Уладзіслаў Андэрс

Уладзіслаў Андэрс
Уладзіслаў Андэрс
	Władysław Anders
	8 жніўня 1954 — 12 мая 1970
Сумесна з	Эдвард Бернард Рачынскі (1954-1972); Томаш Арцішэўскі (1954—1955); Тадэвуш Бур-Камароўскі (1956—1966); Раман Адзяжынскі (1966—1968); Станіслаў Мглей (1968—1969); Альфрэд Урбанскі (1969—1972)
Нараджэнне	11 жніўня 1892[…]; Блонне[d], Гміна Краснявіцы, Кутноўскі павет, Лодзьскае ваяводства, Польшча;
Смерць	12 мая 1970[…] (77 гадоў); Лондан, графства Вялікі Лондан, Вялікі Лондан[d], Англія, Вялікабрытанія;
Месца пахавання	Польскія могілкі ў Монтэ-Касіна[d];
Імя пры нараджэнні	польск.: Władysław Albert Anders
Жонка	Irena Anders[d]
Дзеці	Anna Maria Anders[d]
Веравызнанне	Каталіцкая Царква і каталіцтва
Член у	Arkonia[d]; Rada Trzech[d];
Адукацыя	Рыжскі тэхнічны ўніверсітэт;
Дзейнасць	афіцэр, палітык, career soldier, ваенны камандзір, ваенны
Аўтограф
Ваенная служба
Гады службы	1913—1917; 1918—1946
Прыналежнасць	Расійская імперыя ; Польская Рэспубліка
Род войскаў	Руская імператарская армія, Polish Armed Forces in the East[d], Q9160025?, войска Польскай Рэспублікі (1918—1939)[d], Армія Андэрса і Polish Armed Forces in the West[d]
Званне	РІА; генерал броні Войска Польскага Другой Рэспублікі Польшча
Камандаваў	2-гі Польскі корпус
Бітвы	Першая сусветная вайна ; Велікапольскае паўстанне (1918—1919) ; Савецка-польская вайна ; Другая сусветная вайна: Уварванне ў Польшчу; Бітва пад Монтэ-Касіна; Прарыў Гоцкай лініі; Паўночна-Італьянская аперацыя;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уладзіслаў Альберт Андэрс (польск.: Władysław Albert Anders; 11 жніўня 1892, Блонне каля Кросневіц, Кутнаўскі павет — 12 мая 1970, Лондан) — генерал броні (генерал-лейтэнант) польскай арміі, польскі ваенны і палітычны дзеяч, камандаваў асобнымі польскімі фарміраваннямі ў час Другой сусветнай вайны (гл. Армія Андэрса (2-гі Польскі корпус)), галоўнакамандуючы польскімі сіламі на Захадзе (1945).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся на землях, што ўваходзілі ў склад Расійскай імперыі. Бацька Альберт Андэрс — аграном, працаваў адміністратарам маёнткаў, маці Эльжбета. Бацькі былі немцамі па паходжанні, пратэстанцкага веравызнання.

Навучаўся ў варшаўскай рэальнай гімназіі. Пасля на палітэхніцы ў Рызе. З 1913 года ў расійскім войску. Скончыў кавалерыйскую школу афіцэраў рэзерву. Удзельнічаў у 1-й сусветнай вайне, як паручнік драгунаў. Кіраваў швадронам. Быў тройчы паранены. У 1917 годзе скончыў скарочаныя курсы Акадэміі Генеральнага штаба ў Пецярбургу. Браў удзел у фарміраванні аддзелаў Першага Польскага Корпуса, якім камандаваў Юзаф Доўбар-Мусніцкі. Пасля капітуляцыі корпусу перад немцамі, вярнуўся дахаты і далучыўся да Войска Польскага. Шэф штабу Арміі Велікапольскай у велікапольскім паўстанні 1919 года. Пад час польска-бальшавіцкай вайны 1920 года камандываў 15 Палком познанскіх уланаў.

У кастрычніку 1921 года навучаўся ў Вышэйшай ваеннай Школе (Ecole Superieure de Guerre) у Парыжы. Вярнуўся ў Польшчу ў 1924 годзе і быў прызначаны шэфам штабу Генеральнага Інспектара Кавалерыі. З лістапада 1925 — камендант Варшавы. Пад час майскага перавароту — шэф штаба ўрадавых войскаў. У 1928—1939 гадах камандзір Крэсовай, а пасля Навагрудскай Брыгады Кавалерыі, камандзір гарнізона Баранавічы. Адтуль накіраваўся на вайну 1939 года.

Андэрс, Уладзіслаў Сікорскі падчас візіта да Сталіна, Куйбышаў, снежань 1941 года

Падчас прабівання Арміі Познань і Памор’е да Варшавы адмовіўся выконваць загад пра абарону Кампіноскай пушчы, матывуючы тым, што брыгада панесла вялікія страты. З 12 верасня 1939 года камандуючы аператыўнай групай кавалерыі. Пасля цяжкіх баёў пад Міньскам Мазавецкім і Тамашовам Любельскім яму пашчасціла прабіцца на поўдзень. Здолеў расфарміраваць групу кавалерыі на малыя групы, якія мусілі прабівацца да Венгрыі. Прабіваючыся разам з адной такой групай 29 верасня ў ваколіцах Самбара, Андэрс, двойчы паранены, трапіў у савецкі палон.

Утрымліваўся ў львоўскім шпіталі, пасля ў вязніцы Львова. 29 лютага 1940 года вывезены ў Маскву ў цэнтральную вязніцу НКУС на Лубянцы. Пад час 22-месячнага побыту быў на допытах шмат разоў. Адмовіўся ад прапановы аб службе ў Чырвонай арміі. Вызвалены пасля пачатку савецка-нямецкай вайны.

З 4 жніўня 1941 года ствараў Польскія Узброеныя Сілы ў СССР. Пасля эвакуацыі летам 1942 войска і 20 тысяч грамадзянскіх (уратаваных з вязніц і лагероў) да Ірана, стаў камандуючым Польскай Арміі на Усходзе (Іран, Палесціна) і 2 Польскага Корпуса, якім кіраваў у італьянскай кампаніі (бітва пад Монтэ-Касіна). З 2 кастрычніка 1944 да 5 мая 1945 года выконваў абавязкі Вярхоўнага Галоўнакамандуючага Польскіх Сілаў.

Зноскі

↑ ^а ^б Władysław Anders // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q29861311"></a>
↑ ^а ^б Wladyslaw Anders // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>
↑ ^а ^б Władysław Anders // Discogs — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q504063"></a>
↑ https://culture.pl/pl/tworca/irena-anders
↑ https://www.gov.pl/web/wlochy/ambasador
↑ http://anders.wsiz.rzeszow.pl/varia.html

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Уладзіслаў Андэрс

[_14dcc4de9738c7a4-1] а ^б Władysław Anders // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q29861311"></a>

[_5efb3235c369a50d-2] а ^б Wladyslaw Anders // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>

[_eef3cd1e6051d41c-3] а ^б Władysław Anders // Discogs — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q504063"></a>

[_07e1f9761612954c-4] ttps://culture.pl/pl/tworca/irena-anders

[_0f88ff1a3d43ba00-5] ttps://www.gov.pl/web/wlochy/ambasador

[_cbab2df05b8949f2-6] ttp://anders.wsiz.rzeszow.pl/varia.html

[1]

[2]

[4]

[5]

[6]