Уладзімір Васілевіч Анічэнка

З пляцоўкі Вікіпедыя
Jump to navigation Jump to search
Уладзімір Васільевіч Анічэнка
Дата нараджэння

20 ліпеня 1924(1924-07-20)
Месца нараджэння

Янаўка, Q4538219?, Хоцімскі раён, Магілёўская вобласць, БССР, СССР
Дата смерці

2 лютага 2001(2001-02-02) (76 гадоў)
Месца смерці

Гомель, Гомельская вобласць, Беларусь
Грамадзянства

Flag of the Soviet Union.svg СССР
Flag of Belarus (1995–2012).svg Беларусь
Род дзейнасці

мовазнавец
Навуковая сфера

мовазнаўства
Месца працы

Інстытут мовазнаўства НАНБ
Гомельскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Францыска Скарыны
Навуковая ступень

доктар філалагічных навук
Навуковае званне

прафесар
Альма-матар

БДУ
Узнагароды і прэміі

Уладзімір Васільевіч Анічэ́нка (20 ліпеня 1924, Янаўка, Хоцімскі раён, Магілёўская вобласць — 2 лютага 2001) — беларускі мовазнавец, доктар навук (1970), прафесар. Заслужаны дзеяч навукі БССР (1976)[1].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў БДУ ў 1952 годзе[1], аспірантуру Інстытуту мовазнаўства, кандыдат навук (1955).

У час 2-й сусветнай вайны — удзельнік чэшскага антыфашысцкага супраціўлення[1].

У 1955—1970 гадах у Інстытуце мовазнаўства АН БССР, з 1970 г. загадчык кафедрай Гомельскага ўніверсітэта[1].

У навуцы[правіць | правіць зыходнік]

Даследаваў гісторыю беларускай мовы[1]. Вывучаў (1960-я гг.) беларуска-украінскія пісьмова-моўныя сувязі старажытнай пары. Стваральнік гомельскай школы беларусістыкі[2], ініцыятар вывучэння мовы Усходняга Палесся і стварэння анамастычных слоўнікаў Гомельшчыны. Даследаваў спадчыну Скарыны і Янкі Купалы. Адзін з аўтараў «Гістарычнай лексікалогіі беларускай мовы» (1970)[1].

Выхаваў больш за 20 кандыдатаў і дактароў навук мовазнаўства.

Працы[правіць | правіць зыходнік]

Асабіста[правіць | правіць зыходнік]

  • «Лінгвістычная Скарыніяна», цыкл прац.
    • «Слоўнік мовы Скарыны». У 3 т.
  • «Беларуска-ўкраінскія пісьмова-моўныя сувязі». — Мн., 1969, доктарская дысертацыя.
  • «Александрыя», выданне рукапісаў твору прыгожага пісьменства 17 ст.
  • «Марфалогія ўсходнеславянскіх моў». — Мн., 1973
  • «Беларускі казачны эпас». — Мн., 1976
  • «Гістарычная лексікалогія ўсходнеславянскіх моў». — Гомель, 1978

Супольна[правіць | правіць зыходнік]

  • «Хрэстаматыя па гісторыі беларускай мовы». У 2 т. (у сааўтарстве).
  • «Слоўнік мовы Янкі Купалы». У 8 т., як кіраўнік калектыву лексіколагаў.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Узнагароджаны ордэнамі Вялікай Айчыннай вайны II ступені, «Чэхаславацкі партызан» і інш. Дзяржаўная прэмія Беларусі ў галіне навукі (за цыкл прац «Лінгвістычная Скарыніяна»), медаль імя Скарыны.

Зноскі

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Аниченко Владимир Васильевич // Биографический справочник — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 19. — 737 с.
  2. ↑ Д. Паўлавец Руплівец мовазнаўчай нівы // Беларуская лінгвістыка — Вып.49. — Мн., 2000. — С. 91.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Д. Паўлавец Руплівец мовазнаўчай нівы // Беларуская лінгвістыка — Вып.49. — Мн., 2000. — С. 90, 91.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Уладзімір_Васілевіч_Анічэнка&oldid=3111057"