Харыберт II

Харыберт II
Харыберт II
	лац.: Charibertus
кароль Аквітаніі
	18 кастрычніка 629 — раней 8 красавіка 632
Папярэднік	Дагаберт I
Пераемнік	Хільперык
Нараджэнне	618; невядома;
Смерць	8 красавіка 632; Блае[d], canton of Blaye[d], arrondissement of Blaye[d], дэпартамент Жыронда, рэгіён Аквітанія, Францыя;
Род	Меравінгі
Бацька	Хлотар II
Маці	Сіхільда[d]
Дзеці	Хільперык Аквітанскі[d]
Дзейнасць	манарх
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Харыберт II (каля 614 — раней 8 красавіка 632) — кароль франкаў (629 — 632), з дынастыі Меравінгаў. Сын Хлотара II і Сіхільды. Імя Харыберт паходзіць ад франкскага «Які ззяе ў войску».

Спроба Харыберта захапіць каралеўства[правіць | правіць зыходнік]

Пасля смерці бацькі, Харыберт, пры падтрымцы свайго дзядзькі па матчынай лініі Брадульфа зрабіў спробу захапіць каралеўства, але яго спроба мела мала поспеху, бо ён, паводле слоў Фрэдэгара, быў просты розумам^[3]. Брадульф жа быў забіты герцагамі Амальгарам і Арнебертам і патрыцыем Вілебадам па загадзе Дагаберта I^[4].

Каралеўства Харыберта[правіць | правіць зыходнік]

Каралеўства Харыберта II намалявана зялёным колерам

Аднак у далейшым Дагаберт I, па нечай добрай парадзе, вылучыў брату краіну на поўдзень ад Луары да Пірэнеяў, якая ўключала ў сябе акругі гарадоў Тулузы, Кагора, Ажэна, Сента і Перыгё, з умовай, што Харыберт ніколі не будзе прэтэндаваць на каралеўства іх бацькі. Гэтыя землі былі падараваны яму разам з дастатковым утрыманнем для яго двара. Сваёй сталіцай Харыберт зрабіў Тулузу. У 632 годзе яго армія скарыла ўсю Гасконь і, такім чынам, пашырыла яго каралеўства^[5].

Смерць Харыберта[правіць | правіць зыходнік]

Руіны абацтва Святога Рамана ў Блаі, Жыронда, дзе быў пахаваны Харыберт II

У далейшым паміж братамі захоўваліся добрыя адносіны, і Харыберт нават быў хросным бацькам сына Дагаберта Сігіберта^[6]. На 3-ем годзе кіраванні, Харыберт да сваіх уладанняў далучыў Гасконь, паспяхова адбіў яе ў баскаў. Харыберт памёр раней 8 красавіка 632 года ў Бле (магчыма, быў забіты па загадзе Дагаберта). Ён пакінуў малалетняга сына па імі Хільперык, які ненадоўга перажыў яго. Гаварылі, што ў яго забойстве былі замяшаны людзі Дагаберта. Дагаберт I адразу ўзяў пад сваю ўладу ўсё каралеўства Харыберта, уключаючы Гасконь, і загадаў герцагу Баронту ўзяць казну Харыберта і даставіць яму. Але вядома, што значная яе частка знікла з-за падману Баронта, і большая частка скарбаў была раскрадзена^[7].

Дынастыя Меравінгаў
Папярэднік Дагаберт I	Кароль Аквітаніі 629 — 632	Пераемнік Хільперык

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

↑ ^а ^б ^в ^г Settipani C. La Préhistoire des Capétiens: Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — P. 99–100. — ISBN 978-2-9501509-3-6
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1081905"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q43295"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13422577"></a>
↑ Settipani C. La Préhistoire des Capétiens: Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — ISBN 978-2-9501509-3-6
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1081905"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q43295"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13422577"></a>
↑ Фредегар. Хроника, кн. IV, 56.
↑ Фредегар. Хроника, кн. IV, 58.
↑ Фредегар. Хроника, кн. IV, 57.
↑ Фредегар. Хроника, кн. IV, 62.
↑ Фредегар. Хроника, кн. IV, 67.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Фредегар. Хроника, кн. IV / / The Fourth Book of the Cronicle of Fredegar with its continuations. — London: Thomas Nelson and Sons Ltd, 1960.
Книга истории франков = Das Buch von der Geschiche der Franken. // Quellen zur Geschichte des 7. und 8. Jahrhunderts. Ausgewaehlte Quellen zur deutschen Gechichte des Mittelalters. — Darmstadt, 1982. — Т. 4a.
Лебек С. Происхождение франков. V—IX века / Перевод В. Павлова. — М.: Скарабей, 1993. — Т. 1. — 352 с. — (Новая история средневековой Франции). — 50 000 экз. — ISBN 5-86507-001-0
Западная Европа. // Правители Мира. Хронологическо-генеалогические таблицы по всемирной истории в 4 тт. / Автор-составитель В.В. Эрлихман. — Т. 2.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Харыберт II
CLOTAIRE II 584—629 (англ.). Foundation for Medieval Genealogy. Праверана 27 студзеня 2012.
Charibert II von Frankenkoenig (ням.)(недаступная спасылка). Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer. Архівавана з першакрыніцы 16 снежня 2013. Праверана 27 студзеня 2012.
Хариберт // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.

[_771575d1269e159d-1] а ^б ^в ^г Settipani C. La Préhistoire des Capétiens: Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — P. 99–100. — ISBN 978-2-9501509-3-6
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1081905"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q43295"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13422577"></a>

[_c2e3f0254dffe5a5-2] Settipani C. La Préhistoire des Capétiens: Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — ISBN 978-2-9501509-3-6
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1081905"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q43295"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13422577"></a>

[3] Фредегар. Хроника, кн. IV, 56.

[4] Фредегар. Хроника, кн. IV, 58.

[5] Фредегар. Хроника, кн. IV, 57.

[6] Фредегар. Хроника, кн. IV, 62.

[7] Фредегар. Хроника, кн. IV, 67.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Слоўнікі і энцыклапедыі	Бракгаўза і Эфрона · Ларуса · Britannica (онлайн) · Brockhaus · Treccani
Генеалогія і некрапалістыка	WikiTree · WeRelate · Rodovid · genealogics.org
Нарматыўны кантроль	BNF: 121437661 · GND: 119016478 · ISNI: 0000 0000 1350 5156 · SUDOC: 029912709 · VIAF: 20481211 · WorldCat VIAF: 20481211