Фтарыды азоту

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Фтарыды азоту — неарганічныя злучэнні азоту з фторам. Вядомыя трыфтарыд азоту NF3, Дыфтордыязін N2F2, тэтрафторгідразін N2F4, азід фтору FN3, а таксама оксіфтарыд азоту NOF.[1] Спробы сінтэзаваць пентафтарыд азоту[en] NF5 пацярпелі няўдачу.

Фізічныя ўласцівасці[правіць | правіць зыходнік]

Фтарыд азоту — бясколерныя газы са спецыфічным пахам[2].

Злучэнне Формула T плаўлення, °C Т кіпення, °C Энтальпія

адукацыі, кДж/моль

Трыфтарыд азоту NF3 −206,8 −129 −131,7
Тэтрафторгідразін N2F4 −161,5 −74,2 −22
Дыфтордыязін (цыс-ізамер) N2F2 −195 −105,7 62
Дыфтордыязін (транс-ізамер) N2F2 −172 −111,4 67,3

Хімічныя ўласцівасці[правіць | правіць зыходнік]

  • Фтарыды азоту тэрмічна няўстойлівыя, пры награванні да тэмпературы 100—300° С раскладаюцца (NF3 толькі ў сумесі з газамі-адраджэнцам або парамі вады, выбухаючы):
  • Гідралізуюцца вадой, N2F4 і N2F2 пры награванні.
  • Моцныя акісляльнікі, рэагуюць з многімі металамі і неметаламі, аксідамі, солямі і арганічнымі злучэннямі[2].
  • NF3 пад дзеяннем моцных фторакісляльнікаў утварае солі тэтрафторамонія NF4+; для іншых фтарыдаў азоту таксама вядомыя катыённыя формы: N2F3+, N2F+.

Атрыманне[правіць | правіць зыходнік]

NF3: электроліз расплаву NH4HF2.

N2F4: рэакцыя NF3 з вугляродам.

N2F2: рэакцыя фтору з азідам натрыю[2].

Прымяненне[правіць | правіць зыходнік]

  1. Фтарыравальныя агенты ў арганічным і неарганічным сінтэзе.
  2. Акісляльнікі, у тым ліку для ракетнага паліва[2].

Зноскі[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Э. Г. Ракаў. Азоту фтарыды // Хімічная энцыклапедыя / Рэд.: Кнунянц І. Л. і інш.. — М.: Савецкая энцыклапедыя, 1988. — Т. 1 (Абл-Дар). — С. 60-61. — 623 с.
  • Фтарыд азоту — артыкул з Вялікай савецкай энцыклапедыі (3-е выданне).
  • Панкратаў А. В. Хімія фтарыдаў азоту. — 1973.
  • John K. Ruff. Derivatives of Nitrogen Fluorides // Chem. Rev.. — 1967. — Г. 67, № 6. — С. 665—680. — DOI:10.1021/cr60250a004.
  • Charles J. Hoffman, Рой G. Neville. Nitrogen Fluorides і іх Organic Derivatives. // Chem. Rev.. — 1962. — Т 62, № 1. — С. 1-18. — DOI:10.1021/cr60215a001.
  • B. R. Bronfin, R. N. Hazlett. Synthesis of Nitrogen Fluorides in Plasma Jet. // Ind. Eng. Chem. Fundamen.. — 1966. — Т. 5, № 4. — С. 472—478. — DOI:10.1021/i160020a007.
  • A. V. Pankratov. CHEMISTRY OF SOME INORGANIC NITROGEN FLUORIDES. // Russ. Chem. Rev.. — 1966. — Т. 32, № 3. — С. 157—163. — DOI:10.1070/RC1963v032n03ABEH001321.

  1. Фториды азота — статья из Большой советской энциклопедии (3-е издание).
  2. а б в г Э. Г. Раков. Азота фториды // Химическая энциклопедия / Редкол.: Кнунянц И. Л. и др.. — М.: Советская энциклопедия, 1988. — Т. 1 (Абл-Дар). — С. 60-61. — 623 с.