Тамара Іванаўна Нятыкса

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Тамара Іванаўна Нятыкса
руск.: Тамара Ивановна Нетыкса
Дата нараджэння 4 студзеня 1949(1949-01-04) (75 гадоў)
Месца нараджэння
Муж Віталь Вячаслававіч Нятыкса[d]
Грамадзянства
Прыналежнасць  Расія
Род войскаў Служба знешняй разведкі Расійскай Федэрацыі[ru]
Гады службы 1972—2014
Званне палкоўнік у адстаўцы
Узнагароды і званні
Ордэн «За ваенныя заслугі» (Расійская Федэрацыя) Медаль ордэна «За заслугі перад Айчынай» 2 ступені Медаль «За баявыя заслугі»
Медаль «60 гадоў Узброеных Сіл СССР»
Медаль «60 гадоў Узброеных Сіл СССР»
Медаль «70 гадоў Узброеных Сіл СССР»
Медаль «70 гадоў Узброеных Сіл СССР»
Медаль «За адзнаку ў вайсковай службе» (Служба знешняй разведкі Расійскай Федэрацыі) I ступеня
Медаль «За бездакорную службу» (СССР)
Медаль «За бездакорную службу» (СССР)
Медаль «За бездакорную службу» (СССР)
Медаль «За бездакорную службу» (СССР)
Сувязі Віталь Вячаслававіч Нятыкса[ru] — муж

Тамара Іванаўна Нятыкса (руск.: Тамара Ивановна Нетыкса, нар. 4 студзеня 1949, Сяроў, Свярдлоўская вобласць, РСФСР, СССР) — савецкая разведчыца-нелегал, палкоўнік Службы знешняй разведкі[ru] у адстаўцы.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзілася 4 студзеня 1949 года ў горадзе Сяроў Свярдлоўскай вобласці у сям’і вайскоўца.

У 1972 годзе скончыла факультэт № 3 Маскоўскага авіяцыйнага інстытута (МАІ) імя С. Арджанікідзэ па спецыяльнасці «інжынер-электрык сістэм кіравання лятальных апаратаў».

У органах дзяржаўнай бяспекі з 1972 года. Служыла ва Упраўленні «C» (нелегальная разведка[ru]) Першага галоўнага ўпраўлення[ru] (ПГУ, знешняя разведка) Камітэта дзяржаўнай бяспекі (КДБ) пры Савеце Міністраў СССР — КДБ СССР — Службе знешняй разведкі Расійскай Федэрацыі[ru] (СЗР Расіі). У 1978 годзе прайшла поўны курс спецпадрыхтоўкі разведчыка-нелегала, у дасканаласці авалодала іспанскай мовай. Навучаннем яе і яе мужа займалася знакамітая савецкая разведчыца іспанка Афріка дэ лас Эрас Гавілан[ru][1].

З кастрычніка 1978 года па жнівень 1998 года — на нелегальнай працы за мяжой разам са сваім мужам (Віталь Вячаслававіч Нятыкса[ru]). Працавала ў Лацінскай Амерыцы. У пары з мужам прымала непасрэдны ўдзел у выкананні шэрагу канкрэтных аператыўных задач цэнтра. Зарэкамендавала сябе вынаходлівым і рашучым супрацоўнікам. Працуючы з вялікімі перагрузкамі, свядома ішла на апраўданую рызыку пры вырашэнні аператыўных задач. Аказвала дзейсную дапамогу мужу ў разведвальнай дзейнасці ў асаблівых умовах. У прыватнасці, актыўна задзейнічаны ў працы па сувязях, з агентурай, прыцягвалася да здабычы і апрацоўкі каштоўнай разведвальнай інфармацыі.

Пасля вяртання з замежнай камандзіроўкі ўдзельнічала ў падрыхтоўцы і выхаванні маладых супрацоўнікаў нелегальнай разведкі.

З студзеня 2014 года палкоўнік Т. І Нятыкса — у адстаўцы.

Прымае актыўны ўдзел у дзейнасці ветэранскіх арганізацый СЗР Расіі[ru].

28 студзеня 2020 года дырэктар СЗР Расіі С. Я. Нарышкін на прэс-канферэнцыі ў МІА «Расія сёння»[ru] назваў імёны расійскіх разведчыкаў-нелегалаў, якія зрабілі сваёй гераічнай працай важкі ўклад у забеспячэнне бяспекі краіны і абарону яе інтарэсаў. Сярод названых былі Герой Расійскай Федэрацыі, генерал-маёр у адстаўцы В. В. Нятыкса і яго ўдава — палкоўнік у адстаўцы Тамара Іванаўна Нятыкса, а на сайце СЗР Расіі былі размешчаны іх афіцыйныя біяграфіі[2].

Асабістае жыццё[правіць | правіць зыходнік]

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. а б Николай Долгополов. Семеро вышли из тени. В год 100-летия Службы внешней разведки ее директор Сергей Нарышкин назвал семь неизвестных имен разведчиков-нелегалов (руск.). https://rg.ru/. Российская газета[ru] - Столичный выпуск № 17(8071) (28 студзеня 2020). Праверана 21 сакавіка 2020.
  2. Директор СВР России С. Е. Нарышкин назвал новые имена разведчиков — СЗР России (руск.)
  3. Разведчица-нелегал Тамара Нетыкса: за рубежом мне признавались в любви (руск.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]