ФК Маладзечна
| Маладзечна | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Заснаваны | 1989 | ||
| Горад | Маладзечна, Беларусь | ||
| Стадыён |
Гарадскі Умяшчальнасць: 4800 |
||
| Прэзідэнт | Уладзімір Галубко | ||
| Галоўны трэнер | Сяргей Дараховіч | ||
| Чэмпіянат | Першая ліга | ||
| 2021 | 9-16 месцы ў Другой лізе | ||
| |||
«Маладзечна» — беларускі футбольны клуб з горада Маладзечна, заснаваны ў 1989 годзе. У цяперашні час выступае ў Першай лізе чэмпіянату Беларусі
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Клуб быў створаны ў 1989 годзе пад назвай «Металург» пры падтрымцы тагачаснага дырэктара Маладзечанскага завода парашковай металургіі Генадзя Карпенкі. «Металург» адразу выйшаў у мацнейшы дывізіён чэмпіянату БССР, а ў 1991 стаў апошнім пераможцам Чэмпіянату і Кубка БССР.
У 1992—2003 гуляў у Вышэйшай лізе чэмпіянату Беларусі (акрамя 2000). У клубе пачыналі кар’еру такія вядомыя ігракі, як Аляксандр Вяжэвіч, браты Уладзімір і Міхаіл Макоўскія. У сярэдзіне 2000-х з-за фінансавых праблем клуб апусціўся да Другой лігі, дзе стаў замаць месца ў канцы табліцы.
У сезонах 2009—2011 каманда паказвала добрыя вынікі, але не змагла атрымаць павышэнне. У 2012 праблемы з фінансаваннем прывялі да чарговага падзення ў ніжнюю частку табліцы.
У 2011 клуб, які доўгі час быў вядомы пад назвай «Маладзечна», стаў менавацца «Забудова» — ад назвы спонсара. У 2013 годзе клуб зноў змяніў назву — на «Маладзечна-2013». За «Маладзечна-2013» сталі гуляць пераважна мінскія футбалісты, у той жа час у чэмпіянат вобласці была заяўлена каманда «Маладзечна-ДЮСШ-4» (фактычна фарм-клуб «Маладзечна-2013»), дзе гулялі маладыя выхаванцы маладзечанскага футбола.
2015 год[правіць | правіць зыходнік]
У лютым 2015 года стала вядома, што «Маладзечна-ДЮСШ-4» будзе выступаць у Другой лізе замест «Маладзечна-2013»[1]. Новая каманда стала выступаць значна паспяховей і адразу ўзначаліла табліцу групы А, дзе ў выніку перамагла. У фінальным этапе «Маладзечна-ДЮСШ-4» саступіла асноўным канкурэнтам і не здолела выйсці ў Першую лігу, заняўшы чацвёртае месца. Перад сезонам 2016 «Маладзечна-ДЮСШ-4» мела магчымасць заявіцца ў Першую лігу замест спыніўшых існаванне каманд, але адмовілася і працягнула выступы ў Другой лізе.
2016 год[правіць | правіць зыходнік]
У сезоне 2016 каманда доўгі час ішла на трэцім месцы, якое забяспечвала выхад у Першую лігу, але ў двух апошніх турах прайграла сваім асноўным канкурэнтам — «Клецку» і «Нёману-Агра» — і скончыла сезон на пятым месцы.
2017 год[правіць | правіць зыходнік]
У сезоне 2017 года маладзечанскі клуб стаў супрацоўнічаць з Андрэем Іваненкам, які раней працаваў з такімі клубамі, як «Рагачоў-МК» і «Крумкачы». Дзякуючы Іваненку каманду папоўніў шэраг ігракоў з вопытам выступаў у Вышэйшай лізе, былі арганізаваныя замежныя перадсезонныя зборы і інш. Аднак, у чэмпіянаце «Маладзечна-ДЮСШ-4» не здолела адолець асноўных канкурэнтаў і заняла выніковае шостае месца. Па заканчэнні сезону стала вядома, што маладзечанскі клуб спыняе супрацоўніцтва з Іваненкам.
2018 год[правіць | правіць зыходнік]
У сезоне 2018 каманда ў асноўным складалася з маладзечанскіх футбалістаў, да якіх дадалася невялікая колькасць запрошаных, сярод якіх вопытны Алег Страхановіч. Доўгі час «Маладзечна-ДЮСШ-4» ішло на апошнім месцы, першая перамога была атрымана толькі ў 13-м туры. Аднак, пазнейшыя поспехі дазволілі камандзе ўзняцца ў сярэдзіну табліцы і скончыць сезон на 9-м радку з 15.
