Перайсці да зместу

Уолтэр Холбрук Гаскел

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Уолтэр Холбрук Гаскел
Дата нараджэння 1 лістапада 1847(1847-11-01)[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 7 верасня 1914(1914-09-07)[1] (66 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Род дзейнасці біёлаг, фізіёлаг
Месца працы
Альма-матар
Член у
Узнагароды

член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (8 чэрвеня 1882)

Каралеўскі медаль[d] (1889)

Крунаўская лекцыя[d] (1882)

Baly Medal[d] (1895)

Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уолтэр Холбрук Гаскел (1 лістапада 1847, Неапаль - 7 верасня 1914, Грэйт-Шэлфард, паблізу Кембрыджа) — англійскі фізіёлаг.

Скончыў Кембрыджскі ўніверсітэт (1878) і працаваў там жа. Член Лонданскага каралеўскага таварыства (1882). У 1882 выявіў узмацненне скарачэнняў сэрца ў чарапахі пры раздражненні сімпатычнай нервовых валокнаў. Паводле Гаскела, прычына аўтаматызму сардэчных скарачэнняў - у самой цягліцы сэрца, а нервовыя клеткі рэгулююць яе функцыянальны стан (міягенная тэорыя аўтаматызму сэрца). Усталяваў закон т. зв. градыенту сэрца: аўтаматызм ўчастка сардэчнай сценкі ў пазваночных жывёл тым менш, чым далей ён размешчаны ад вянознага канца сэрца. У сэрцы халоднакроўных Гаскел выявіў адмысловы від атыповай мышачнай тканкі, якая мае прамыя адносіны да ўзнікнення і правядзення ўзбуджэння (у сэрца цеплакроўных падобная тканка атрымала назву пучка Гіса). Упершыню ужыў тэрмін "сардэчны блок" для характарыстыкі парушэння сардэчнай праводнасці. Даследуючы будову вегетатыўнай нервовай сістэмы, Гаскел паказаў, што нервовыя шляхі сімпатычнага і блукаючага нерваў складаюцца з двух нейронаў - прэгангліянарнага і постгангліянарнага.

  1. а б Walter Holbrook Gaskell // Brockhaus Enzyklopädie