Уладзімір Саламонавіч Лазарэвіч

Уладзімір Саламоновіч Лазаравіч
Уладзімір Саламоновіч Лазаравіч
Дата нараджэння	15 верасня 1882
Месца нараджэння	Сакольскі павет, Гродзенская губерня, Літоўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя або ; Беласток, Беластоцкі павет, Гродзенская губерня, Літоўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя;
Дата смерці	20 чэрвеня 1938 (55 гадоў)
Месца смерці	Расстрэльны палігон «Камунарка», Ленінскі раён[d], Маскоўская вобласць, РСФСР, СССР;
Месца пахавання	Расстрэльны палігон «Камунарка»;
Альма-матар	Акадэмія Генеральнага штаба[d];
Грамадзянства	СССР;
Прыналежнасць	Расійская імперыя ; РСФСР ; СССР
Род войскаў	пяхота
Гады службы	1903—1918 ; 1918—1922; 1922—1938
Званне
Камандаваў	НШ 18-га армейскага корпуса, ; Начальнік Палявога кіравання Усерасгалштаб, ; 3-я і 4-я армія (РСЧА), ; Туркестанскі фронт, ; Начальнік ВВА РСЧА, ; Начальнік кафедры Ваенна-транспартнай акадэміі РСЧА
Бітвы/войны	Першая сусветная вайна ; Грамадзянская вайна Савецка-польская вайна; Барацьба з басмацтвам;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уладзімір Саламонавіч Лазарэвіч 2 (14) верасня 1882, в. Астроўка, Сакольскі павет (паводле іншых звестак Беласток) — 20 чэрвеня 1938, Масква, «Камунарка», НКВД) — савецкі ваенны, педагог.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

З беларускай шляхецкай сям'і. У 1912 годзе скончыў Акадэмію Генеральнага штаба. Удзельнік Першай сусветнай вайны, падпалкоўнік.

З 1918 у Чырвонай арміі: ва Усерасійскім галоўным штабе, на Усходнім. фронце. З лістапада 1919 на Заходнім фронце — начальнік штаба фронту, камандуючы 3-й арміі. Пасля на Паўднёвым фронце камандуючы арміі, дзе вызначыўся пры ўзяцці чангарскіх і сіваскіх пазіцый Урангеля ў Крыме.

З 1921 камандуючы Туркестанскім фронтам, з 1922 намеснік начальніка ваенна-навучальных устаноў РСЧА, з 1925 начальнік Ваенна-паветранай акадэміі, з 1934 начальнік кафедры Ваенна-транспартнай акадэміі Чырвонай арміі.

Член ВКП(б) з 1932. Узнагароджаны 3 ордэнамі. Арыштаваны 4 лютага 1938 у Маскве. Асуджаны ваеннай калегіяй Вярхоўнага суда СССР 20 лютага 1938 за «ўдзел у ваенна-фашысцкай змове» да ВМП. Расстраляны. Рэабілітаваны 5 мая 1956.

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

Лявон Юрэвіч. Літаратурны рух на эміграцыі. Мінск, БГА, 2002.