Транзіт
Транзі́т[1][2][3] (ад лац.: transitus — праходжанне, пераход) — перавозкі грузаў і пасажыраў з аднаго пункта ў другі праз прамежкавыя (транзітныя) пункты. На чыгуначным транспарце тэрмін «транзіт» таксама ўжываецца да цягнікоў і асобных вагонаў[1][4], на рачным транспарце — пры перавозках у межах двух або некалькіх сумежных параходстваў (прамы транзіт[4]), а таксама паміж партамі і прыстанямі аднаго параходства (унутраны транзіт)[4].
Транзітныя перавозкі могуць быць змешаныя (рознымі відамі транспарту), а таксама адбывацца ўнутры краіны, паміж рознымі краінамі і праз іншую краіну ў трэцюю на аснове міжнародных пагадненняў (міжнародны транзіт).
Існуюць абмежаванні на транзіт некаторых грузаў, такіх як зброя, выбуховыя і наркатычныя рэчывы і іншыя грузы.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Транзі́т // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 505. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
- Транзи́т / Чернов М. И. // Т. 26. Тихоходки — Ульяново. — М. : Советская энциклопедия, 1977. — С. 146. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
- Транзі́т; Транзі́т // Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы / уклад.: І. Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І. Л. Капылова. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 824. — 968 с. — 1 000 экз. — ISBN 978-985-11-0937-7.
- Транзі́т; Транзі́т ; Транзі́тніца; Транзі́тны // Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т / АН БССР, Інстытут мовазнаўства імя Я. Коласа. — Мн.: Беларус. Сав. Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1983. — Т. 5 кн. 1: С — Улагодзіць / [рэдактар М. Р. Суднік]. — С. 506—507. — 663 с.
- Транзи́т // Словарь иностранных слов современного русского языка (руск.) / Сост. Егорова Т. В.. — М.: «Аделант», 2014. — С. 676. — 800 с. — 25 000 экз. — ISBN 978-5-93642-322-2.
- Транзи́т // Українська радянська енциклопедія : у 12 т. / гол. ред. М. П. Бажан; редкол.: О. К. Антонов та ін. — 2-ге вид. — К. : Головна редакція УРЕ, 1984. — Т. 11, кн. 1 : Стодола — Фітогеографія. — С. 321. — 606, [2] с., [22] арк. іл. : іл., портр., карти с. (укр.)