Торстэн Нільс Візел

Торстэн Нільс Візел
англ.: Torsten Nils Wiesel
Торстэн Візел у 2006 годзе на фестывалі навукі ў Генуі
Дата нараджэння	3 чэрвеня 1924(1924-06-03)[…] (98 гадоў)
Месца нараджэння	Упсала, камуна Упсала, лен Упсала, Швецыя
Грамадзянства	Швецыя  ЗША
Род дзейнасці	навуковы работнік, выкладчык, неўролаг, біёлаг
Навуковая сфера	нейрабіялогія і нейранавукі[d]
Месца працы	Універсітэт Джонса Хопкінса Гарвардскі ўніверсітэт Ракфелераўскі ўніверсітэт Ракфелераўскі ўніверсітэт
Навуковая ступень	доктар медыцыны[d]
Альма-матар	Каралінскі інстытут
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Шведская каралеўская акадэмія навук Нацыянальная акадэмія навук ЗША Кітайская акадэмія навук Венгерская акадэмія навук Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Амерыканская асацыяцыя садзейнічання развіццю навукі Індыйская нацыянальная акадэмія навук[d] Еўрапейская акадэмія[d] Сербская акадэмія навук і мастацтваў[d] New York Academy of Medicine[d]
Узнагароды	прэмія Луізы Грос-Хорвіц (1978) Dickson Prize in Medicine[d] (1980) Rosenstiel Award[d] (1971) Karl Spencer Lashley Award[d] (1977) Sharpey-Schafer Lecture and Prize[d] (1983) Neuronal Plasticity Prize[d] (1991) замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (24 чэрвеня 1982) прэмія Ральфа Джэрарда[d] (1993) Fellow of the New York Academy of Medicine[d] Gold medal of the Spanish National Research Council[d] (23 сакавіка 2006)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Торстэн Нільс Ві́зел (англ.: Torsten Nils Wiesel, 3 чэрвеня 1924, Упсала, Швецыя) — шведскі нейрафізіёлаг, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне ў 1981 годзе разам з Дэвідам Х’юбелам і Роджэрам Сперы за «за адкрыцці, якія датычацца прынцыпаў перапрацоўкі інфармацыі ў нейронных структурах».

Біяграфія

Торстэн Візел нарадзіўся 3 чэрвеня 1924 года ва Упсале (Швецыя). Яго бацька быў галоўным псіхіятрам і дырэктарам шпіталя Бекамберга на ўскраіне Стакгольма, але сам Візел зацікавіўся навуковай дзейнасцю толькі ў 17 гадоў. Вучыўся ў Каралінскім інстытуце ў Стакгольме. З 1954 года працаваў у гэтым універсітэце. З 1955 года ў ЗША. З 1959 года ў Гарвардзе, з 1983 года прафесар у Ракфелераўскім універсітэце, у 1991—1998 гадах — прэзідэнт Ракфелераўскага ўніверсітэта. Цяпер — ганаровы прэзідэнт універсітэта.

З’яўляецца аўтарам навуковых прац па нейрафізіялогіі органаў зроку. Разам з Д. Х.Х’юбелам вызначыў прынцыпы перапрацоўкі інфармацыі ў нейронных структурах мозга, якія ўспрымаюць вонкавыя сігналы.

Прафесар фізіялогіі (1964), нейрабіялогіі (1968).

Член Амерыканскай акадэміі навук і мастацтваў, Нацыянальнай АН ЗША, Лонданскага каралеўскага таварыства.

Візел таксама з’яўляецца членам Шведскай каралеўскай акадэміі навук, Сербскай акадэміі навук і мастацтваў, і замежным членам Індыйскай нацыянальнай акадэміі навук.

Узнагароды

• 1978 — Прэмія Луізы Грос-Хорвіц
• 1981 — Нобелеўская прэмія па фізіялогіі і медыцыне
• 2005 — Нацыянальны навуковы медаль ЗША

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1997. — 480 с.: іл.

Спасылкі

• Аўтабіяграфія Т. Візеля на Нобелеўскім сайце (англ.)
• Асабістая старонка на сайце Ракфелераўскага ўніверсітэта Архівавана 13 верасня 2006. (англ.)