Францішак Рамейка

Францішак Рамейка
Францішак Рамейка
Род дзейнасці	Святары-адраджэнцы, грамадскі дзеяч
Дата нараджэння	11 ліпеня 1885
Месца нараджэння	Нецькі, Свянцянскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	16 чэрвеня 1931 (45 гадоў)
Месца смерці	Вільня, Віленскае ваяводства, Польская Рэспубліка;
Месца пахавання	Бернардзінскія могілкі;
Веравызнанне	Каталіцкая Царква
Альма-матар	Віленская каталіцкая духоўная семінарыя;

Франці́шак Раме́йка (11 ліпеня 1885^[1], вёска Нецькі, цяпер у Мядзельскім раёне Мінскай вобласці, Беларусь^[2] — 16 чэрвеня 1931, Вільня, Другая Рэч Паспалітая) — беларускі каталіцкі святар-адраджэнец, грамадскі дзеяч.

Біяграфія

Нарадзіўся Францішак у сялянскай сям'і каталікоў Андрэя Рамейкі і Антаніны з Янцэвічаў.

У лістападзе 1903 года вытрымаў іспыт на званне аптэкарскага вучня пры экзаменацыйнай камісіі Маскоўскае навучальнае акругі. У 1905—1909 — студэнт духоўнай каталіцкай семінарыі ў Вільні.

У 1909 прызначаны вікарыем касцёла бернардзінцаў у Вільні. Нейкі час служыў у Іўі Ашмянскага павета. У 1910—1921 служыў пробашчам у сялецкім касцёле Святога Аляксея і шарашоўскім касцёле Найсвяцейшай Тройцы (абодва ў Пружанскім павеце Гродзенскай губерні)^[3].

За польскім часам служыў у задарожскім касцёле Найсвяцейшай Дзевы Марыі Ласкавай^[3]. У 1928 годзе за сваю дзейнасць па пашырэнні выкарыстання беларускай мовы ў царкве і паўсядзённым жыцці парафіян быў часова пазбаўлены права займацца душпастырскай дзейнасцю. Гэта адбілася на яго псіхічным стане.

У 1929—1931 — святар у кемелішкаўскім касцёле Нараджэння Найсвяцейшай Дзевы Марыі^[3].

16 чэрвеня 1931 Францішак Рамейка прыехаў у Вільню ў госці да Адама Станкевіча. Не дачакаўшыся таго, застрэліўся ў яго кабінеце. Пахаваны на Бернардзінскіх могілках Вільні.

Дзейнасць

Выступаў за шырокае ўжыванне беларускай мовы ў набажэнствах. У 1925 годзе сярод іншых беларускіх святароў падпісаў мемарандум да канферэнцыі польскіх біскупаў, які патрабаваў увядзення выкладання беларускай мовы, літаратуры і гісторыі ў духоўных семінарыях і інш^[4].

Матэрыяльна падтрымліваў выданне беларускіх каталіцкіх часопісаў і газет («Biełarus», «Biełaruskaja krynica» і інш.), займаўся распаўсюджваннем беларускіх друкаваных выданняў.

Зноскі

↑ паводле іншых звестак — у 1886
↑ Я. Драўніцкі. Змагар за родную мову // Наша слова. — 2006. — № 12, 748.
↑ ^а ^б ^в Леанід Маракоў.. Святыні Беларусі, што згадваюцца ў даведніку, і святары, якія ў іх служылі (нявызн.). Даведнікі пісьменніка, гісторыка, энцыклапедыста Леаніда Маракова «Рэпрэсаваныя грамадскія i культурныя дзеячы Беларусі» (8 снежня 2012).
↑ Наталля Анофранка, Алег Гардзіенка. Агляд моўнай палітыкі Рыма-каталіцкага касцёла ў Беларусі ў XX ст. // Terra historica. — 2002. — № 1.(недаступная спасылка)

Літаратура

Павел Севярынец. Беларуская глыбіня. Самагубства ксяндза Рамейкі // Наша Ніва. — 5 снежня 2012. — № 45 (786). — С. 12. — ISSN 1819-1614.

Спасылкі

Біяграфія на Слоўніку.орг

[1] паводле іншых звестак — у 1886

[2] Я. Драўніцкі. Змагар за родную мову // Наша слова. — 2006. — № 12, 748.

[marakoǔ-3] а ^б ^в Леанід Маракоў.. Святыні Беларусі, што згадваюцца ў даведніку, і святары, якія ў іх служылі (нявызн.). Даведнікі пісьменніка, гісторыка, энцыклапедыста Леаніда Маракова «Рэпрэсаваныя грамадскія i культурныя дзеячы Беларусі» (8 снежня 2012).

[4] Наталля Анофранка, Алег Гардзіенка. Агляд моўнай палітыкі Рыма-каталіцкага касцёла ў Беларусі ў XX ст. // Terra historica. — 2002. — № 1.(недаступная спасылка)

[1]

[2]

[3]

[4]