Перайсці да зместу

Уладзімір Паўлавіч Чахонін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Уладзімір Паўлавіч Чахонін
Дата нараджэння 5 верасня 1958(1958-09-05) (66 гадоў)
Грамадзянства
Род дзейнасці урач
Месца працы
Навуковая ступень доктар медыцынскіх навук
Альма-матар
Член у
Узнагароды
ордэн Аляксандра Неўскага ордэн Пашаны медаль ордэна «За заслугі перад Айчынай» II ступені
Ганаровая грамата Прэзідэнта Расійскай Федэрацыі Заслужаны дзеяч навукі Расійскай Федэрацыі прэмія Урада Расійскай Федэрацыі ў галіне навукі і тэхнікі
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уладзімір Паўлавіч Чахонін (5 верасня 1958) — савецкі і расійскі вучоны-імунахімік, акадэмік РАМН (2005), акадэмік РАН (2013), член прэзідыума РАН (з 2013), віцэ-прэзідэнт РАН (2017—2022), намеснік Прэзідэнта РАН (з 2022). Доктар медыцынскіх навук (1989), прафесар (1993). Правадзейны член Міжнароднай асацыяцыі акадэмій навук (МААН)(2021). Замежны член Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (2021).[1][2]

Скончыў 2-гі Маскоўскі дзяржаўны медыцынскі інстытут імя М. І. Пірагова. 6 красавіка 2002 года абраны членам-карэспандэнтам, 28 красавіка 2005 года — акадэмікам РАМН, акадэмік РАН (2013), член прэзідыума РАН (з 2013 (2017—2022), намеснік Прэзідэнта РАН (з 2022).

Кіраўнік аддзела фундаментальнай і прыкладной нейрабіялогіі Дзяржаўнага навуковага цэнтра сацыяльнай і судовай псіхіятрыі імя В. П. Сербскага, загадчык кафедры медыцынскіх нанабіятэхналогій Расійскага дзяржаўнага медыцынскага універсітэта імя М. І. Пірагова (з 2008).

Акадэмік-сакратар аддзялення медыка-біялагічных навук РАМН (2011—2013), кіраўнік Секцыі медыка-біялагічных навук Аддзялення медыцынскіх навук РАН (2013—2017), намеснік акадэміка-сакратара Аддзялення медыцынскіх навук РАН (с 2023).

Член Прэзідыума РАН, Старшыня Навуковай рады «Навукі аб жыцці» пры Кіраўніцтва РАН Прэзідыуме РАН (з 2018), член Экспертнай рады РАН і Экспертнай камісіі па Вялікім залатым медалі імя М. В. Ламаносава.

Навуковая дзейнасць

[правіць | правіць зыходнік]

Асноўны напрамак навуковай дзейнасці — імунахімія і біяхімія нервовай сістэмы. Аўтар больш за 500 навуковых публікацый, сярод якіх 6 манаграфій: «Иммунохимический анализ нейроспецифических антигенов» (2000), «Клиническая иммунология пограничных психических расстройств» (2005), «Моноклональные антитела к нейроспецифическим антигенам» (2007), больш за 30 вынаходстваў.