Уд
| Уд | |
|---|---|
 | |
| Класіфікацыя |
· Хардафон · шчыпковы струнны інструмент |
| Дыяпазон |
 |
| Роднасныя інструменты | лютня, гітара, укулеле |
 Уд на вікісховішчы | |
Уд (араб. عود, ад араб. العود «тонкае дрэва») — шчыпковы струнны музычны інструмент, правобраз еўрапейскай лютні. Шырока распаўсюджаны ў краінах Блізкага Усходу, Закаўказзя, Паўночнай Афрыкі, Цэнтральнай, Паўднёвай і Паўднёва-Усходняй Азіі, у некаторых краінах Паўднёвай Еўропы.
Знешні выгляд[правіць | правіць зыходнік]
Уд складаецца з двух асноўных элементаў — корпуса, які нагадвае палову грушы, і доўгага грыфа, увянчанага галоўкай. У залежнасці ад традыцыі той ці іншай краіны выкарыстоўваецца ад двух да сямі струн. У нашы дні прынята адрозніваць арабскую (егіпецкую, іракскую, сірыйскую) і турэцкую форму уда. Арабскі уд большы па памерах, чым турэцкі, мае глыбокі гук.
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Уд — старажытны музычны інструмент. Дакладнае месца яго вынаходніцтва невядома. Сцвярджаюць, што ён выкарыстоўваўся ўжо ў Старажытным Егіпце і Месапатаміі або быў прынесены ў краіны Блізкага Усходу цюркскімі народамі. Аднак яго шырокае распаўсюджванне пачалося толькі ў перыяд позняга сярэднявечча.