Уладзімір Рыгоравіч Правасуд

Уладзімір Правасуд
Уладзімір Правасуд
	Уладзімір Рыгоравіч Правасуд
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	5 чэрвеня 1934 (89 гадоў)
Месца нараджэння	Подгаць, Ламавіцкі сельсавет, Парыцкі раён, БССР, СССР;
Альма-матар	факультэт журналістыкі БДУ (1970);
Месца працы	Светлае жыццё[d]; Сельская газета; Вожык;
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік
Жанр	Байка, верш, гумарэска, мініяцюра
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз беларускіх пісьменнікаў;
Узнагароды	Заслужаны дзеяч культуры Рэспублікі Беларусь (1991)

Уладзімір Рыгоравіч Правасуд (5 чэрвеня 1934, в. Подгаць, Парыцкі раён, БССР) — беларускі гумарыст і сатырык, журналіст. Заслужаны работнік культуры Беларусі (1991).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

У 1944 г. быў вывезены ў Германію, вызвалены амерыканцамі.

Першы верш надрукаваў у газеце «Піянер Беларусі» ў 1953 г. У час службы ў Савецкай Арміі друкаваўся ў газеце Прыбалтыйскай ваеннай акругі і дасылаў вершы ў «Вожык». Пасля дэмабілізацыі з шэрагаў Савецкай Арміі працаваў у Лельчыцкай раёнцы «Савецкае Палессе», у красавіку 1962 г. накіраваны працаваць у рэспубліканскую газету «Калгасная праўда», у 1967 г. перайшоў у рэдакцыю часопіса «Вожык».

Скончыў факультэт журналістыкі БДУ (1970), літработнік часопіса «Вожык».

Пабываў на якуцкім участку БАМа. Напісаў паэму прысвечаную «светлай памяці Герояў Савецкага Саюза якута Фёдара Папова і беларуса Мікалая Кедышкі» імёнамі якіх былі названы камсамольска-маладзёжныя атрады БАМаўцаў адпаведных рэспублік. Потым ізноў наведваў ЯАССР, перакладаў творы якуцкіх пісьменнікаў: Аляксея Кюндэ, Архіпа Абагінскага, Панцеляймона Туласынава, Інакенція Эрцюкова, Сафрона Данілава, Сямёна Данілава, Майсея Яфімава, Міхаіла Цімафеева.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Аўтар кніг «Палескі Марэсьеў» (1965), «Ветэран» (1968), «Бабрыная справа»(1969), «Светлая доля» (1975), «Соль і перац» (1976), «Зайздросны лёс» (1977), «Любоў без узаемнасці» (1979), «Возвращение» (1981), «Працоўны поўдзень» (1983), «Цёшча і аўтамабіль» (1984), «Прыкарытнікі» (1993) «Народжаны рэвалюцыяй» (1979), «Працоўны поўдзень» (1983), «Бамаўцы» (1984), «Маўклівая пушча» (1989) і іншыя. У 2008 г. выйшаў збор твораў у трох тамах.

Творы[правіць | правіць зыходнік]

Палескі Марэсьеў. 1965. 58 с.
Ветэран. Мінск. 1968. 46 с.
Бабрыная справа. Байкі, гумарэскі, мініяцюры. Мінск. 1973. 48 с.
Светлая доля. Мінск. 1975. С. 79.
Соль і перац. Мінск. 1976. 95 с.
Зайздросны лёс. Нарыс. Мінск. 1977. 79 с.
Прасека. // Работніца і сялянка. Мінск. 1978.
Народжаны рэвалюцыяй. Мінск. 1979. 92 с.
Любоў без узаемнасці. Гумар. Мінск. 1979. 94 с.
Побратимы. Поэма. Перевел с белорусского Федор Ефимов. // Полярная звезда. № 2. Якутск. 1981. С. 29-34.
Комиссар. Очерк. // Полярная звезда. № 6. Якутск. 1981. С. 69-74.
Эргиллии (Поэматтан быhа тардыы.). // Хотугу сулус. № 11. Якутскай. 1981. С. 89-92.
Эргиллии. Якутскай. (Поэма). 1981. 48 с.
Працоўны поўдзень. Нарысы. Мінск. 1983. 174 с.
Бамаўцы. Нарысы. Мінск. 1984. 94 с.
Цешча і аўтамабіль. Сатырычныя вершы. Мінск. 1984. 48 с.
З берагоў Лены. // Братэрства 87. Літаратурны зборнік. Мінск. 1987. С. 78-85.
Прыкарытнікі. Вершы. Мінск. 1995. 31 с.
Маўклівая пушча. Нарысы. Мінск. 1989. 140 с.
Збор твораў у трох тамах. Мінск 2008.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Прыняты ў Саюз пісьменнікаў Беларусі. // Літаратура і мастацтва. Мінск. 19 ліпеня 1996.