Урджарскі раён

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Урджарскі раён
каз.: Үржар ауданы
Краіна  Казахстан
Статус раён
Уваходзіць у Усходне-Казахстанскую вобласць
Уключае 27 сельскіх акруг
Адміністрацыйны цэнтр сяло Урджар
Дата ўтварэння 17 студзеня 1928 года[1][2]
Акім Зайнулдзін Серык Зінабекавіч
Насельніцтва (2015) 79 652
Нацыянальны склад

казахі (91,91%)


рускія (6,92%)(2016г.)[3]
Плошча 23 400 км²
(3-е месца)
Вышыня
над узроўнем мора
 • Найвышэйшы пункт


 2 992 м
Урджарскі раён на карце
Урджарскі раён, карце
Часавы пояс UTC+6
Паштовыя індэксы 071700-071730
Код аўтам. нумароў F, 16
Афіцыйны сайт

Урджарскі раён (каз.: Үржар ауданыҮржар ауданы) — раён на поўдні Усходне-Казахстанскай вобласці ў Казахстане. Адміністрацыйны цэнтр раёна — сяло Урджар.

Геаграфія[правіць | правіць зыходнік]

Урджарскі раён размешчаны на крайнім поўдні Усходне-Казахстанскай вобласці. Мяжуе на паўночным усходзе з Тарбагатайскім раёнам, на паўночным-захадзе і захадзе — з Аягозскім раёнам, на поўдні — з Алакольскім раёнам Алмацінскай вобласці, на ўсходзе — з Сіньцзян-Уйгурскім аўтаномным раёнам Кітая.

Рэльеф тэрыторыі раёна ў асноўным раўнінны. Паўднёвая частка раёна размешчана ў Балхаш-Алакольской катлавіне. Ўздоўж паўночна-ўсходняй мяжы раёна працягнуліся горы Тарбагатая, вышынёй да 2992 м. На ўсходзе — адгор'і хрыбта Бірліктау, вышынёй да 1114 м.

Працякаюць рэкі Эмель, Урджар і іншыя. На мяжы з Алмацінскай вобласцю размешчаны азёры Алаколь, Сасыкколь і Жаланашколь. Ёсць пяскі Бармаккум і Біікум.

На поўдні раёна размешчана частка Алакольскага запаведніка.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Урджарскі раён утвораны 17 студзеня 1928 года ў складзе Сяміпалацінскай акругі з Іванаўскай воласці і станіцы Урджарскай Лепсінскага павета Джэтысуйскай губерні.

20 лютага 1932 года Урджарскі раён увайшоў у склад зноў утворанай Алма-Ацінскай вобласці.

14 кастрычніка 1939 года раён перададзены ў склад зноў утворанай Сяміпалацінскай вобласці.

2 студзеня 1963 года ў склад раёна перададзены сельсаветы скасаванага Маканчынскага раёна.

14 мая 1969 года Маканчынскі раён адноўлены.

14 лістапада 1980 года два сельсаветы перададзены ў склад зноў утворанага Таскескенскага раёна.

13 лістапада 1996 года ў склад Урджарскага раёна з скасаванага Таскескенскага раёна перададзены пяць сельскіх акруг.

3 мая 1997 года Сяміпалацінская вобласць скасавана, Урджарскі раён уключаны ў склад Усходне-Казахстанскай вобласці.

23 мая 1997 года ў склад раёна ўключана тэрыторыя скасаванага Маканчынскага раёна.

У 2014 годзе ў Урджарскім раёне Усходне-Казахстанскай вобласці ў адным з курганоў, якія апынуліся ў зоне рэканструкцыі аўтадарогі «Таскескен — Бакты», было знойдзена неразграбленое пахаванне жанчыны сакскага часу (III—IV стагоддзе да н . э.). Аналіз старажытнай ДНК паказаў, што Урджарская прынцэса мела мітахандрыяльнаю гаплагруппу D4o[4].

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

Нацыянальны склад (на 1 студзеня 2015 года):

Адміністрацыйна-тэрытарыяльнае дзяленне[правіць | правіць зыходнік]

У склад Урджарскага раёна ўваходзіць 27 сельскіх акруг, у якіх знаходзіцца 55 сельскіх населеных пунктаў (на пачатак 2015 года)[5].

Зноскі

  1. Урджарский район. Государственный архив Восточно-Казахстанской области и его филиалы. Праверана 13 красавіка 2016.
  2. Численность населения Республики Казахстан по отдельным этносам на начало 2015 года(недаступная спасылка). Комитет по статистике Министерства национальной экономики Республики Казахстан. Архівавана з першакрыніцы 27 студзеня 2016. Праверана 13 красавіка 2016.
  3. Численность населения Республики Казахстан по отдельным этносам на начало 2016 года(недаступная спасылка). Комитет по статистике Министерства национальной экономики Республики Казахстан. Архівавана з першакрыніцы 14 кастрычніка 2017. Праверана 14 верасня 2016.
  4. Казахстанский ДНК-проект Архівавана 26 лістапада 2016 года.
  5. Административно-территориальные единицы РК на начало 2015 года(недаступная спасылка). Комитет по статистике Министерства национальной экономики Республики Казахстан. Архівавана з першакрыніцы 4 сакавіка 2016. Праверана 15 ліпеня 2016.