Тэадор Кёрнер

Тэадор Кёрнер
ням.: Theodor Körner
прэзідэнт Аўстрыі 21 чэрвеня 1951 — 4 студзеня 1957
Папярэднік	Карл Рэнер
Пераемнік	Адольф Шэрф
бургамістр Вены[d] 17 красавіка 1945 — 22 чэрвеня 1951
Папярэднік	Рудольф Прыкрыл[d]
Пераемнік	Франц Ёнас[d]
Нараджэнне	24 красавіка 1873(1873-04-24) Комарам, Комарамскі яраш[d], медзье Комарам-Эстэргам[d], Венгрыя
Смерць	4 студзеня 1957(1957-01-04)[…] (83 гады) Вена, Аўстрыя
Месца пахавання	Цэнтральныя могілкі ў Вене[d]
Імя пры нараджэнні	ням.: Theodor Körner Edler von Siegringen
Партыя	Сацыял-дэмакратычная партыя Аўстрыі
Дзейнасць	палітык, ваенны
Званне	генерал і салдат
Бітвы	Першая сусветная вайна
Узнагароды	ганаровы доктар Венскага тэхнічнага ўніверсітэта[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Тэадор Кёрнер, эдлер (дваранскі тытул) фон Зігрынген (ням.: Theodor Körner Edler von Siegringen, 23 красавіка 1873 — 4 студзеня 1957) — аўстрыйскі палітык, прэзідэнт Аўстрыі ў 1951—1957 гадах.

Ранняя біяграфія

Нарадзіўся ў Уйсёне (прыгарадзе сучаснага Камарам), у сям’і афіцэра аўстра-венгерскай арміі, наведваў ваенную школу, ваенную акадэмію і ў 1894 г. стаў лейтэнантам. Паступіў на службу ў якасці афіцэра ў горадзе Аграм (цяперашні Заграб) і да 1904 г. даслужыўся да маёра. У гэтым жа годзе паступіў на службу ў аўстрыйскі генеральны штаб. У Першую сусветную вайну быў адным з актыўных камандуючых на італьянскім фронце. Скончыў ваенную кар’еру ў 1924 г. у чыне генерала.

Палітычная біяграфія

Заўсёды зацікаўлены палітыкай Кёрнер стаў членам SPÖ і быў абраны ў парламент у 1924 годзе. Адначасова пачаў працу над арганізацыяй Рэспубліканскага шуцбунда, у якім выступаў за правядзенне незалежнай і радыкальнай палітыкі. Ён быў старшынёй Бундэсрата ў перыяд паміж снежнем 1933 і лютым 1934 г.

Грамадзянская вайна ў Аўстрыі і ўсталяванне аўстрафашысцкай дыктатуры спынілі кар’еру Кёрнера як палітыка. Ён быў арыштаваны, як і многія яго аднапартыйцы, аўтарытарным урадам, які забараняў усе апазіцыйныя партыі. Пасля аншлюсу Аўстрыі, падчас Другой Сусветнай вайны Кёрнер быў зноў арыштаваны, на гэты раз ужо нацыстамі.

Пасля вайны, 17 красавіка 1945 г., Кёрнер быў прызначаны савецкімі акупацыйнымі войскамі ў Аўстрыі часовым бургамістрам Вены. Кёрнер адказваў за перабудову і аднаўленне сталіцы, якая моцна пацярпела падчас вайны. Пасля смерці Карла Рэнера яго партыя прапанавала Кёрнера ў якасці кандыдата ў прэзідэнты Аўстрыі, і Кёрнер выйграў выбары, атрымаўшы крыху больш, чым 51 працэнт. Ён стаў першым прэзідэнтам краіны, абраным прамым галасаваннем. Кёрнер памёр падчас свайго тэрміну.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 8. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0144-3 (т. 8). — С. 244.