Хвоя веймутава
| Хвоя веймутава | ||||||||||||||||
 | ||||||||||||||||
| Навуковая класіфікацыя | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Міжнародная навуковая назва | ||||||||||||||||
|
Pinus strobus L., 1753 | ||||||||||||||||
| Сінонімы | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Хвоя веймутава[2][3] (Pinus strobus) — дрэва сямейства хвойныя.
Апісанне[правіць | правіць зыходнік]
Ствол прамы, высокі, на радзіме, у Паўночнай Амерыцы, дасягае вышыні 60 м і дыяметрам да 150 см. Маладыя галіны голыя, з мяккімі шыза-зялёнымі хваінкамі (даўжыня 5-10 см), якія сядзяць пучкамі па 5 штук і захоўваюцца на галінах 2 −3 года. Шышкі вузкацыліндрычныя (даўжыня 8-16 см), сядзяць па 1-3 на доўгіх ножках, спеюць летам на 2-і год пасля цвіцення і ўвосень расчыняюцца. Pinus strobus пачынае пладаносіць з 25 гадоў, часам раней. Аддае перавагу свежым супясчаным і суглінкавым глебам, дзе расце хутка, абганяючы хвою звычайную, елку і лістоўніцу сібірскую. На сухіх і бедных глебах расце горш гэтых парод. Адносна ценетрывалая і ветраўстойлівая, не баіцца снежных навалаў. Трымае маразы ад −30 да −40 ° С. У Еўропе разводзіцца з 17 ст.
Гаспадарчае значэнне[правіць | правіць зыходнік]
Драўніна мяккая, лёгкая, выкарыстоўваецца ў будаўніцтве для ўнутранага аздаблення будынкаў, у мэблевым, алоўкавым і запалкавай вытворчасцях, на фанеру, цэлюлозу.
Зноскі
- ↑ Pinus strobus L. на сайте The Plant List
- ↑ Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь.. — Минск: «Наука и техника», 1967. — С. 98. — 160 с. — 2 350 экз.
- ↑ Беларуская навуковая тэрміналогія: слоўнік лясных тэрмінаў. — Мінск: Інбелкульт, 1926. — Т. Вып. 8. — 80 с.
|