2019 год[правіць | правіць зыходнік]
У сезоне 2019 каманда стала называцца «Маладзечна». Захаваўшы лідараў, маладзечанскі клуб умацаваўся шэрагам новых ігракоў, у тым ліку з вопытам выступлення ў Вышэйшай лізе. Стаўшы адным з фаварытаў, маладзечанскі клуб дзякуючы добра праведзенай другой палове сезона стаў трэцім, што ў сувязі са спыненнем існавання мінскага «Тарпеда» давала права на выхад у Першую лігу.
2020 год[правіць | правіць зыходнік]
У пачатку 2020 года доўгі час заставалася адкрытым пытанне аб удзеле «Маладзечна» ў Першай лізе. У сувязі з тым, што права ўдзельнічаць у Першай лізе таксама атрымаў і «Андэрдог» з Маладзечанскага раёна, у лютым з’явілася інфармацыя аб магчымым аб’яднанні «Андэрдога» з «Маладзечна», каб аб’яднаны клуб удзельнічаў у Першай лізе. Планавалася, што бюджэт будзе фарміравацца напалову з прыватнага капіталу ўласнікаў «Андэрдога», аднак пазней з-за рознагалоссяў «Андэрдог» увогуле зняўся са спаборніцтваў, а «Маладзечна» заявілася ў Другую лігу. Нягледзячы на дрэнны старт, «Маладзечна» з цягам часам захапіла лідарства ў сваёй групе і выйшла ў фінальны этап.
У жніўні падчас пратэстаў у Беларусі быў знойдзены мёртвым фанат маладзечанскага клуба Мікіта Крыўцоў[2].
У фінальным этапе Другой лігі маладзечанская каманда заняла трэцяе месца і атрымала права на стыкавыя матчы супраць светлагорскага «Хіміка» за месца ў Першай лізе на наступны сезон, але саступіла (0:0, 0:4) і засталася ў Другой лізе.
2021 год[правіць | правіць зыходнік]
У пачатку сезона 2021 фан-рух адмовіўся падтрымліваць «Маладзечна», пакуль у краіне працягваюцца палітычныя судовыя справы, збіццё і забойства людей за ўласныя меркаванні[3].
Маладзечанскі клуб добра ўзмацніўся і здолеў перамагчы ў Мінскім дывізіёне Другой лігі, аднак у плэй-оф выбыў з далейшай барацьбы ўжо на стадыі 1/8 фіналу, саступіўшы па пенальці мінскаму БДУ (0:0, 0:0, пен. 1:4).
2022 год[правіць | правіць зыходнік]
У студзені 2022 года ў выніку недахопу каманд для Першай лігі АБФФ прапанавала «Маладзечна» месца ў другім дывізіёне[4]. У лютым 2022 года клуб падаў дакументы для праходжання ліцэнзавання для ўдзелу ў Першай лізе.
Папярэднія назвы[правіць | правіць зыходнік]
- 1989—1992: «Металург»
- 1993—2000: «Маладзечна»
- 2001—2003: «Маладзечна-2000»
- 2004—2010: «Маладзечна»
- 2011—2012: «Забудова»
- 2013—2014: «Маладзечна-2013»
- 2015—2018: «Маладзечна-ДЮСШ-4»
- з 2019: «Маладзечна»
Дасягненні[правіць | правіць зыходнік]
БССР[правіць | правіць зыходнік]
- Пераможца Кубка БССР: 1990, 1991
- Пераможца Чэмпіянату БССР: 1991
Рэспубліка Беларусь[правіць | правіць зыходнік]
- Пераможца Першай лігі чэмпіянату Беларусі: 2000
- Найлепшае дасягненне ў Вышэйшай лізе — 4 месца (1994/95)
- Паўфіналіст Кубка Беларусі (2): 1992, 1993/94
Цяперашні склад[правіць | правіць зыходнік]
Станам на ліпень 2022 года[5].
