Сіянь

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Сіань)
Горад
Сіянь
西安
Краіна
Статус
Правінцыя
Каардынаты
Мэр
Чэнь Баагэнь
Заснаваны
Плошча
9 983 км²
Вышыня цэнтра
405 м
Насельніцтва
  • 12 952 907 чал. (2020)[1]
Шчыльнасць
1962 чал./км²
Часавы пояс
Тэлефонны код
29
Паштовыя індэксы
710000 - 710090
Аўтамабільны код
陕A і 陕U
Афіцыйны сайт
xa.gov.cn (кіт.)
Сіянь на карце Кітая
Сіянь (Кітай)
Сіянь

Сіянь[2]Сі'ань[3] — горад у Кітаі, адміністрацыйны цэнтр правінцыі Шэньсі. Сіянь — адзін з самых знамянальных гістарычных і культурных цэнтраў Кітая, на працягу 13 дынастый быў сталіцай Кітая, у прыватнасці ў перыяды Чжоу, Цынь, Хань і Тан. Дынастыйныя сталіцы размяшчаліся звычайна ў розных месцах на невялікай адлегласці ад цэнтра сучаснага Сіяня. Горад існуе больш за 3100 гадоў, некаторы час з’яўляўся самым буйным (як па плошчы, так і па ліку жыхароў) горадам свету.

Горад Сіянь (Чан’ань) быў месцам прызначэння гандлёвых караванаў, якія ішлі па Вялікаму шаўковаму шляху ў Кітай. У наваколлях горада знаходзіцца знакамітая грабніца імператара Цынь Шыхуана і Тэракотавая армія.

З 1990 года, у адпаведнасці з планам эканамічнага развіцця Кітая для цэнтральных і паўночных рэгіёнаў краіны, Сіянь пераўтварыўся ў важны цэнтр культуры, адукацыі і прамысловасці.

Транспарт[правіць | правіць зыходнік]

Грамадскі транспарт[правіць | правіць зыходнік]

У горадзе больш 200 аўтобусных маршрутаў.

Метро[правіць | правіць зыходнік]

З 2011 года дзейнічае сетка метро.

Чыгунка[правіць | правіць зыходнік]

У Сіяні 5 вакзалаў, і будуецца шосты. Асноўным лічыцца Цэнтральны вакзал. У 2010 годзе была пабудавана высакахуткасная чыгуначная лінія працягласцю 456 км да горада Чжэнчжоу.

Аэрапорт[правіць | правіць зыходнік]

У прыгарадзе размешчаны міжнародны аэрапорт, самы вялікі ў рэгіёне.

Гарады-пабрацімы[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Seventh National Population Census of the People's Republic of China
  2. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 8. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0144-3 (т. 8). — табліца «Адміністрацыйны падзел Кітая»
  3. Склады піньінь і іх беларуская транскрыпцыя. Кітайска-беларускі і беларуска-кітайскі слоўнікі.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]