Уладзімір Валянцінавіч Мяньшоў

Уладзімір Валянцінавіч Мяньшоў
Род дзейнасці:	кінарэжысёр, сцэнарыст, кінаакцёр, кінапрадзюсар, вядучы, выкладчык, акцёр, тэлевядучы
Дата нараджэння:	17 верасня 1939(1939-09-17) (79 гадоў)
Месца нараджэння:	Баку, Азербайджанская ССР, СССР
Жонка:	Vera Alentova[d]
Дзеці:	Yuliya Menshova[d]
Месца працы:	Вышэйшыя курсы сцэнарыстаў і рэжысёраў
Альма-матар:	Усерасійскі дзяржаўны ўніверсітэт кінематаграфіі імя С. А. Герасімава Школа-студыя пры Маскоўскім мастацкім тэатры[d]
Партыя:	Адзіная Расія
Узнагароды і прэміі:	Заслужаны дзеяч мастацтваў РСФСР[d] 53rd Academy Awards[d]
Уладзімір Валянцінавіч Мяньшоў на Вікісховішчы

Уладзімір Валянцінавіч Мяньшоў (руск.: Влади́мир Валенти́нович Меньшо́в, нар. 17 верасня 1939, Баку) — савецкі і расійскі акцёр тэатра, кіно і тэлебачання, кінарэжысёр, сцэнарыст, прадзюсар, тэлевядучы. Заслужаны дзеяч мастацтваў РСФСР (1984), народны артыст РСФСР (1989), лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1981) і прэміі «Оскар» у намінацыі «Лепшы фільм на замежнай мове» за фільм «Масква слязам не верыць».

Біяграфія

У 1961 годзе стаў студэнтам акцёрскага факультэта Школы-студыі МХАТ. У 1965 годзе скончыў Школу-студыю ім. Неміровіча-Данчанкі пры МХАТ, у 1970 годзе — аспірантуру пры кафедры рэжысуры ва УДІК (майстэрня Міхаіла Рома). Для творчасці ўласціва імкненне да раскрыцця асобы ў востраканфліктных сітуацыях, у якіх адначасова надае сюжэту і героям лірычную і гумарыстычную афарбоўку. Паставіў фільмы «Розыгрыш» (1977), «Масква слязам не верыць» (1980, прэмія «Оскар» 1981), «Каханне і галубы» (1984), «Шырлі-мырлі» (1995), «Царэвіч Аляксей» (1997).

Зняўся ў фільмах «Чалавек на сваім месцы» (1973), «Апошняя сустрэча» (1974), «Асабістае меркаванне» (1977), «Пасля разводу», «Прыезд» (абодва 1982), «У пошуках зорак», «Магістраль» (абодва 1983), «Дарагі Эдысан», «Перахоп» (абодва 1986), «Дзе знаходзіцца „нофелэт“?» (1987), «Горад Зеро» (1988), «Ойча наш» (1989) і інш.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 11: Мугір — Паліклініка / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2000. — 560 с.: іл. ISBN 985-11-0188-5 (т. 11), ISBN 985-11-0035-8.

Зноскі

На гэты артыкул не спасылаюцца іншыя артыкулы Вікіпедыі, калі ласка, карыстайцеся падказкай і пастаўце спасылкі ў адпаведнасці з прынятымі рэкамендацыямі.