Уладзімір Марцінавіч Хадыка

Уладзімір Марцінавіч Хадыка
Уладзімір Марцінавіч Хадыка
Асабістыя звесткі
Псеўданімы	Лухалі
Дата нараджэння	3 студзеня 1905
Месца нараджэння	Цітва, Рудзенскі сельсавет, Беларусь;
Дата смерці	12 мая 1940 (35 гадоў)
Месца смерці	каля Улан-Удэ, Бурацкая АССР[d], РСФСР, СССР;
Бацька	Марцін Хадыка
Жонка	Фаіна Пушкарэвіч
Дзеці	Уладзімір
Альма-матар	Грэбенская базавая школа Пухавіцкага раёна;
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	перакладчык, паэт, настаўнік
Мова твораў	беларуская
Дэбют	«Суніцы», 1926
Грамадская дзейнасць
Член у	Маладняк; Беларуская асацыяцыя пралетарскіх пісьменнікаў; Таварыства аматараў выпіць і закусіць;
	Творы ў Вікікрыніцах
	Медыяфайлы на Вікісховішчы
	Цытаты ў Вікіцытатніку

Уладзімір Марцінавіч Хады́ка (3 студзеня 1905, в. Цітва, Пухавіцкі раён Мінскай вобл. — 12 мая 1940) — беларускі паэт, перакладчык.

Біяграфічныя звесткі[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сялянскай сям'і. Скончыў на выдатна Дудзіцкую пачатковую школу. З 12 год працаваў парабкам. Скончыў агульнаадукацыйныя курсы ў Мінску (1923). Працаваў настаўнікам пачатковых класаў у вёсцы Асака Дудзіцкага сельсавета. Два гады служыў у Чырвонай Арміі, а потым стаў сакратаром Дудзіцкага сельсавета. 3 1929 у Мінску. Быў сябрам літаратурнага аб'яднання «Маладняк». Член СП СССР з 1934. 26.11.1936 арыштаваны, 5.10.1937 асуджаны на 10 год пазбаўлення волі. Пакаранне адбываў у Іванаўскім і Марыінскім лагерах. Загінуў на будоўлі чыгункі каля Улан-Удэ.

Рэабілітаваны Прэзідыумам Вярхоўнага суда БССР 29.12.1954.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

З вершамі выступіў у 1926 (часопіс «Чырвоны сейбіт»). У першым зборніку «Суніцы» (1926) — пафас новага жыцця, юнацкі запал, часта ў рытарычным выяўленні. У зборніку «Выбраныя вершы» (1932) і «Радасны будзень» (1935) грамадзянская тэматыка, імкнуўся найбольш поўна раскрыць светаадчуванне сучасціка, паяднаць рамантычную акрыленасць з глыбокім лірызмам. Лепшыя вершы, лірычныя цыклы «На ўзвеях дзён» і «Песні з поўдня» пазначаны арганічным адзінствам грамадскіх матываў і інтымных перажыванняў, наватарскай смеласцю паэтычнага мыслення, унутранай засяроджанасцю, багаццем інтанацый.

Пераклаў на беларускую мову аповесць К. Гарбунова «Ледалом» (1932), кнігу выбраных твораў У. Бахмецьева «Людзі і рэчы» (1934), творы М. Горкага («Мяшчане», «На дне», «Чалавек», «Дачнікі», «Дзеці сонца», «Варвары» і інш. склалі 5 і 6-ы тамы Збору твораў М. Горкага на беларускай мове, 1935), раман М. Шолахава «Ціхі Дон» (1935) і інш.

На верш У. Xадыкі «Расцём і дужэем» А. Туранкоў напісаў песню.

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Выбр. вершы. Мн., 1956;
[Вершы]. Мн., 1969.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Шушкевіч С. Уладзімір Хадыка // Шушкевіч С. Вяртанне ў маладосць. Мн., 1968.
Бярозкін Р. Уладзімір Хадыка // Бярозкін Р. Постаці. Мн., 1971.
Беларускія пісьменнікі: 1917—1990 / Уклад.: А. Гардзіцкі. Мн., 1994. ISBN 5-340-00709-X
Маракоў Л. Уладзімір Хадыка // Роднае слова. 2002. № 10.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

«Срэбная воля», або Менскія адрасы зьняволенага паэта Ўладзімера Хадыкі // Радыё Свабода, 15 траўня 2019

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Уладзімір Марцінавіч Хадыка

	Уладзімір Марцінавіч Хадыка ў Вікіцытатніку
	Уладзімір Марцінавіч Хадыка ў Вікікрыніцах
	Уладзімір Марцінавіч Хадыка на Вікісховішчы