Уладзімір Гнатавіч Леанюк
Уладзімір Гнатавіч Леанюк | |
---|---|
Дата нараджэння | 16 жніўня 1932 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 14 снежня 2013 (81 год) |
Месца смерці |
Уладзімір Гнатавіч Леанюк (16 жніўня 1932, Крытышын Драгічынскага павета Палескага ваяводства Польшчы, цяпер Іванаўскі раён Брэсцкай вобласці Беларусі — 14 снежня 2013, Львоў) — украінскі краязнавец і грамадскі дзеяч, аўтар публікацый пра Берасцейшчыну, член Украінскага грамадска-культурнага аб'яднання Брэсцкай вобласці. Аўтар «Слоўніка Берасцейшчыны». Двойчы асуджаны за ўдзел ва ўкраінскім руху — у 1952 годзе ў Пінску і ў 1960 годзе ў Кіеве.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Нарадзіўся 16 жніўня 1932 года ў вёсцы Крытышын у сялянскай сям'і. Бацька — Гнат Леанюк. У 1946 годзе бацька Уладзіміра адмовіўся стаць агентам МУС, за што сям'і Леанюкоў навешаны ярлык «куркуль», сям'ю абрабавалі пад выглядам збору падаткаў. Атрымаў сярэднюю адукацыю.
У 1952 годзе, калі Уладзімір яшчэ вучыўся ў 10 класе, яго арыштавалі за захоўванне і распаўсюд нацыяналістычных улётак і ўкраінскіх вершаў. У тым жа годзе быў асуджаны Ваенным трыбуналам войск МУС Пінскай вобласці па артыкулах 70, 72 «б» КК БССР па абвінавачанні ў «антысавецкай агітацыі» і «здрада радзіме». Пазбаўлены волі на 25 гадоў лагераў і 5 гадоў паражэння ў правах. Уся сям'я Леанюка была саслана ў Галодны стэп у Казахстан, дзе загінула.
Утрымліваўся ў лагерах «Мінеральнага ўпраўлення» ў Інту (Комі АССР), дзе вымушаны працаваць на вугальных шахтах. Апошні год вучобы скончыў у зняволенні. Адзін з ініцыятараў стварэння падпольнай арганізацыі «Саюз» (1956—1959) у Інце, дзе адбываў пакаранне. Пастановай Камісіі Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР у 1956 годзе датэрмінова вызвалены з лагера без права выхаду з інстытута. У 1957 годзе ажаніўся з Ірынай Кулік, родам з Місткоў Пустамытаўскага раёна Львоўскай вобласці.
У 1957 годзе у суаўтарстве з Васілём Бучкоўскім напісаў «Інструкцыю аб правілах канспірацыі пры распаўсюдзе рэвалюцыйнай літаратуры», улёткі «Украінская моладзь!», «Калгаспнік!», «Што такое Савецкая ўлада?». Стварыў улётку «Карпаты абвінавачваюцца», рэдагаваў улёткі Васіля Бучкоўскага «40 год Кастрычніцкай рэвалюцыі», «Ці бачыце вы...» і «Грамадзянін!». Ён склаў узор «Справаздачы» аб рабоце ячэек, які, аднак, не быў распаўсюджаны з канспіралагічных меркаванняў. Галоўны рэдактар і аўтар зборніка «Выдгомін» (1958), да якога напісаў прадмову і востры артыкул «КДБ і хамелеоны». Ледзь не першае навуковае даследаванне Леанюка было апублікавана ў зборніку «Відгомін» — «З рабства. З гісторыі Гановерскага паўстання». У гэты ж зборнік увайшла і «Наша энцыклапедыя», апрацаваная ім і Васілём Бучкоўскім — тлумачэнне некаторых тэрмінаў, актуальныя палітычныя анекдоты.
29 ліпеня 1959 года арыштаваны за ўдзел у падпольнай украінскай арганізацыі «Саюз» і ў 1960 годзе другі раз асуджаны ў Кіеве па абвінавачанні ў «здрадзе радзіме», намеры адлучыць Украіну ад СССР і з мэтай «рэстаўрацыі капіталістычных, буржуазных парадкаў». Леанюк прызнаў інкрымінаваныя яму дзеянні, але адмаўляў іх крымінальны характар. Асуджаны на 12 гадоў пазбаўлення волі. Знаходзіўся ў лагерах Мардовіі, у прыватнасці, у 7-й зоне ў Сасноўцы Зубава-Палянскага раёна.
У ліпені 1971 года быў вызвалены і пасяліўся з жонкай у вёсцы Тэрнапілля Львоўскай вобласці. Працаваў будаўніком. Пазней пераехаў у Львоў. Рэабілітаваны ў 1992 годзе. Апублікаваў шэраг артыкулаў і інтэрв'ю пра дзейнасць «Уніі». Важнейшым творчым дасягненнем стала праца «Слоўнік Берасцейшчыны» ў 2 тамах, у якой сабраны матэрыялы з гісторыі Берасцейшчыны ў агульнаўкраінскім кантэксце. Уладзімір Леанюк перадаў некалькі дзясяткаў асобнікаў у бібліятэкі Беларусі, але там улады забаранілі кнігу як «нацыяналістычную».
Памёр 14 снежня 2013 года ў Львове.
Даробак
[правіць | правіць зыходнік]Аўтар шэрагу прац:
- Леонюк В. Словник Берестейщини. — Львів : Видавнича фірма «Афіша», 1996. — Т. 1. — 360 с. — ISBN 966-95063-0-1.
- Леонюк В. Словник Берестейщини. — Львів : Видавнича фірма «Афіша», 2010. — Т. 2. — 248 с. — ISBN 978-966-325-135-6.
- збірник новел «Захмарені досвітки» (Львів, 2012)
- повість «Останні на бойовищі» (Львів, 2017—2018)
Краязнаўчыя даследаванні пра Палессе публікаваў у часопісах «Дзвін», «Украінскі веснік», газетах «За вільну Украіну», «Наша слова», «Над Бугам і Нарвай» і іншых.
Некаторыя з яго артыкулаў:
- Син Полісся з «розстріляного відродження»: До 100-річчя від дня народження Дмітра Фальківського // Дзвін. — 1999 год. — не 1. - С. 133-140
- Федір Одрач — український письменник з Берестейщини // Над Бугом і Нарвою № 3-4(31-32) 1997 Архівавана 2 лютага 2019.
- Уладзімір Леанюк. На прю стає Об'єднаннячк // Зона, 1994. — не 6. - С. 163-180.
- Польская дэмаркацыйная лінія // «Над Бугам і Нарвай» No 4(44) 1999 Архівавана 2 лютага 2019.
Сям'я
[правіць | правіць зыходнік]Жонка — Ірына Кулік, ураджэнка вёскі Місткі Львоўскай вобласці, сям'я якой таксама была дэпартавана. Брат яго жонкі Багдан Кулік, як і Леанюк, быў сябрам «Саюза».