Перайсці да зместу

Уладзіслаў Міцкевіч

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Уладзіслаў Міцкевіч
польск.: Władysław Mickiewicz
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні польск.: Władysław Józef Mickiewicz
Дата нараджэння 23 чэрвеня 1838(1838-06-23)[1][2]
Месца нараджэння
Дата смерці 9 чэрвеня 1926(1926-06-09)[1][2] (87 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Бацька Адам Міцкевіч[3]
Маці Цэліна Шыманоўская[d]
Жонка Марыя з Малеўскіх[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці пісьменнік, аўтар дзённіка, публіцыст, гандляр кнігамі, бібліятэкар
Мова твораў французская
Узнагароды
Крыж Храбрых
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Міцкевіч.

Уладзіслаў Юзаф Міцкевіч (польск.: Władysław Józef Mickiewicz; 23 чэрвеня 1838, Парыж — 9 чэрвеня 1926, Парыж) — польскі кнігар, бібліятэкар, публіцыст і дзеяч эміграцыі.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Старэйшы сын і другое дзіця Адама Міцкевіча і Цэліны, народжанай Шыманоўская. У яго былі дзве сястры Марыя і Гелена і тры браты: Юзаф, Аляксандр і Ян. У 1862 годзе ажаніўся са сваёй стрыечнай сястрой Марыяй, народжанай Малеўскай[4] (іх маці былі роднымі сёстрамі), дачкой Францішка Малеўскага[5].

У 1863 годзе падчас паўстання 1863—1864 гадоў удзельнічаў у экспедыцыі ў Жамойцію[6].

У эміграцыі заснаваў часопіс «L’Espérance», які павінен быў абараняць справу народаў, якія знаходзіліся ў няволі. Публікаваў пераклады польскай літаратуры, у тым ліку: Кнігі польскага пілігрымства  (польск.) (бел. яго бацькі, Улана  (польск.) (бел. Юзафа Ігнацы Крашэўскага, фрагменты «Мемарыялы старога шляхціца літоўскага» Генрыка Жэвускага, «Гісторыя Вацлава» Стэфана Гарчынскага і інш. Распаўсюджваў свой часопіс на тэрыторыі былой Рэчы Паспалітай і ў іншых месцах.

У 1864 годзе заснаваў знакамітую ў той час Кнігарню Люксембурга, якая мела на мэце прапаганду польскіх твораў і польскіх твораў на французскай і польскай мовах. Яе галоўным пачынаннем было стварэнне Польскай народнай бібліятэкі, якая стала ўзорам для пазнейшых выдавецтваў польскіх эмігрантаў.

У 1903 годзе заснаваў Музей Адама Міцкевіча ў Парыжы, размешчаны ў будынку Польскай бібліятэкі на востраве Сент-Луі.

Падчас Першай сусветнай вайны жыў у Швейцарыі, дзе ўдзельнічаў (у тым ліку з Генрыкам Сянкевічам і Ігнацыем Масціцкім) у працы Швейцарскага галоўнага камітэта дапамогі ахвярам вайны ў Польшчы.

19 кастрычніка 1924 года ў Парыжы ўзнагароджаны ганаровай граматай Польскага корпуса ветэранаў і патройным Крыжам Мужнасці[7].

Зноскі

  1. ↑ а б Deutsche Nationalbibliothek Record #101471394 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 15 кастрычніка 2015.
  2. ↑ а б Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
  3. ↑ Мицкевич, Владислав // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1896. — Т. XIXа. — С. 508.
  4. ↑ Józef Hen, Władysław Mickiewicz — syn wielkiego ojca
  5. ↑ Słownik Mickiewiczowski, str. 99.
  6. ↑ Rocznica urodzin syna Wieszcza. «Nowości Illustrowane». Nr 27, s. 2, 4 lipca 1908.
  7. ↑ Odznaczenie Władysława Mickiewicza. «Nowości Illustrowane». Nr 44, s. 3, 1 listopada 1924.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
commons: Уладзіслаў Міцкевіч на Вікісховішчы
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Уладзіслаў_Міцкевіч&oldid=4765243"