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Трэнерскі штаб[правіць | правіць зыходнік]
Сяргей Дараховіч (нар. 1979) — галоўны трэнер- Алег Гейбо (нар. 1986) — трэнер
Статыстыка выступленняў[правіць | правіць зыходнік]
Чэмпіянат БССР[правіць | правіць зыходнік]
| Сезон | Ліга | М | Г | В | Н | П | Галы | Ачкі | Заўвагі |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1989 | Другая — 2 (Д2) | 1 | 22 | 15 | 4 | 3 | 53–19 | 34 |  Выхад у Першую лігу
|
| 1990 | Першая (Д1) | 4 | 30 | 17 | 6 | 7 | 44–26 | 40 | |
| 1991 | Першая (Д1) | 1 | 28 | 17 | 7 | 4 | 68–24 | 41 |
Чэмпіянат і Кубак Беларусі[правіць | правіць зыходнік]
| Сезон | Ліга | М | Г | В | Н | П | Галы | Ачкі | Кубак | Заўвагі |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1992 | Першая (Д1) | 9 | 15 | 5 | 5 | 5 | 11–12 | 15 | Паўфінал | |
| 1992/1993 | Першая (Д1) | 13 | 32 | 7 | 10 | 15 | 34–40 | 24 | Чвэрцьфінал | |
| 1993/1994 | Першая (Д1) | 9 | 30 | 10 | 11 | 9 | 35–31 | 31 | Паўфінал | |
| 1994/1995 | Першая (Д1) | 4 | 30 | 12 | 11 | 7 | 48–30 | 35 | Чвэрцьфінал | |
| 1995 | Першая (Д1) | 5 | 15 | 8 | 1 | 6 | 33–19 | 25 | Чвэрцьфінал | |
| 1996 | Першая (Д1) | 8 | 30 | 11 | 8 | 11 | 42–33 | 41 | 1/8 фіналу | |
| 1997 | Першая (Д1) | 13 | 30 | 7 | 9 | 14 | 28–44 | 30 | Чвэрцьфінал | |
| 1998 | Вышэйшая (Д1) | 14 | 28 | 4 | 4 | 20 | 21–51 | 16 | Чвэрцьфінал | |
| 1999 | Вышэйшая (Д1) | 16 | 30 | 2 | 5 | 23 | 21–71 | 11 | 1/8 фіналу |  Вылет у Першую лігу
|
| 2000 | Першая (Д2) | 1 | 30 | 23 | 5 | 2 | 76–16 | 74 | 1/32 фіналу | Выхад у Вышэйшую лігу
|
| 2001 | Вышэйшая (Д1) | 10 | 26 | 8 | 5 | 13 | 23–47 | 29 | 1/8 фіналу | |
| 2002 | Вышэйшая (Д1) | 13 | 26 | 3 | 3 | 20 | 23–59 | 13 | 1/8 фіналу | |
| 2003 | Вышэйшая (Д1) | 16 | 30 | 3 | 7 | 20 | 19–52 | 16 | 1/8 фіналу | Вылет у Першую лігу
|
| 2004 | Першая (Д2) | 13 | 30 | 9 | 4 | 17 | 27–54 | 31 | 1/16 фіналу | Адмова і пераход у Другую лігу |
| 2005 | Другая (Д3) | 12 | 26 | 5 | 3 | 18 | 21–54 | 18 | 1/32 фіналу | |
| 2006 | Другая (Д3) | 16 | 32 | 5 | 5 | 22 | 33–71 | 20 | 1/32 фіналу | |
| 2007 | Другая (Д3) | 14 | 30 | 7 | 4 | 19 | 28–71 | 25 | 1/32 фіналу | |
| 2008 | Другая (Д3) | 8 | 30 | 11 | 10 | 9 | 55–43 | 43 | 1/32 фіналу | |
| 2009 | Другая (Д3) | 3 | 26 | 15 | 3 | 8 | 55–31 | 48 | 1/16 фіналу | |
| 2010 | Другая (Д3) | 4 | 34 | 17 | 6 | 11 | 69–52 | 57 | 1/16 фіналу | |
| 2011 | Другая (Д3) | 4 | 30 | 17 | 7 | 6 | 58–38 | 58 | 1/32 фіналу | |
| 2012 | Другая (Д3) | 15 | 36 | 12 | 2 | 22 | 45–86 | 38 | 1/32 фіналу | |
| 2013 | Другая (Д3) | 10 | 24 | 6 | 4 | 14 | 32–51 | 22 | 1/64 фіналу | |
| 2014 | Другая — Б (Д3) | 8 | 22 | 9 | 1 | 12 | 43–41 | 28 | 1/32 фіналу | |
| Матчы за 15 месца1 | 16 | 2 | 1 | 0 | 1 | 4–5 | ||||
| 2015 | Другая — А (Д3) | 1 | 18 | 13 | 3 | 2 | 49–13 | 42 | 1/32 фіналу | Выхад у фінальны этап |
| Фінальны этап | 4 | 142 | 5 | 5 | 4 | 18–15 | 20 | |||
