Уладзімір Васілевіч Русакевіч

Уладзімір Васілевіч Русакевіч
Уладзімір Васілевіч Русакевіч
Міністр інфармацыі Беларусі
	6 жніўня 2003 — 4 снежня 2009
Прэзідэнт	Аляксандр Лукашэнка
Кіраўнік урада	Генадзь Навіцкі; Сяргей Сідорскі
Папярэднік	Міхаіл Падгайны
Пераемнік	Алег Праляскоўскі
Нараджэнне	13 верасня 1947 (75 гадоў); Выганашчы, Выганашчанскі сельсавет, Целяханскі раён, Пінская вобласць, БССР, СССР;
Партыя	КПСС;
Адукацыя	Гродзенскі педагагічны інстытут імя Янкі Купалы (1970); Гродзенскі сельскагаспадарчы інстытут (1983); Мінская вышэйшая партыйная школа пры ЦК КПБ (1983);
Дзейнасць	палітык, дыпламат, дзяржаўны служачы
Узнагароды

Уладзі́мір Васі́левіч Русаке́віч (нар. 13 верасня 1947, в. Выганашчы Івацэвіцкага раёна Брэсцкай вобласці, БССР) — беларускі палітык, міністр інфармацыі Беларусі (2003—2009).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 13 верасня 1947 года ў вёсцы Выганашчы Івацэвіцкага раёна Брэсцкай вобласці. Беларус.

У 1970 годзе з адзнакай скончыў біёлага-хімічны факультэт Гродзенскага педагагічнага інстытута, Гродзенскі сельскагаспадарчы інстытут (1983), Мінскую ВПШ (1983). Ганаровы доктар Брэсцкага дзяржаўнага ўніверсітэта імя А. С. Пушкіна (1994), доктар філасофіі Міжнароднай акадэміі інфармацыйных тэхналогій (1998). Валодае нямецкай, польскай мовамі.

Працоўную дзейнасць пачаў у 1963 годзе загадчыкам бібліятэкай, настаўнікам у Хатыніцкай сярэдняй школе Ганцавіцкага раёна. Быў дырэктарам Турнянскай васьмігадовай школы Івацэвіцкага раёна (1970—1971).

Займаў шэраг кіруючых пастоў у камсамольскіх, партыйных, савецкіх органах улады: быў старшынёй Ганцавіцкага райвыканкама, намеснікам старшыні Брэсцкага аблвыканкама.

З 1994 года — намеснік прэм’ер-міністра Рэспублікі Беларусь^[1] (курыраваў культуру, адукацыю, навуку, спорт, ахову здароўя, сацыяльную абарону), затым першы намеснік кіраўніка Адміністрацыі прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (1997—2000, курыраваў пытанні кадравай работы)^[2].

З ліпеня 2000 года — Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Рэспублікі Беларусь у Кітайскай Народнай Рэспубліцы^[3].

Указам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь N 351 ад 6 жніўня 2003 года прызначаны Міністрам інфармацыі Рэспублікі Беларусь^[4].

4 снежня 2009 года Указам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь вызвалены ад пасады Міністра інфармацыі^[5].

Дэпутат раённага, абласнога Саветаў дэпутатаў (1973—1994), Вярхоўнага Савета Беларусі (1990—1995), член Камісіі па пытаннях работы Саветаў народных дэпутатаў і развіцця самакіравання; з сакавіка па снежань 1994 года — намеснік старшыні Вярхоўнага Савета; народны дэпутат СССР (1991).

З 2007 года Русакевіч знаходзіцца ў Спісе спецыяльна прызначаных грамадзян і заблакіраваных асоб ЗША^[6]. У 2006^[7]—2008^[8] і 2011^[9]—2013^[10] гадах супраць Русакевіча дзейнічалі санкцыі Еўрапейскага Саюза.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Ордэн Пашаны (2000).

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

Жанаты, трое дзяцей.

