Перайсці да зместу

Уладзімір Аляксандравіч Бярэзін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Бярэзін.
Уладзімір Аляксандравіч Бярэзін
Род дзейнасці журналіст, вядучы, акцёр, тэлевядучы, радыёвядучы
Дата нараджэння 3 красавіка 1957(1957-04-03) (68 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Альма-матар
  • Уральскі дзяржаўны ўніверсітэт імя А. М. Горкага[d]
Узнагароды і прэміі
Ордэн «За асабістую мужнасць»
Народны артыст Расійскай Федэрацыі Заслужаны дзеяч мастацтваў Расійскай Федэрацыі прэмія МУС Расіі
Сайт v-berezin.ru
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уладзімір Аляксандравіч Бярэзін (руск.: Влади́мир Алекса́ндрович Бере́зин[1]; нар. 3 красавіка 1957(1957-04-03), Арол) — савецкі і расійскі дыктар, акцёр, тэлежурналіст, тэле- і радыёвядучы. Вядучы канцэртны і афіцыйных мерапрыемстваў у Крэмлі, мэрыі, а таксама мноства фестываляў,[2] тэлеперадач і шоў[3]. Член партыі «Адзіная Расія».

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 3 красавіка 1957 года ў Арле.

Бацька — каўказскі мусульманін, чэчэнец, меў трох жонак. Але таму што з ім Бярэзін не жыў, прозвішча ён атрымаў па маці.

Вучыўся ў Арлоўскім вучылішчы культуры на факультэце рэжысуры, а пазней — на факультэце журналістыкі Уральскага дзяржаўнага ўніверсітэта.

Ужо да 1980 года Бярэзін узначаліў дыктарскі аддзел на тэлебачанні Свярдлоўска. Ён заставаўся на гэтым месцы 10 гадоў. Адбылося гэта амаль выпадкова — яшчэ на мясцовым тэлебачанні Бярэзіна заўважыў Барыс Ельцын, які і запрасіў яго да сябе ў Свярдлоўск[4]. А ўжо там на яго звярнула ўвагу кіраўніцтва Астанкіна, і Бярэзін апынуўся ў Маскве.

На пачатку 1990-х гадоў Уладзімір Бярэзін працаваў на Цэнтральным тэлебачанні. Сярод праектаў з удзелам дыктара — перадача «Доброе утро», а таксама выпускі дзіцячай перадачы «Спокойной ночи, малыши!»[5].

Пасля падзей ў 1991 годзе Бярэзін апынуўся вядучым праграмы «Время»[6].

Пасля Бярэзін перайшоў на канал РТР, дзе неўзабаве атрымаў пасаду галоўнага дыктара каналу[7]. Пасля закрыцця дыктарскага аддзела на РТР у 1996 годзе Бярэзін вёў тэлевізійныя перадачы «Мой XX век», «Площадь звёзд», а таксама фестывалі «Славянскі базар у Віцебску» на тым жа тэлеканале[8]. У 1998 годзе на РТР быў ненадоўга (да 2000 года) адноўлены дыктарскі аддзел, кіраўніком якога стаў Бярэзін[9].

Вядучы цырымоніі ўступлення на пасаду губернатара Маскоўскай вобласці Сяргея Шайгу у 2012 годзе[10].

З 9 па 30 кастрычніка 2020 года — вядучы 4-серыйнага праекта «Советская заграница» на тэлеканале «Москва Доверие».

З 23 студзеня па 18 снежня 2021 года — вядучы 37-серыйнага дакументальнага цыкла «Мистические тайны кино» на тэлеканале «Москва Доверие».

З 14 кастрычніка 2022 года — вядучы забаўляльна-пазнавальнага праекта пра легендарныя перадачы айчыннага ТБ «Программа наших передач» на тэлеканале «Москва Доверие».

З 7 сакавіка 2024 года — вядучы праграмы «Кинореквизит» на тэлеканале «Москва Доверие».

Член Грамадскага савета пры ГУ МУС Расіі па Маскоўскай вобласці[11].

Узнагароды

[правіць | правіць зыходнік]
  • Ордэн «За асабістую мужнасць» (17 студзеня 1994 года) — за мужнасць і самаадданасць, праяўленыя пры выкананні прафесійнага абавязку ва ўмовах, спалучаных з рызыкай для жыцця[12].
  • За ўклад у нацыянальнае мастацтва РФ абраны ганаровым акадэмікам «Нацыянальнай гуманітарнай акадэміі»[13][14]

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Официальный сайт. Архівавана з першакрыніцы 12 студзеня 2015. Праверана 12 студзеня 2015.
  2. ↑ Лейся, песня, или Алло, мы ищем таланты. Независимая газета (27 лютага 2004). Архівавана з першакрыніцы 14 ліпеня 2014. Праверана 4 ліпеня 2014.
  3. ↑ Владимир Березин: "Моё появление вызывает у людей приятные чувства". Моя семья (5 лістапада 2012). Архівавана з першакрыніцы 14 ліпеня 2014. Праверана 4 ліпеня 2014.
  4. ↑ Владимир Березин: Чем «Камеди Клаб» хуже, тем мы лучше. Собеседник (28 красавіка 2012). Архівавана з першакрыніцы 14 ліпеня 2014. Праверана 4 ліпеня 2014.
  5. ↑ Открытие семинара-совещания. Ведущий Владимир Березин. Федерация объединений автомобильных школ (9 красавіка 2012). Архівавана з першакрыніцы 14 ліпеня 2014. Праверана 4 ліпеня 2014.
  6. ↑ Владимир Березин: "Диктор - лицедей на старте". Правда.ру (29 мая 2012). Архівавана з першакрыніцы 14 ліпеня 2014. Праверана 4 ліпеня 2014.
  7. ↑ Владимир Березин: «Горжусь тем, что я вайнах…». Молодёжная смена (17 кастрычніка 2011). Архівавана з першакрыніцы 12 ліпеня 2014. Праверана 4 ліпеня 2014.
  8. ↑ Владимир Березин. Вокруг ТВ. Архівавана з першакрыніцы 14 ліпеня 2014. Праверана 4 ліпеня 2014.
  9. ↑ MAD_MAX. Анонсы и реклама. Блок №2 РТР 31.12.1998 (10 лютага 2018). Архівавана з першакрыніцы 18 мая 2022. Праверана 17 чэрвеня 2018.
  10. ↑ Владимир Березин озвучил церемонию вступления в должность губернатора московской области Сергея Шойгу. smi2.mirtesen.ru (24 мая 2012). Архівавана з першакрыніцы 15 ліпеня 2014. Праверана 4 ліпеня 2014.
  11. ↑ Березин Владимир Александрович Архівавана 17 чэрвеня 2016 года.
  12. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 17 января 1994 года № 158 «О награждении орденом „За личное мужество“ работников средств массовой информации Российской Федерации». Архівавана з першакрыніцы 4 сакавіка 2016. Праверана 6 чэрвеня 2015.
  13. ↑ Концерт посвящённый 75 летию Николая Зиновьева ( 2021) (руск.). Архівавана з першакрыніцы 13 ліпеня 2021. Праверана 26 ліпеня 2021.
  14. ↑ События | Член Президентского клуба "Доверия" Елена Николаевна Борзова организовала вечер памяти Николая Зиновьева, посвящённый 75-летию поэта. - Президентский клуб "Доверия". rfpresident-club.ru. Архівавана з першакрыніцы 26 ліпеня 2021. Праверана 26 ліпеня 2021.

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Уладзімір_Аляксандравіч_Бярэзін&oldid=4875710"