Сіла (дзяржава)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Гістарычная дзяржава
Сіла
кар.: 신라
кар.: 사로[1]
кар.: 사라[1]
кар.: 서나[1]
кар.: 서나벌[1]
кар.: 서야[1]
кар.: 서야벌[1]
кар.: 서라[1]
кар.: 서라벌[1]
кар.: 서벌[1]
Сцяг
Сцяг
57 да н.э. — 892

Сталіца
Афіцыйная мова Sillan[d], вэньянь і Old Korean[d]
Рэлігія Mahāyāna[d]
Плошча
  • 146 000 км²
Форма кіравання манархія
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сі́ла[2] (кар.: 신라, [ɕilːa]) — адна з трох першапачатковых карэйскіх дзяржаў (Кагуро, Пэкчэ і Сіла) у I ст. да н.э. — VII ст. н.э., у VII—IX ст. першая агульнакарэйская дзяржава.

Спачатку займала паўднёвы захад Карэйскага паўвострава. Паводле летапісных паказанняў, заснавана ў 57 да н.э., хаця першыя звесткі пра Сіла адносяцца да III ст., калі яна ўяўляла саюз паўночна-заходніх карэйскіх плямён. Як дзяржава аформілася да пачатка VI стагоддзя. У 503 годзе правіцель (марыпкан) Чыджын (500—514) прыняў тытул цара (вана), а дзяржава — назву Сіла.

Сіла фарміравалася пад моцным уплывам кітайскай культуры і канфуцыянства. У VI стагоддзі дзяржаўнай рэлігіяй стаў будызм. Сумесна з войскамі кітайскай дынастыі Тан Сіла ў 660 годзе разбіла Пэкчэ, у 668 г. — Кагуро, потым выгнала з Карэі былых саюзнікаў — кітайцаў.

У VII — пачатку IX стагоддзя ў час росквіту Сілы як агульнакарэйскай дзяржавы сфарміравалася карэйская народнасць.

З сярэдзіны IX стагоддзя Сіла пачала занепадаць і ў канцы IX стагоддзя распалася на асобныя дзяржавы.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]