Тры Карчмы

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
ТЭЦ-2, збудаваная ў 1934 г.

Тры Карчмы́ — гістарычная мясцовасць Мінска, размешчаная ў паўднёва-ўсходняй частцы горада, паміж рэйкамі Маскоўска-Брэсцкай чыгункі і лукавінай Свіслачы.

На захадзе ад Трох Корчмаў месціцца прадмесце Серабранскія Млыны, на паўночным захадзе — Ляхаўка, на поўначы — Кашары, на паўночным усходзе — Архірэйская Слабодка і Антонаўка[1][2].

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Фабрыка «Камунарка», 1930-я гг.
Свята 1 мая на фабрыцы «Камунарка», 1930-я гг.

Урочышча Тры Карчмы ўзнікла на ростанях шляхоў з Ляхаўкі, Архірэйскай Слабады і Антонаўкі (цяпер Партызанскі праспект у раёне кінатэатра «Ракета»). Калісьці з левага боку былога шляху на Магілёў, існавалі тры карчмы, ад якіх пайшла назва мясціны[3].

У пачатку XX стагоддзя прадмесце Тры Карчмы ўваходзіла ў трэцюю паліцэйскую частку горада. У 1920-я ў раёне прадмесця быў пабудаваны рабочы пасёлак «Камінтэрн». У 1930 годзе ва ўрочышчы Тры Карчмы былі ўведзены 27 гектараў палёў фільтрацыі, што паклала пачатак каналізаванню горада[4]. Таго ж года «Саюзаўтарамонт» арганізаваў у прадмесці станцыю тэхнічнага абслугоўвання аўтамабіляў «Форд» і ГАЗ-АА. У далейшым на базе гэтага прадпрыемства быў створаны Менскі аўтарамонтны завод — галаўное прадпрыемства вытворчага аб’яднання «Аўтарамонт»[5]. 2 траўня 1931 года ў Трох Корчмах адбылося ўрачыстае адкрыццё фабрыкі цукерак «Камунарка»[6].

Ад пачатку 1940-х годоў тапонім «Тры Карчмы» знік з афіцыйнага ўжытку[7].

Сучаснасць[правіць | правіць зыходнік]

У цяперашні час тапонім ніяк не пазначаны на карце Мінска.

Зноскі[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ «План губернского города Минска (1903)» з выпраўленнямі і дадаткамі І. Сацукевіча // Гісторыя Мінска. 1-е выданне. Мінск. БелЭн. 2006. C. 196—197
  2. ↑ «Формирование территории г. Минска (1800 — 2004)» // Гісторыя Мінска. 1-е выданне. Мінск. БелЭн. 2006. C. 550—551
  3. ↑ Гісторыя Мінска. 1-е выданне. Мінск. БелЭн. 2006. С. 227
  4. ↑ Тереза Хаютина. В честь него появился «Мальчик с лебедем»(недаступная спасылка) // 7 дней
  5. ↑ Григорий Солонец. От косилок — к автобусам Архівавана 23 мая 2013. // АВТОБИЗНЕС-Weekly, № 16 (213) ад 27 красавіка 2000
  6. ↑ Гісторыя Мінска. 1-е выданне. Мінск. БелЭн. 2006. C.301
  7. ↑ Куркоў І.М. Мінск незнаёмы. 1920—1940., Мн.: Ураджай, 2002. С.13

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Шыбека З.В., Шыбека С.Ф. Мінск: Старонкі жыцця дарэв. горада/ Пер. з рускай мовы М.Віжа; Прадмова С.М. Станюты. — Мн.: Полымя, 1994. — 341 с. [1] асобн. арк. карт.: іл. ISBN 5-345-00613-X.
  • Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, П15 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-6302-33-1.
  • Гісторыя Мінска. 1-е выданне. Мінск. БелЭн. 2006. — 696 с. ISBN 985-11-0344-6.
  • Куркоў І.М. Мінск незнаёмы. 1920—1940., Мн.: Ураджай, 2002. ISBN 985-04-0535-X
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Тры_Карчмы&oldid=4296032"