Такунага Сунаа

Такунага Сунаа
яп.: 徳永 直
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	20 студзеня 1899(1899-01-20)
Месца нараджэння	Hanazono[d], Hōtaku district[d], прэфектура Кумамота, Японія
Дата смерці	15 лютага 1958(1958-02-15) (59 гадоў)
Месца смерці	Токіа, Токіа, Японія
Грамадзянства	Японія
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	раманіст, пісьменнік, супрацоўнік
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Такунага Сунаа 13 лютага 1899, Ханадзона — 15 лютага 1958, Токіа) — японскі пісьменнік.

Быў старэйшым сынам беднага арандатара. Скончыўшы пачатковую школу, пайшоў працаваць і змяніў некалькі прафесій. У вольны ад працы час наведваў вячэрнюю школу, але вымушаны быў кінуць яе, не прайшоўшы поўнага курса навучання. Працуючы на ​​кумамоцкай фірме па продажы тытуню, пад уплывам таварышаў па службе вырашыў прысвяціць сябе літаратуры і рабочаму руху, і ў 1920 годзе быў адным з арганізатараў прафсаюза друкароў Кумамота. Тады ж ён пачаў удзельнічаць у дзейнасці кумамоцкага аддзялення студэнцкага саюза «Сіндзін Кай» і пазнаёміўся з пісьменнікам Хаясі Фусаа. У 1922 пераехаў у Токіа, уладкаваўся наборшчыкаў ў друкарню выдавецтва «Хакубункан» і пачаў спрабаваць сябе ў літаратуры. У 1925 годзе апублікаваў ў прафсаюзным часопісе аповесць «Каханне немаёмных» і пачаў працаваць над аповесцю «Конь», якая выйшла ў 1930 годзе. У 1926 рабочыя друкарні пачалі страйк, але яна правалілася, і Такунага быў звольнены разам з 1700 страйкоўцамі.

У 1929 годзе ў часопісе «Сэнкё» публікаваўся раман Такунагі «Вуліца без сонца», які стаў першым японскім пралетарскім раманам. Далейшая праца Такунагі праходзіла на фоне ўзрастаючых рэпрэсій (у прыватнасці, быў забіты пісьменнік Такідзі Кабаясі).

У Германіі пасля прыходу нацыстаў да ўлады ў 1933 годзе ўсе кнігі Такунагі былі спалены. У тым жа годзе Такунага апублікаваў у часопісе «Чуё Керон» артыкул «Новае ў пісьменніцкім метадзе», у якой скрытыкаваў спробы некаторых пісьменнікаў вылучыць на першае месца ў літаратуры ідэалагічны складнік, і выйшаў з складу Усеяпонскай федэрацыі пралетарскага мастацтва. У наступным годзе ён выпусціў свой раман «Зімовая прапанова».

Пасля пачатку ў 1937 япона-кітайскай вайны ўлады Японіі ўзмацнілі ціск на левыя сілы. Каб прыстасавацца да новых умоў, Такунага апублікаваў некалькі афіцыёзных твораў — напрыклад, «Перадавы атрад» 1939, але разам з імі працягваў ствараць рэалістычныя творы з жыцця простых працоўных («Працоўная сям'я», 1938, або «Васьмігадовая сістэма», 1939), тым самым спрабуючы супакоіць сваё сумленне як пісьменніка. Асабліва гэта выявілася ў напісаным ў 1943 годзе рамане «Якая прыносіць святло», дзе гісторыя японскай друкаванай справы, выкладзеная ў нязмушаным стылі, апасродкавана крытыкавала вайну і мілітарызм з гуманістычных пазіцый.

Пасля вайны Такунага працягваў актыўна пісаць (так, у 1946 выйшаў яго раман «Спі спакойна, жонка». Акрамя гэтага ён стаў адным са стваральнікаў Таварыства новай японскай літаратуры, дзе прасоваў пачатковых пісьменнікаў з рабочага асяроддзя. Удзельнічаў у выданні часопіса «Дзінмін бунгаку» («Народная літаратура»).

Літаратура

• George Tyson Shea: Leftwing Literature in Japan. Hosei University Press, Tokio 1964, p. 276—285.