Узброеныя сілы Аўстра-Венгрыі
| Узброеныя сілы Аўстра-Венгрыі | |
|---|---|
| ням.: Streitkräfte von Österreich-Ungarn | |
 Герб Аўстра-Венгерскай імперыі | |
| Дата заснавання | 1867 |
| Дата роспуску | 1918 |
Узбро́еныя сі́лы А́ўстра-Венге́рскай імпе́рыі (ням.: Streitkräfte von Österreich-Ungarn) — найменне ў 1867—1918 гадах агульнадзяржаўнай ваеннай арганізацыі Аўстра-Венгерскай імперыі для абароны і аховы тэрытарыяльнай цэласнасці імперыі ўзброеным шляхам.
Камандаванне Узброеных сіл Аўстра-Венгерскай імперыі[правіць | правіць зыходнік]
Вярхоўным Галоўнакамандуючым Узброенымі сіламі з’яўляўся Імператар Аўстра-Венгрыі, намеснікам якога з’яўляўся камандуючы Узброенымі сіламі, які ажыццяўляў камандаванне падчас працэдуры атрымання пасады ў спадчыну або ў выпадку хваробы Вярхоўнага Галоўнакамандуючага.
| № | Пасада | Тытул Чын |
Імя | Партрэт | На пасадзе | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
| 1 | Вярхоўны Галоўнакамандуючы |
Імператар | Франц-Іосіф (1830—1916) |
_-_Emperor_Franz_Josef_I_-_ca_1885.jpg)
|
1848—1914 | |||
| 2 | Карл I (1887—1922) |
|
1916—18 | |||||
| 3 | Камандуючы Узброенымі сіламі |
Эрцгерцаг Аўстрыі Маршал |
Фрыдрых (1856—1936) |
|
1914—1916 | |||
| 4 | Маршал | Ф. фон Кёвесгаза (1854—1942) |
|
1918 год | ||||
Генеральны штаб Узброеных сіл Аўстра-Венгерскай імперыі[правіць | правіць зыходнік]
| № | Тытул Чын |
Імя | Партрэт | На пасадзе | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
| 1 | Генерал арміі | Ф. фон Бек-Ржыкоўскі (1830—1920) |
|
1881—1906 | ||||
| 2 | Маршал | Ф. фон Гётцэндорф (1852—1925) |
|
1906—11 1912—17 | ||||
| 2 | Генерал арміі | А. фон Штраўсенбург (1857—1935) |
|
1917—18 | ||||
Сухапутныя сілы Аўстра-Венгерскай імперыі[правіць | правіць зыходнік]
_1898.jpg)
У склад Сухапутных сіл Аўстра-Венгерскай імперыі ўваходзілі:
- Імператарскія Сухапутныя войскі ў складзе 16 агульнавайсковых карпусоў (33 дывізіі з кавалерыйскімі і артылерыйскімі брыгадамі).
- Узброеныя сілы Аўстрыі ў складзе 7 пяхотных і 1 горнай дывізіі, 1 кавдывізіі і 2 артбрыгад[1].
- Узброеныя сілы Венгрыі[2] і Харватыі ў складзе 8 пяхотных, 2 кавдывізій і 4 артбрыгад.
- Злучэнні запасу (у ваенны час) Аўстрыі і Венгрыі.
Імператарскія Сухапутныя войскі мелі ў сваім складзе часці наступных родаў войскаў:
- Пяхоту Сухапутных войскаў у складзе 33 лінейных і 3 лёгкіх (40 батальёнаў Імператарскіх егераў) дывізій.
- Кавалерыю Сухапутных войскаў у складзе 10 кавдывізій (20 кавбрыгад) і Дабравольніцкага аўтамабільнага корпуса.
- Артылерыю Сухапутных войскаў у складзе 40 артбрыгад і 10 асобных дывізіёнаў.
- Інжынерныя і спецыяльныя часці Сухапутных войскаў у складзе інжынерных, пантонных, тылавых, чыгуначных аўтамабільных часцей і часцей сувязі.
