Фёдар Антонавіч Бруні

Фёдар Антонавіч Бруні
Дата нараджэння	10 чэрвеня 1799(1799-06-10) ці 15 (27) снежня 1801
Месца нараджэння	Мілан, Цызальпінская рэспубліка
Дата смерці	11 (23) верасня 1875
Месца смерці	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Месца пахавання	Выбаргскія рымска-каталіцкія могілкі[d] Ціхвінскія могілкі[d]
Грамадзянства	Каралеўства Італія  Расійская імперыя
Бацька	Antonio Bruni de Baroffi[d]
Дзеці	Yuli Fedorovich Bruni[d]
Род дзейнасці	мастак, выкладчык універсітэта
Месца працы	Імператарская Акадэмія мастацтваў
Жанр	партрэт
Вучоба	Імператарская Акадэмія мастацтваў
Уплыў на	Vassily Maximov[d] і Vyacheslav Schwarz[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Фёдар (уласна Фідэліа) Антонавіч Бруні (10 чэрвеня 1799, Мілан — 30.8(11.9).1875, Санкт-Пецярбург) — рускі мастак.

Біяграфія

Італьянец па паходжанні. Вучыўся ў Пецярбургскай АМ (1809-18) у А. І. Іванава, А. Я. Ягорава, В. К. Шабуева. У 1818-36 і 1838-41 гадах працаваў у Італіі. Прафесар (1836) і рэктар (1855-71) пецярбургскай АМ. У 1820-я гадах у некаторых сваіх творах імкнуўся напоўніць грамадзянскім пафасам і рамантычнай эмацыйнасцю ўмоўныя формы акадэмічнага мастацтва («Смерць Камілы, сёстры Гарацыя», 1824, Рускі музей; малюнкі для альбома «Нарысы падзей з Расійскай гісторыі…», выдадзены ў 1839). Да гэтага ж перыяду адносіцца лепшы сярод нешматлікіх партрэтаў Бруні — рамантычны партрэт З. А. Валконскай у касцюме Танкрэда (1820, Рускі музей). Адначасова Бруні працаваў над інтымна-лірычнымі сцэнамі на антычныя тэмы («Абуджэнне грацый», 1827, Траццякоўская галерэя). З 1830-х гадах Бруні становіцца прадстаўніком найбольш кансерватыўных тэндэнцый рамантызму ў рускім жывапісе, які ў яго творчасці набывае рэлігійна-містычную афарбоўку. Грандыёзнае палатно Бруні на біблейскую тэму «Медны змей» (1827-41, Рускі музей) адзначана выразам злавеснай фатальнасці таго, што адбываецца. Бруні — аўтар 35 кардонаў для роспісаў Ісакіеўскага сабора (1841-45, Рускі музей). З канца 1840-х гг. — кіраўнік рускага акадэмізму.