Фамоз морквы
Фамоз морквы, або Сухая гніль морквы[1] — грыбковае захворванне морквы, узбуджальнікам ягога з’яўляецца Leptosphaeria libanotis (анаморфа — фома Рострупа (Phoma rostrupii))[1].
Апісанне
[правіць | правіць зыходнік]Пашкоджвае расліны ў любым узросце і караняплоды пры захаванні. Праяўляецца ў 2 формах. На лісці з’яўляюцца прадаўгаватыя, шаравата-карычневыя плямы, на сцяблах насеннікаў цёмныя палосы і плямы з ліловым адценнем. Пашкоджаныя тканкі робяцца крохкімі, расліна сохне. Пазней цёмна-карычневыя плямы можна адзначыць на верхавінцы караняплодаў. Пры захаванні морквы праяўляецца іншая форма хваробы — сухая гніль караняплодаў у выглядзе добра бачных, прадаўгаватых, шэрых, удаўленых плям, колькасць якіх з часам расце. Пашкоджаныя тканкі трухлеюць, у іх утвараюцца поласці, запоўненыя мелым міцэліем з пікнідамі. Інфекцыя захоўваецца ў насенні, караняплодах, пасляўборачных рэштках[1], у перыяд зімовага захоўвання пачынаецца гніенне пашкоджаных тканак[2].
Хваробе спрыяе вільготнае надвор’е. Гібель насеннікаў можа дасягаць 50 %[1].
Меры барацьбы
[правіць | правіць зыходнік]Для барацьбы з захворваннем прымяняюць выкарыстанне ўстойлівых сартоў, пратручванне насення, апырскванне фунгіцыдамі, севазварот, знішчэнне раслінных рэшткаў[3][4].
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ а б в г Фамозы // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 5. Стаўраструм — Яшчур / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1986. — 583 с., іл. — 10 000 экз.. — С. 185
- ↑ Вянгеляускайте 1989.
- ↑ Словарь-справочник фитопатолога 1959.
- ↑ Сельскохозяйственный энциклопедический словарь 1989.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Вянгеляускайте А. П., Жуклене Р. М., Жуклис Л. П. Вредители и болезни овощных культур. — М: Агропромиздат, 1989. — 462 с.
- Фомозы // Сельскохозяйственный энциклопедический словарь. — Советская энциклопедия, 1989. — С. 568.
- Словарь-справочник фитопатолога. — Гос. изд-во сельхоз. лит-ры, 1959. — С. 359—360.
- Справочник агронома по защите растений / Нурмуратов Т. Н., Шек Г. Х. — Алма-Ата: Кайнар, 1983. — 184 с.