Зноскі

↑ (недаступная спасылка) Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 19 снежня 1994 № 262 «Аб прызначэнні У. В. Русакевіча Намеснікам Прэм’ер-міністра Рэспублікі Беларусь» (руск.)(недаступная спасылка)
↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 15 ліпеня 1997 № 386 «Аб прызначэнні У. В. Русакевіча першым намеснікам Кіраўніка Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь» (руск.)
↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 21 ліпеня 2000 № 405 «Аб прызначэнні У. В. Русакевіча Надзвычайным і Паўнамоцным Паслом Рэспублікі Беларусь у Кітайскай Народнай Рэспубліцы і прысваенні яму дыпламатычнага рангу Надзвычайнага і Паўнамоцнага Пасла» (руск.)
↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 6 жніўня 2003 года № 351 «Аб прызначэнні У. В. Русакевіча Міністрам інфармацыі Рэспублікі Беларусь» (руск.)
↑ Указ Прэзiдэнта Рэспублiкi Беларусь ад 4 снежня 2009 г. № 583 «Аб вызваленні У. В. Русакевіча ад пасады Міністра інфармацыі Рэспублікі Беларусь» (руск.)
↑ США расширили список невъездных белорусских чиновников (руск.). Lenta.ru (28 лютага 2007). Праверана 25 красавіка 2023.
↑ Коровенкова, Татьяна. Евросоюз оставил «черный список» еще на год (руск.). Naviny.by (7 красавіка 2008). Праверана 25 красавіка 2023.
↑ У Чарнагорыю пусцяць не ўсіх (нявызн.). Новы Час (15 мая 2010). Праверана 25 красавіка 2023.
↑ Список белорусских чиновников, которым запрещен въезд в ЕС (руск.). Naviny.by (2 лютага 2011). Праверана 25 красавіка 2023.
↑ Бобруйский тюремщик попал в «черный список» ЕС (руск.). Lenta.ru (30 кастрычніка 2013). Праверана 25 красавіка 2023.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Профіль на праекце «Хто ёсць хто ў РБ»(недаступная спасылка) (руск.)
Старонка на праекце «Прэс-дасье»(недаступная спасылка) (руск.)

[1] (недаступная спасылка) Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 19 снежня 1994 № 262 «Аб прызначэнні У. В. Русакевіча Намеснікам Прэм’ер-міністра Рэспублікі Беларусь» (руск.)(недаступная спасылка)

[2] Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 15 ліпеня 1997 № 386 «Аб прызначэнні У. В. Русакевіча першым намеснікам Кіраўніка Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь» (руск.)

[3] Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 21 ліпеня 2000 № 405 «Аб прызначэнні У. В. Русакевіча Надзвычайным і Паўнамоцным Паслом Рэспублікі Беларусь у Кітайскай Народнай Рэспубліцы і прысваенні яму дыпламатычнага рангу Надзвычайнага і Паўнамоцнага Пасла» (руск.)

[4] Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 6 жніўня 2003 года № 351 «Аб прызначэнні У. В. Русакевіча Міністрам інфармацыі Рэспублікі Беларусь» (руск.)

[5] Указ Прэзiдэнта Рэспублiкi Беларусь ад 4 снежня 2009 г. № 583 «Аб вызваленні У. В. Русакевіча ад пасады Міністра інфармацыі Рэспублікі Беларусь» (руск.)

[6] США расширили список невъездных белорусских чиновников (руск.). Lenta.ru (28 лютага 2007). Праверана 25 красавіка 2023.

[7] Коровенкова, Татьяна. Евросоюз оставил «черный список» еще на год (руск.). Naviny.by (7 красавіка 2008). Праверана 25 красавіка 2023.

[8] У Чарнагорыю пусцяць не ўсіх (нявызн.). Новы Час (15 мая 2010). Праверана 25 красавіка 2023.

[9] Список белорусских чиновников, которым запрещен въезд в ЕС (руск.). Naviny.by (2 лютага 2011). Праверана 25 красавіка 2023.

[10] Бобруйский тюремщик попал в «черный список» ЕС (руск.). Lenta.ru (30 кастрычніка 2013). Праверана 25 красавіка 2023.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

Надзвычайныя і Паўнамоцныя Паслы Беларусі ў Кітайскай Народнай Рэспубліцы
Пачатак дыпадносін Адкрыццё пасольства	20 студзеня 1992 1992
Паслы	Вячаслаў Кузняцоў (1995—2000) • Уладзімір Русакевіч (2000—2003) • Анатоль Харлап (2004—2006) • Анатоль Тозік (2006—2010) • Віктар Бура (2011—2016) • Кірыл Руды (2016—2020) • Мікалай Снапкоў (2020) • Юрый Сянько (2020—)