Перайсці да зместу

Філіп ІІ Арлеанскі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Філіп ІІ Арлеанскі
фр.: Philippe d'Orléans
Нараджэнне 2 жніўня 1674(1674-08-02)[1][2][…]
Смерць 2 снежня 1723(1723-12-02)[1][2][…] (49 гадоў)
Месца пахавання
Род Чацвёрты Арлеанскі дом[d]
Бацька Філіп I Арлеанскі[d][3]
Маці Лізавета Шарлота Пфальцкая[d]
Жонка Françoise Marie de Bourbon[d][4]
Дзеці Louise Élisabeth d'Orléans[d], Людовік дэ Бурбон, герцаг Арлеанскі[5][3], Charlotte Aglaé d'Orléans[d], Louise Adélaïde d'Orléans[d], Philippine Élisabeth d'Orléans[d], Louise Diane d'Orléans[d], Jean Philippe d'Orléans[d], Marie Louise Élisabeth d'Orléans[d], Charles de Saint-Albin[d][5], unknown daughter d'Orléans[d][6], unknown daughter d'Orléans[d][6] і Angélique de Froissy[d][6]
Веравызнанне Каталіцкая Царква
Аўтограф Выява аўтографа
Званне генерал
Узнагароды
рыцар ордэна Залатога руна Knight of the Order of the Holy Spirit Knight of the Order of Saint-Michel
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Філіп ІІ Арлеанскі (фр.: Philippe d’Orléans; 2 жніўня 1674, Сен-Клу — 2 снежня 1723, Версаль) — французскі прынц з дынастыі Бурбонаў, пляменнік караля Людовіка XIV, пасля смерці якога ў 1715 годзе стаў рэгентам Францыі пры малалетнім Людовіку XV, кіруючы краінай да яго паўналецця ў 1723 годзе.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сям'і Філіпа I Арлеанскага, малодшага брата Людовіка XIV, і Лізаветы-Шарлоты Пфальцкай. Як прадстаўнік Арлеанскай галіны дынастыі Бурбонаў, ён меў высокае становішча пры двары, але першапачаткова не разглядаўся як патэнцыйны кіраўнік дзяржавы.

Удзельнічаў у Вайне за іспанскую спадчыну (1701–1714) і вызначыўся як камандуючы французскай арміяй у Італіі. Пасля заключэння Утрэхцкага міру ў 1713 годзе яго ўплыў пры двары ўзмацніўся.

Пасля смерці Людовіка XIV у 1715 годзе быў прызначаны рэгентам пры пяцігадовым Людовіку XV. Перыяд рэгенцтва адзначаўся рэформамі і эканамічнымі эксперыментамі.

Асноўныя падзеі рэгенцтва:

  • Перадача ўлады ад міністраў да рэгентскага савета, спроба змякчэння абсалютызму.
  • Увядзенне грашовай сістэмы, заснаванай на папяровых грошах, што спачатку дало эканамічны рост, але скончылася фінансавым крахам у 1720 годзе.
  • Збліжэнне з Вялікабрытаніяй і Гановерам.

Пасля дасягнення Людовікам XV паўналецця ў 1723 годзе адмовіўся ад рэгенцтва. Пазней ён быў прызначаны першым міністрам каралеўства, але праз некалькі месяцаў памёр ад інсульту 2 снежня 1723 года.

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ а б Philippe d'Orléans // Benezit Dictionary of Artists — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7 Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ а б Philippe II, duc d'Orleans // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ а б в г Catalog of the German National Library Праверана 13 красавіка 2024.
  4. ↑ (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
  5. ↑ а б Union List of Artist Names — 2020. Праверана 22 мая 2021.
  6. ↑ а б в Lundy D. R. The Peerage


Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Філіп_ІІ_Арлеанскі&oldid=4966123"