Уладзімір Сцяпанавіч Каранік

Уладзімір Сцяпанавіч Каранік
Уладзімір Сцяпанавіч Каранік
міністр аховы здароўя Рэспублікі Беларусь[d]
	11 чэрвеня 2019 — 22 жніўня 2020
Папярэднік	Валерый Анатольевіч Малашка
Пераемнік	Дзмітрый Леанідавіч Піневіч
старшыня Гродзенскага абласнога выканаўчага камітэта
	з 22 жніўня 2020
Папярэднік	Уладзімір Васільевіч Краўцоў
Нараджэнне	8 студзеня 1973 (50 гадоў); Гродна, Гродзенская вобласць, БССР, СССР;
Адукацыя	Гродзенскі медыцынскі інстытут (1996);
Навуковая ступень	кандыдат медыцынскіх навук (2006)
Дзейнасць	урач, анколаг, медыцынскі адміністратар, галоўны ўрач, міністр
Месца працы	РНПЦ анкалогіі і медыцынскай радыялогіі імя М. М. Аляксандрава[d]; Мінскі гарадскі клінічны анкалагічны дыспансер[d]; Міністэрства аховы здароўя Рэспублікі Беларусь; Гродненскі абласны выканаўчы камітэт;
Узнагароды

Уладзімір Сцяпанавіч Каранік (нар. 8 студзеня 1973, Гродна) — беларускі медык і дзяржаўны дзеяч.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 8 студзеня 1973 года ў Гродне. У 1996 годзе скончыў Гродзенскі дзяржаўны медыцынскі інстытут.

З 1996 па 2011 год працаваў на розных пасадах у Рэспубліканскім навукова-практычным цэнтры анкалогіі і медыцынскай радыялогіі імя М. М. Аляксандрава (раней — Навукова-даследчы інстытут анкалогіі і медыцынскай радыялогіі імя Н. Н. Аляксандрава). З’яўляўся ўрачом-стажорам, малодшым навуковым супрацоўнікам, навуковым супрацоўнікам аддзялення таракальнай онкапаталогіі, таракальным хірургам (загадчыкам) РНПЦ. З 2011 года займаў пасаду галоўнага ўрача Мінскага гарадскога клінічнага анкалагічнага дыспансера.

11 чэрвеня 2019 года прызначаны Міністрам аховы здароўя Беларусі^[2].

22 жніўня 2020 года прызначаны старшынёй Гродзенскага абласнога выканаўчага камітэта^[3].

Міжнародныя санкцыі[правіць | правіць зыходнік]

17 снежня 2020 года Караніка ўнеслі ў Чорны спіс Еўрасаюза^[4]. 26 студзеня 2021 года да санкцый ЕС далучыліся Албанія, Ісландыя, Ліхтэнштэйн, Нарвегія, Паўночная Македонія, Чарнагорыя^[5]. 18 лютага 2021 года Каранік трапіў у санкцыйны спіс Вялікабрытаніі^[6], 22 сакавіка 2021 года — Швейцарыі^[7].

Кур’ёзныя выпадкі[правіць | правіць зыходнік]

Наведваючы прадпрыемства «Гродна Азот», Уладзімір Каранік заявіў, пра тое, што збіты падчас акцый пратэсту ў Беларусі супрацоўнікамі АМАП 16-гадовы падлетак, які знаходзіўся ў коме, «атрымаў у морду», таму што быў атручаны «псіхатропамі». Аднак адвакат падлетка абверг словы губернатара заявіўшы, што ў арганізме хлопца не было ні алкаголю, ні наркатычных рэчываў. Дакументальна гэта адлюстравана ў эпікрызе і гісторыі хваробы^[8].

9 мая 2021 года на мітынгу, які быў прысвечаны Дню Перамогі, Уладзімір Каранік заявіў, што «Менавіта пад гэтым сцягам [маецца на ўвазе Дзяржаўны сцяг Рэспублікі Беларусь] мы з’ядналі краіну» і «ўзялі Берлін». Аднак, сцяг Беларускай ССР, які з’яўляецца мадыфікацыяй сучаснага сцяга, быў зацверджаны толькі ў 1951 годзе^[9].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

