Сігер Брабанцкі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Сігер Брабанцкі
лац.: Sigerius de Brabantia
Дата нараджэння 1235
Месца нараджэння
Дата смерці 10 лістапада 1284
Месца смерці
Грамадзянства
Род дзейнасці філосаф, пісьменнік, багаслоў
Навуковая сфера філасофія, анталогія і логіка
Альма-матар
Вядомыя вучні Godfrey of Fontaines[d]
Сігер (праваруч зверху ў чырвоным) у Раі Дантэ

Сігер Брабанцкі (Sigerius de Brabantia або Siger de Brabantt) (каля 1240—1284, Арвіета) — французскі філосаф, магістр, затым прафесар факультэта мастацтваў Парыжскага ўніверсітэта, заснавальнік артыстычнага факультэта Парыжскага універсітэта, заснавальнік заходнееўрапейскага (т. зв. «лацінскага») авераізма. Аўтар трактатаў і каментарыяў да «Фізікі», «Метафізікі» і іншым твораў Арыстоцеля.

Сігер лічыў, што ісціна рацыянальных ведаў можа прыйсці ў супярэчнасць з ісцінай рэлігійнага адкрыцця. Ён прызнаваў існаванне Бога як першапрычыны, адмаўляў тварэнне з нічога, лічыў, што свет «вечны» Богу. Сігер прыйшоў да высновы аб вечнасці і несатваральнасці свету, мяркуючы, што Бог ёсць першарухавік, але не стваральнік існага, адмаўляў неўміручасць індывідуальнай душы чалавека, адстойваў прыярытэт розуму. Цэнтральным у дактрыне Сігера Брабанцкага было вучэнне аб адзіным, універсальным розуме — агульным для ўсяго чалавецтва.

Ён быў празваны сучаснікамі «Вялікім». Погляды Сігера Брабанцкага былі асуджаныя Альбертам фон Больштэтам, Фамой Аквінскім і іншымі. Сігер неаднаразова (1270 і 1277 гг.) выклікаўся ў Рым да папскага двара, быў аддадзены суду інквізіцыі, падчас следства забіты асабістым сакратаром.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]