Уладзіслаў Рачкевіч

Уладзіслаў Рачкевіч
Прэзідэнт Польскае Рэспублікі
30 верасня 1939 — 6 чэрвеня 1947
Прэзідэнт:	прэзідэнт у лонданскай эміграцыі
Папярэднік:	Ігнацы Масціцкі (у краіне)
Пераемнік:	Аўгуст Залескі (у эміграцыі)
Маршалак польскага сойма IIІ склікання
9 снежня 1930 — 3 кастрычніка 1935
Папярэднік:	Юліян Шыманскі
Пераемнік:	Аляксандр Прыстар
Міністр унутраных спраў
28 чэрвеня 1921 — 13 верасня 1921
Папярэднік:	Леапольд Скульскі
Пераемнік:	Станіслаў Даўнаровіч
Міністр унутраных спраў
15 чэрвеня 1925 — 5 мая 1926
Папярэднік:	Кірыл Ратайскі
Пераемнік:	Стэфан Смольскі
Міністр унутраных спраў
13 кастрычніка 1935 — 15 мая 1936
Папярэднік:	Марыян Зындрам-Касцялкоўскі
Пераемнік:	Феліцыян Савой-Складкоўскі
Партыя:	Беспартыйны блок супрацоўніцтва з урадам
Дзейнасць:	палітык, юрыст, адвакат
Веравызнанне:	каталік
Нараджэнне:	28 студзеня 1885(1885-01-28) Кутаісі, Кутаіская губерня[d], Каўказскае наместніцтва[d], Расійская імперыя
Смерць:	6 чэрвеня 1947(1947-06-06) (62 гады) Ратын[d], графства Дэнбішыр[d], Уэльс, Вялікабрытанія
Узнагароды:	ордэн Арлінага крыжа[d]

Уладзіслаў Рачкевіч (польск.: Władysław Raczkiewicz; 28 студзеня 1885, Кутаісі, Грузія — 6 чэрвеня 1947, Ратын, Уэльс) — польскі дзяржаўны дзеяч. Прэзідэнт Польшчы ў эміграцыі.

У 1917 годзе — старшыня Галоўнага польскага вайсковага камітэта. У 1921, 1925—1926, 1935—1936 — міністр унутраных спраў Польшчы. У 1921—1925 — навагрудскі ваявода, у 1926—1930 — віленскі ваявода. У 1930—1935 — маршалак польскага сойма ІІІ склікання (1930—1935). У 1939—1945 — прэзідэнт Польшчы ў лонданскай эміграцыі.

Цікавыя факты

• аддаў загад у снежні 1919 арыштаваць найбольш актыўных беларусаў-раскольнікаў БНР — Язэпа Мамоньку, Палуту Бадунову, Н. Козіча, Вацлава Ластоўскага.
• 18 чэрвеня 1925 з Рачкевічам, тады міністрам ўнутраных спраў сустракаліся прадстаўнікі Часовай беларускай рады — Аляксей Кабычкін, Арсень Паўлюкевіч і Антон Пінчук-Пінкевіч. Дэлегаты выказалі надзею на нармалізацыю цяжкой і заблытанай сітуацыі на Крэсах.