ордэн Айчыны ІІІ ступені (2020)^[10].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е https://minsknews.by/ministrom-zdravoohraneniya-stal-vladimir-karanik-chem-on-izvesten/
↑ Владимир Караник назначен министром здравоохранения 11.06.2019. // БелТА
↑ Лукашенко принял решение назначить Караника губернатором Гродненской области, областные депутаты поддержали // БелТА, 22 жніўня 2020. (руск.)
↑ Два бізнэсоўцы і кампаніі ВПК: хто трапіў пад чарговыя санкцыі і што гэта за кампаніі (нявызн.). Беларуская служба Радыё «Свабода» (17 снежня 2020). Праверана 9 верасня 2021.
↑ Declaration by the High Representative on behalf of the European Union on the alignment of certain countries concerning restrictive measures against Belarus (англ.). Савет Еўрапейскага саюза (26 студзеня 2021). Праверана 9 верасня 2021.
↑ США и Великобритания ввели новые санкции против белорусских чиновников, судей и сотрудников силовых органов (руск.). Meduza (19 лютага 2021). Праверана 9 верасня 2021.
↑ Searching for subjects of sanctions
↑ «Ну, естественно, в морду получил» — Караник рассказал рабочим «Гродно-Азота» про 16-летнего протестующего под психотропами. Но в медсправке все не так (руск.)(недаступная спасылка). Telegraf.by (27 жніўня 2020). Архівавана з першакрыніцы 20 студзеня 2021. Праверана 13 мая 2021.
↑ Караник: 9 Мая - праздник, неподвластный времени (руск.). БелТА (9 мая 2021). Праверана 13 мая 2021.
↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 21 снежня 2020 года № 474 «Аб узнагароджанні»

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх

[_24ac92eead0a9ad0-1] а ^б ^в ^г ^д ^е https://minsknews.by/ministrom-zdravoohraneniya-stal-vladimir-karanik-chem-on-izvesten/

[2] Владимир Караник назначен министром здравоохранения 11.06.2019. // БелТА

[3] Лукашенко принял решение назначить Караника губернатором Гродненской области, областные депутаты поддержали // БелТА, 22 жніўня 2020. (руск.)

[4] Два бізнэсоўцы і кампаніі ВПК: хто трапіў пад чарговыя санкцыі і што гэта за кампаніі (нявызн.). Беларуская служба Радыё «Свабода» (17 снежня 2020). Праверана 9 верасня 2021.

[5] Declaration by the High Representative on behalf of the European Union on the alignment of certain countries concerning restrictive measures against Belarus (англ.). Савет Еўрапейскага саюза (26 студзеня 2021). Праверана 9 верасня 2021.

[6] США и Великобритания ввели новые санкции против белорусских чиновников, судей и сотрудников силовых органов (руск.). Meduza (19 лютага 2021). Праверана 9 верасня 2021.

[7] Searching for subjects of sanctions

[8] «Ну, естественно, в морду получил» — Караник рассказал рабочим «Гродно-Азота» про 16-летнего протестующего под психотропами. Но в медсправке все не так (руск.)(недаступная спасылка). Telegraf.by (27 жніўня 2020). Архівавана з першакрыніцы 20 студзеня 2021. Праверана 13 мая 2021.

[9] Караник: 9 Мая - праздник, неподвластный времени (руск.). БелТА (9 мая 2021). Праверана 13 мая 2021.

[10] Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 21 снежня 2020 года № 474 «Аб узнагароджанні»

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

Старшыні Гродзенскага абласнога выканаўчага камітэта
БССР	Пётр Ратайка (1944—1948) • Фёдар Ляхаў (1948—1950) • Іпаліт Канановіч (1950—1961) • Мікалай Малочка (1961—1972) • Васіль Доркін (1963—1964, прам.) • Рыгор Фамічоў (1972—1978) • Сяргей Кабяк (1978—1983) • Дзмітрый Арцыменя (1983—1993)
Рэспубліка Беларусь	Дзмітрый Арцыменя (1983—1993) • Сямён Домаш (1993—1994) • Аляксандр Дубко (1994—2001) • Уладзімір Саўчанка (2001—2010) • Сямён Шапіра (2010—2013) • Уладзімір Краўцоў (2013—2020) • Уладзімір Каранік (з 2020)

Кіраўнікі аховы здароўя Беларусі
Наркамы аховы здароўя БССР	Ілья Пузыроў (1919, 1919—1920) Сямён Камінскі (1920) Сцяпан Балкавец (1920—1921) Аляксандр Сянкевіч (1921—1922) Мар’ян Стакоўскі (1922—1924) Міхаіл Барсукоў (1924—1930) Саламон Цынцыпер (1930—1933) Рыгор Шпектараў (1933) Іван Сурта (1933—1936) Павел Бурачэўскі (1936—1937) Кузьма Кісялёў (1937—1938) Іван Новікаў (1938—1940) Міхаіл Кавалёнак (1940—1946)
Міністры аховы здароўя БССР	Міхаіл Кавалёнак (1946—1948) Іван Інсараў (1948—1966) Мікалай Саўчанка (1966—1987) Уладзімір Улашчык (1987—1990) Васіль Казакоў (1990—1991)
Міністры аховы здароўя РБ	Васіль Казакоў (1991—1994) Інэса Драбышэўская (1994—1997) Ігар Зелянкевіч (1997—2001) Уладзіслаў Астапенка (2001—2002) Людміла Пастаялка (2002—2005) Віктар Рудэнка (2005—2006, в. а.) Васіль Жарко (2006—2016) Валерый Малашка (2017—2019) Уладзімір Каранік (2019—2020) Дзмітрый Піневіч (з 2020)