Сіла Нічыпаравіч Гусеў

Сіла Нічыпаравіч Гусеў
Сіла Нічыпаравіч Гусеў
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	14 жніўня 1897
Месца нараджэння	Калясянка, Радамльскі сельсавет, Чавускі раён, Магілёўская вобласць, БССР;
Дата смерці	31 сакавіка 1986 (88 гадоў)
Месца смерці	Мінск, БССР, СССР;
Пахаванне	Паўночныя могілкі;
Альма-матар	Камуністычны інстытут журналістыкі імя С. М. Кірава;
Месца працы	Дом творчасці пісьменнікаў БССР[d]; Атака[d]; Радыёкамітэт пры СНК БССР[d]; Беларускае аддзяленне Літаратурнага фонду СССР[d]; Беларускі дзяржаўны музей гісторыі Вялікай Айчыннай вайны;
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, празаік
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз беларускіх пісьменнікаў;
Узнагароды

Сілан (Сіла Нічыпаравіч) Гусеў^[1] (14 жніўня 1897, в. Калясянка, цяпер Чавускі раён Магілёўскай вобласці — 31 сакавіка 1986, Мінск) — беларускі празаік.

Біяграфія

Быў батраком у памешчыка, з 1913 года працаваў на суконнай фабрыцы ў Пецярбургу. За распаўсюджанне рэвалюцыйных пракламацый у 1914 годзе высланы этапам на радзіму. Працаваў на пабудове чыгункі, служыў на Балтыйскім флоце. У пачатку кастрычніка 1917 года прыкамандзіраваны на крэйсер «Аўрора». Браў удзел у штурме Зімняга палаца. Служыў у Чырвонай гвардыі і Чырвонай Арміі, а таксама на Чарнаморскім флоце. Удзельнічаў у грамадзянскай вайне. У складзе першага Чавускага рэвалюцыйнага атрада ваяваў супраць легіянераў Доўбар-Мусніцкага на тэрыторыі Чавускага, Быхаўскага і Магілёўскага паветаў. У 1921—1930 гадах быў на партыйнай і савецкай рабоце ў Беларусі^[2].

Скончыў у 1933 годзе Камуністычны інстытут журналістыкі імя С. М. Кірава ў Менску. Да 1941 г. працаваў дырэктарам Дома творчасці пісьменнікаў БССР і адначасова з’яўляўся рэдактарам літаратурнага альманаха «Атака», рэдактарам літаратурнага аддзела Радыёкамітэта, кансультантам у кабінеце маладога аўтара СП БССР, у 1933—1941 гадах дырэктарам Беларускага аддзялення Літфонду СССР^[2].

У гады Вялікай Айчыннай вайны служыў у Савецкай Арміі. Двойчы быў паранены. У пасляваенны час працаваў ва ўстановах культуры, друку Беларусі, у тым ліку адказным сакратаром камісіі аргкамітэта СП БССР, у 1945—1946 гадах вучоным сакратаром Беларускага дзяржаўнага музея гісторыі Вялікай Айчыннай вайны^[2].

Член Саюза пісьменнікаў Беларусі з 1940 года^[2].

Памёр 31 сакавіка 1986 года ў Мінску. Пахаваны на Паўночных могілках Мінска^[2] (П-1, 62/23/2)^[3].

Узнагароды

Узнагароджаны ордэнам Чырвонага Сцяга, ордэнамі Айчыннай вайны 1-й і 2-й ступеняў, медалямі^[2].

Творчасць

У друку выступаў з 1928 года (часопіс «Полымя рэвалюцыі»). Аўтар зборніка апавяданняў «За жыццё» (Мінск, 1934), аповесці «Шлях юнака» (Мінск, 1938)^[2].

Крыніцы

↑ БП 1994.
↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё Гусеў Сіла – Белліт (бел.) (8 кастрычніка 2023). Праверана 22 жніўня 2024.
↑ Гаўрук — Жалязняк – Белліт (бел.) (14 ліпеня 2023). Праверана 22 жніўня 2024.

Літаратура

Сілан Гусееў // Беларускія пісьменнікі (1917—1990): Даведнік / Склад. А. К. Гардзіцкі. Нав. рэд. А. Л. Верабей. — Мн.: Мастацкая літаратура, 1994. — С. 161—162. — 653 с.: іл. — 22 000 экз. — ISBN 5-340-00709-X.
Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі: У 5-і т. / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш.. — Мн.: БелСЭ, 1985. — Т. 2. Габой — Карціна. — С. 238. — 702 с. — 9 500 экз.

[FOOTNOTEБП1994-1] БП 1994.

[:0-2] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё Гусеў Сіла – Белліт (бел.) (8 кастрычніка 2023). Праверана 22 жніўня 2024.

[3] Гаўрук — Жалязняк – Белліт (бел.) (14 ліпеня 2023). Праверана 22 жніўня 2024.

[1]

[2]

[3]