Трансмісія

Сукупнасць агрэгатаў, якія злучаюць матор з рабочым органам станка

Трансмі́сія (сілавая перадача) — у машынабудаванні сукупнасць зборачных адзінак і механізмаў, якія злучаюць рухавік (матор) з вядучымі коламі транспартнага сродку (аўтамабіля) або рабочым органам станка, а таксама сістэмы, якія забяспечваюць працу трансмісіі. У агульным выпадку трансмісія прызначана для перадачы круцячага моманту ад рухавіка да колаў (працоўнага органу), змены цягавых намаганняў, хуткасцяў і напрамку руху. Трансмісія ўваходзіць у склад сілавога агрэгата.

У залежнасці ад тыпа галоўнага звяна адрозніваюць трансмісіі механічныя, гідраўлічныя, пнеўматычныя і іншыя. Часта ў адной машыне выкарыстоўваюць адначасова некалькі тыпаў трансмісій або іх камбінацыю.

Літаратура

• Трансмі́сія // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 508. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
• Трансми́ссия // Т. 26. Тихоходки — Ульяново. — М. : Советская энциклопедия, 1977. — С. 151. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
• Трансми́ссия // Большая политехническая энциклопедия (руск.) / Авт.-сост. В. Д. Рязанцев. — М.: Мир и образование, 2011. — С. 553. — 704 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-5-94666-621-3.
• Силова́я переда́ча; Трансми́ссия // Политехнический словарь / Редкол.: А. Ю. Ишлинский (гл. ред.) и др. — 3-е изд., перераб. и доп. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 480, 542. — 656 с. с ил. — 150 000 экз. — ISBN 5-85270-003-7. (руск.)
• Силова́я переда́ча; Трансми́ссия // Новый политехнический словарь (руск.) / Гл. ред. А. Ю. Ишлинский. — М.: Большая Российская энциклопедия, 2000. — С. 485, 552. — 671 с. — 15 000 экз. — ISBN 5-85270-322-2.