскве (2021).

Навуковец і выкладчык у трэцім пакаленні[3]. У 2009—2020 гадах працаваў у ГрДУ імя Я. Купалы лабарантам навукова-даследчага сектара, выкладчыкам, старшым выкладчыкам, дацэнтам кафедры журналістыкі. У 2021—2022 гадах навуковы супрацоўнік Цэнтра беларускіх і рэгіянальных даследаванняў Еўрапейскага гуманітарнага ўніверсітэта.

Дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Кандыдацкая дысертацыя «Грамадска-палітычны рух у Беларусі за адраджэнне Вялікага Княства Літоўскага (канец XVIII — першая чвэрць XX стст.)»[4] (2016).

Сябра Міжнароднай асацыяцыі гуманітарыяў.[5]

Кірункі навуковай дзейнасці — гісторыя ідэй і праектаў адраджэння Вялікага Княства Літоўскага ў грамадска-палітычным жыцці Беларусі канца XVIII — першай паловы XX стагоддзяў, гістарычная памяць пра Вялікае Княства Літоўскае ў канцы XVIII — пачатку XXI стагоддзяў, палітыка памяці ў Рэспубліцы Беларусь.

Зацікаўленні[правіць | правіць зыходнік]

Фотамастак. Аўтар каля 50 аўтарскіх і калектыўных фотавыставак. Мае дыпломы I ступені выстаўкі-конкурсу маладых фатографаў «Я молодой!» (Расія, Дэпартамент культуры горада Масквы, 2014), фіналіста фотаконкурсу «Мой кадр у абарону прыроды» (Пасольства Францыі ў Беларусі, 2015), ад намесніка Міністра культуры Рэспублікі Беларусь за арганізацыю персанальнай фотавыстаўкі ў межах XI Рэспубліканскага фестывалю нацыянальных культур (Гродна, 2016). Шматгадовы афіцыйны фатограф аўтафестывалю SunDay (2014—2019). Зрабіў першую выстаўку фотаздымкаў Гродна з дрона[6].

Відэограф. Аўтар серыі відэаролікаў What to see in Grodno пра Гродна[7] і турыстычнага відэафільма пра Грузію[8], музычнага кліпа на тэму Каляд[9].

Удзельнік байкерскага руху. Мае міжнародныя байкерскія намінацыі Saddle Sore 1000 (2012) і Bun Burner Gold 1500 (2017)[10], пацверджаныя і зарэгістраваныя Міжнароднай асацыяцыяй Iron Butt[en] (ЗША).

Прызнанне[правіць | правіць зыходнік]

  • Імянная стыпендыя імя Францыска Скарыны (2005—2006).
  • «Студэнт года» Гродна (2005).
  • Пасведчанні (2005, 2007) Спецыяльнага фонду Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь па сацыяльнай падтрымцы адораных навучэнцаў і студэнтаў
  • Лаўрэата (2008) Спецыяльнага фонду Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь па сацыяльнай падтрымцы адораных навучэнцаў і студэнтаў.
  • Прэмія імя прафесара Юліюша Бардаха на міжнародным конкурсе навуковых работ Інстытута Вялікага Княства Літоўскага (Літва, Каўнас, 2016)[11]

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Выбраная бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Асноўныя працы[правіць | правіць зыходнік]

У калектыўных працах[правіць | правіць зыходнік]

  • Мастацкая спадчына Беларусі. — Гродна, 2022 (у суаўтарстве з С. Марозавай).

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

  1. Czech National Authority Database Праверана 8 чэрвеня 2022.
  2. а б Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
  3. а б pr_center. Тут гадуюцца дынастыі: 80 год Купалаўскаму ўніверсітэту і 80 год, аддадзеных на яго карысць сям’ёй Марозавых. Сайт газеты ГрГУ им. Янки Купалы (19 лютага 2020). Архівавана з першакрыніцы 25 лістапада 2023. Праверана 25 лістапада 2023.
  4. Марозаў С. П Грамадска-палітычны рух у Беларусі за адраджэнне Вялікага Княства Літоўскага (канец XVIII - першая чвэрць XX стст.). — 2023-11-25.
  5. http://www.mag-iah.com/persons/99
  6. Гродненский государственный университет имени Янки Купалы - Дацэнт кафедры журналістыкі ГрДУ імя Янкі Купалы, вядомы фатограф Сяргей Марозаў прадставіў горад Гродна з вышыні птушынага палёту (руск.). www.grsu.by. Праверана 25 лістапада 2023.
  7. What to see in Grodno - YouTube. www.youtube.com. Праверана 25 лістапада 2023.
  8. Georgia, საქართველო, Грузия. Travel, путешествие.(нявызн.). Праверана 25 лістапада 2023.
  9. Каляды(нявызн.). Праверана 25 лістапада 2023.
  10. Iron Butt Mile Eaters. www.ironbutt.org. Праверана 25 лістапада 2023.
  11. Узнагарода імя Юліуша Бардаха(нявызн.). Інстытут Вялікага Княства Літоўскага (19 верасня 2019). Праверана 25 лістапада 2023.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]