Сіла (дзяржава)
Сі́ла (кар.: 신라, [ɕilːa]) — адна з трох першапачатковых карэйскіх дзяржаў (Кагуро, Пэкчэ і Сіла) у 1 ст. да н.э. — 7 ст. н.э., у 7—9 ст. першая агульнакарэйская дзяржава.
Спачатку займала паўднёвы захад Карэйскага паўвострава. Паводле летапісных паказанняў, заснавана ў 57 да н.э., хаця першыя звесткі пра Сіла адносяцца да 3 ст., калі яна ўяўляла саюз паўночна-заходніх карэйскіх плямён. Як дзяржава аформілася да пач. 6 ст. У 503 г. правіцель (марыпкан) Чыджын (500—514) прыняў тытул цара (вана), а дзяржава — назву Сіла.
Сіла фарміравалася пад моцным уплывам кітайскай культуры і канфуцыянства. У 6 ст. дзяржаўнай рэлігіяй стаў будызм. Сумесна з войскамі кітайскай дынастыі Тан Сіла ў 660 г. разбіла Пэкчэ, у 668 г. — Кагуро, потым выгнала з Карэі былых саюзнікаў — кітайцаў.
У 8 — пачатку 9 ст. у час росквіту Сілы як агульнакарэйскай дзяржавы сфарміравалася карэйская народнасць.
З сярэдзіны 9 ст. Сіла пачала занепадаць і ў канцы 9 ст. распалася на асобныя дзяржавы.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Сіла // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14: Рэле — Слаявіна. С. 374.
- История Кореи. Т. 1. М., 1974.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Сіла (дзяржава)
|
