Перайсці да зместу

Такугава Ёсінобу

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Такугава Ёсінобу
яп.: 徳川 慶喜
Такугава Ёсінобу, Осака, 1867
Такугава Ёсінобу, Осака, 1867
15-ы Сёгун Японіі
1866 — 1868
Папярэднік Такугава Іэмоці
Пераемнік Ліквідацыя Такугаўскага сёгуната і вяртанне вярхоўнай улады імператару Мэйдзі (Муцухіта)

Нараджэнне 28 кастрычніка 1837(1837-10-28)[1]
Смерць 22 лістапада 1913(1913-11-22)[2] (76 гадоў)
Месца пахавання
Род Такугава
Імя пры нараджэнні яп.: 松平七郎麻呂
Бацька Такугава Нарыякі[d]
Маці Ёсіка[d]
Жонка Такугава Мікака[d], Суга Ісікі[d], Нобу Сімура[d], Саці Наканэ[d] і Аёшы[d]
Дзеці Ікэда Накахіра[d], Хіраясу Цунэка[d], Ёсіхіса Такугава[d], Кувасі Кацу[d], Ацусі Такугава[d], Фудэка Хацісука[d], Макота Такугава[d], Kyōko Tokugawa[d], Tetsuko Tokugawa[d] і Eiko Tokugawa[d]
Член у
Адукацыя
Аўтограф Выява аўтографа
Званне Сёгун
Бітвы
Узнагароды
Order of the Rising Sun with Paulownia Flowers, 1st class ордэн Узыходнага сонца 1 ступені (да 2003 года)
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Князь Такугава Ёсінобу (яп.: 徳川 慶喜, 28 кастрычніка 183722 лістапада 1913) — 15-ы і апошні сёгун Японіі з дынастыі Такугава, вядомы таксама як сёгун Кейкі. Перыяд кіравання: 10 студзеня 1866 — 3 студзеня 1868 года. Спрабаваў правесці рэформы ў Японіі, пры гэтым, у адрозненне ад сваіх супернікаў, якія арыентаваліся на Вялікабрытанію і ЗША, Такугава арыентаваўся на Францыю.

Зрынуты ў канцы 1867 года падчас Рэвалюцыі Мэйдзі, пасля паражэння ў вайне Басін (1868—1869) прыхільнікаў рэстаўрацыі сёгуната сышоў у адстаўку. Праследаванням не падвяргаўся, аднак цалкам адмовіўся ад удзелу ў публічным жыцці. Захапляўся паляваннем, стральбой з лука, фатаграфіяй і яздой на веласіпедзе.[3][4]

У 1902 годзе Імператар Мэйдзі даў яму права заснаваць уласны дваранскі род і прысвоіў яму вышэйшы тытул князя (ко: сяку) за адданую службу Японіі.[5] . З 1902 года таксама быў дэпутатам верхняй палаты Імператарскага парламента Японіі.

Зноскі

  1. Tokugawa Yoshinobu // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. Bibliothèque nationale de France Yoshinobu Tokugawa // data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011.
  3. Tokugawa, p. 136—138.
  4. For an example of Yoshinobu’s photography, see: Tokugawa Yoshitomo, Tokugawa Yoshinobu-ke e yōkoso, p. 73.
  5. Takano, p. 273.