Сімон ван дэр Мер

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Сімон ван дэр Мер
Simon van der Meer
Дата нараджэння 24 лістапада 1925(1925-11-24)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 4 сакавіка 2011(2011-03-04)[2][3][…] (85 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Жонка Catharina M. Koopman[d]
Род дзейнасці фізік, вынаходнік
Навуковая сфера фізіка
Месца працы
Альма-матар
Вядомы як вынаходнік стахастычнага ахаладжэння
Член у
Узнагароды Нобелеўская прэмія Нобелеўская прэмія па фізіцы (1984)
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сімон ван дэр Мер (нідэрл.: Simon van der Meer; 24 лістапада 1925, Гаага — 4 сакавіка 2011, Жэнева) — нідэрландская фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (1984), сумесна з Карла Рубіа, «за вырашальны ўклад у вялікай праект, ажыццяўленне якога прывяло да адкрыцця квантаў поля W і Z — пераносчыкаў слабога ўзаемадзеяння».

Ван дэр Мер вынайшаў метад выпадковыя астуджэння пучкоў ў паскаральніках, які дазволіў адкрыць W-і Z-базоны на 500-ГэВ калайдэры SPS ў ЦЕРН ў эксперыменце UA-1, якія праходзілі пад кіраўніцтвам Карла Рубіа.

Ван дэр Мер з'яўляўся членам Нідэрландскай каралеўскай акадэміі навук, а таксама Міжнароднай акадэміі навук.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Vinod Chohan (ed.) (CERN) Simon van der Meer and his legacy to CERN and particle accelerators(англ.). — arΧiv:1212.4320

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]