Фернан Буасон

Фернан Буасон
фр.: Fernand Bouisson
Мэр горада Абань[d] 1907 — 1909
старшыня Савета міністраў Францыі[d] 1 чэрвеня 1935 — 7 чэрвеня 1935
Папярэднік	П’ер-Эцьен Фландэн
Пераемнік	П'ер Лаваль
Нараджэнне	16 чэрвеня 1874(1874-06-16) Канстанціна, Канстанціна, Правінцыя Канстанціна, Алжыр
Смерць	28 снежня 1959(1959-12-28) (85 гадоў) Анціб, дэпартамент Прыморскія Альпы, Францыя
Партыя	Французская секцыя Рабочага інтэрнацыянала
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Фернан Буасон (фр.: Fernand Bouisson; 16 чэрвеня 1874, Канстанціна — 28 снежня 1959, Антыб) — французскі дзяржаўны дзеяч, прэм'ер-міністр Францыі.

Біяграфія

Распачаў сваю палітычную дзейнасць як мэр горада Абань, займаў гэтую пасаду з 1907 па 1909 год. У 1909 годзе ён стаў дэпутатам Нацыянальнага сходу Францыі, прадстаўляючы дэпартамент Буш-дю-Рон, і заставаўся на гэтай пасадзе да 1940 года. Палітычна ён спачатку належаў да незалежных сацыялістаў, затым да сацыялістычнай партыі, а пазней — да Рэспубліканска-сацыялістычнай партыі.

У 1918–1919 гадах, падчас працы другога ўрада Жоржа Клемансо, займаў пасаду камісара па марскім транспарце. У студзені 1927 года яго абралі старшынёй Палаты дэпутатаў, дзе ён працаваў да 1936 года з невялікім перапынкам у чэрвені 1935 года, калі на кароткі час заняў пасаду прэм’ер-міністра краіны.

Яго ўрад праіснаваў усяго некалькі дзён (з 1 па 4 чэрвеня 1935 года) і быў знесены ў выніку вотуму недаверу. У склад яго кабінета ўваходзілі вядомыя палітычныя дзеячы, сярод якіх П’ер Лаваль, Эдуар Эрыё, Жазэф Каё, Жорж Мандэль і Філіп Петэн. У гэты ж перыяд, да 7 чэрвеня 1935 года, выконваў абавязкі міністра ўнутраных спраў.

У 1928–1934 гадах быў прэзідэнтам Міжпарламенцкага саюза. Ён таксама спрабаваў удасканаліць парламенцкую сістэму, распрацаваўшы ў 1935 годзе ідэю электроннага галасавання (vote électrique), якая ссёння выкарыстоўваецца ў парламентах шмат якіх краін свету.

10 ліпеня 1940 года прагаласаваў у Нацыянальным сходзе за перадачу пашыраных паўнамоцтваў маршалу Філіпу Петэну, што азначала канец Трэцяй рэспублікі і пачатак Вішыскага рэжыму. У 1935–1942 гадах ён таксама быў мэрам горада Ла-Сьёта.