| 2016 | Другая (Д3) | 5 | 24 | 13 | 4 | 7 | 60–22 | 43 | 1/32 фіналу | |
| 2017 | Другая (Д3) | 6 | 26 | 13 | 6 | 7 | 70–37 | 45 | 1/16 фіналу | |
| 2018 | Другая (Д3) | 9 | 28 | 8 | 7 | 13 | 46–64 | 31 | 1/32 фіналу | |
| 2019 | Другая (Д3) | 3 | 28 | 22 | 1 | 5 | 91–26 | 67 | 1/32 фіналу | Выхад у Першую лігу
|
| 2020 | Другая — A (Д3) | 1 | 20 | 15 | 3 | 2 | 59–18 | 48 | 1/64 фіналу | Адмова і вяртанне ў Другую лігу |
| Фінальны этап (Д3) | 3 | 103 | 4 | 1 | 5 | 15–20 | 13 | |||
| Пераходныя матчы4 | 2 | 0 | 1 | 1 | 0–4 | |||||
| 2021 | Другая — Мінскі дывізіён — Поўнач (Д3) | 1 | 18 | 17 | 0 | 1 | 99−12 | 51 | 1/16 фіналу | |
| Другая — Мінскі дывізіён — Стыкавыя матчы (Д3) | 1 | 1 | 0 | 1 | 0 | 0–0 | ||||
| Другая — плэй-оф (Д3) | 9-16 | 2 | 0 | 2 | 0 | 0–0 | Атрыманне месца ў Першай лізе | |||
| 2022 | Першая (Д2) | 1/16 фіналу |
- 1 Стыкавыя матчы супраць клуба «Рагачоў», які заняў 8 месца ў групе А (3:2, 1:3).
- 2 Улічваючы 6 гульняў, перанесеных з 1-га раўнда. Паказчыкі ўласна ў фінальным этапе: 8 матчаў, 2—2—4, розніца мячоў 6—10.
- 3 Улічваючы 4 гульні, перанесеныя з 1-га раўнда. Паказчыкі ўласна ў фінальным этапе: 6 матчаў, 2—0—4, розніца мячоў 9—15.
- 4 Пераходныя матчы за месца ў Першай лізе супраць светлагорскага «Хіміка», апошняй каманды Першай лігі 2020 (0:0, 0:4).
Галоўныя трэнеры[правіць | правіць зыходнік]
- Сяргей Бароўскі (1989—1994)
- Канстанцін Харламаў (1994)
- Людас Румбуціс (1994—1995)
- Ігар Бялоў (1996—1997)
- Леанід Кучук (1998)
- Барыс Лазарчык (1999)
- Людас Румбуціс (2000 — ліпень 2002)
- Аляксандр Кісцень (ліпень — лістапад 2002)
- Вячаслаў Акшаеў (2003, да мая)
- Ігар Гасюта (май — ліпень 2003)
- Руслан Лукін (ліпень 2003—2007)
- Аляксандр Гармаза (2008—2012)
- Дзяніс Мятліцкі (2013 — красавік 2014)
- Дзмітрый Ганчараў (красавік — снежань 2014)
- Аляксандр Гармаза (2015—2016)
- Сяргей Дараховіч (люты — снежань 2017)
- Аляксей Вяргеенка (сакавік 2018 — красавік 2020)
- Сяргей Дараховіч (з красавіка 2020)
Зноскі
- ↑ Команда «Молодечно-ДЮСШ-4» заявилась во вторую лигу
- ↑ Таямнічы сведка сцвярджае, што бачыў Мікіту Крыўцова жывым, але збітым. Сябры аднавілі апошнія дні хлопца(руск.) . Наша Ніва (15 верасня 2020). Праверана 28 лютага 2021.
- ↑ Фанаты белорусских футбольных клубов массово объявляют о бойкоте матчей(руск.) (недаступная спасылка). TUT.BY (28 лютага 2021). Архівавана з першакрыніцы 28 лютага 2021. Праверана 28 лютага 2021.
- ↑ Первая лига собрана! Не БГУ, "Стэнлес" и "Бумпром", а "Осиповичи", "Малорита" и "Молодечно"(руск.) . football.by (13 студзеня 2022). Праверана 7 сакавіка 2022.
- ↑ От "Сморгони" и "Волны" до "Осиповичей" и "Молодечно". Заявки команд первой лиги
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Профіль на сайце weltfussballarchiv.com (англ.)
- Профіль на сайце wildstat.ru (руск.)
- Профіль на сайце teams.by (руск.) (да 2014 года)
- Профіль на сайце teams.by (руск.) (з 2014 года)