- Сілы бяспекі ў складзе Імператарскай ваеннай паліцыі Корпуса.
- Асобныя роты авіяцыі Сухапутных войскаў.
Асновай штатнай структуры Імператарскіх Сухапутных войскаў з’яўляўся дыслакаваны на асноўных аператыўных напрамках агульнавайскавы корпус двухдывізіённага складу з кавалерыйскімі і артылерыйскімі брыгадамі і часцямі спецыяльных войскаў пастаяннага складу, у пагражальны перыяд разгортваемы ў агульнавайсковую армію і пры неабходнасці ўзмацняемы да фронту.
Асновай штатнай структуры Узброеных сіл зямель Аўстрыі і Венгрыі з’яўлялася пяхотная або горная дывізія двухбрыгаднага складу з кавалерыйскімі і артылерыйскімі дывізіёнамі ўзмацнення.
ВМС Аўстра-Венгерскай імперыі[правіць | правіць зыходнік]
Ваеннага Міністэрства Аўстра-Венгерскай імперыі
У склад ВМС Аўстра-Венгерскай імперыі ўваходзілі:
Сілы ВМС[правіць | правіць зыходнік]
- Лінейны флот ВМС (1-4-я лінейныя дывізіі) з 12 лінейных караблёў.
- Крэйсерская флатылія ВМС (1-я крэйсерская дывізія з двума дывізіёнамі эсмінцаў) з 6 крэйсераў, 30 эсмінцаў і тарпедных катараў.
- Флатылія берагавой абароны ВМС (5-я лінейная і 2-я крэйсерская дывізіі) з 5 лінейных і крэйсерскіх адзінак.
- Падводныя сілы ВМС з 6 падводных лодак.
Пункты базавання ВМС[правіць | правіць зыходнік]
Адрыятычнае ўзбярэжжа[правіць | правіць зыходнік]
- Акруга ВМС в/ч «Пула»
- Акруга ВМС в/ч «Трыест»
- каманднае вучылішча ВМС в/ч «Фіўме»
- упраўленне тылу і марскіх перавозак ВМС
- Акруга ВМС в/ч «Себеніка»
- Акруга берагавой абароны ВМС в/ч «Кастэль-Нуова»
Пункты замежнага базавання[правіць | правіць зыходнік]
- Аддзел ВМС у горадзе Пекін
- Пункт базавання в/ч «Цяньцзынь»
ВПС Аўстра-Венгерскай імперыі[правіць | правіць зыходнік]
Да лета 1913 года Сухапутныя войскі мелі на ўзбраенні не больш за 55 аэрапланаў, якія разам з навучальнымі машынамі былі зведзены ў 10 асобных рот авіяцыі (4 баявых і 2 запасных машыны). У наяўнасці мелася два баяздольных дырыжабля. Да 1913 годзе Францыя мела 450 адзінак самалётаў і 23 адзінак дырыжабляў, Расія — 190 адзінак самалетаў, 6 адзінак дырыжабляў (3 у пабудове), Італія да вясны 1914 года павінна была мець 380 адзінак самалётаў[1].
Зноскі
- ↑ а б Шапошников Б. М. Мозг армии. — М.: Военгиз, 1927.
- ↑ István Deák. Der k. (u) k. Offizier 1848—1918. — W. — Köln — Weimer, 1991. — S. 72.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Заянчкоўскі А. М. Першая сусветная вайна = Первая мировая война. — СПб.: Палігон, 2000. — 878 с. — ISBN 5-89173-082-0.
- Австро-Венгрия // Военная энциклопедия / под ред. В. Ф. Новицкого [и др.]. — СПб. ; [М.] : Тип. т-ва И. В. Сытина, 1911—1915.
- Шапошников Б. М. Мозг армии. — М.—Л.: Государственное издательство. Отдел военной литературы, 1927. — Т. 1. — 4000 экз.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Австро-Венгерская империя // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.